Michelle Martin?

[JPV]

Wil je dus iemand "extra" straffen, zou dit telkens door een rechter moeten gebeuren.

Inderdaad, ik zeg niet dat dit extra straffen NIET door een rechter moet gebeuren. Maar het argument "het is makkelijker om..." is zelden een goed argument. Ik begrijp dat justitie overwerkt is en dat de gevangenissen overvol zitten, maar dit als redenen gebruiken om van de strafuitvoering in sommige gevallen een lachertje te maken, is ook niet alles...

Ik versta je probleem dan niet...

Nu werkt men met het systeem: 20 jaar, maar slechts 1/3e tot 3/4e zeker (afhankelijk van soort straf). De rest wordt beoordeeld door een commissie met experts: sociaal assistenten, gevangenisdirecteur, openbaar ministerie. Waarom zou aan hun oordeel getwijfeld moeten worden en de rechter in de plaats moeten beslissen?
Wat is het verschil met een systeem waarbij je zeker X jaar veroordeeld wordt en er nog Y jaren bij komen kunnen (samen 20 jaar)? Komt toch uiteindelijk op hetzelfde neer?

Het enige verschil is dat bij het eerste de straf in het begin zwaar aangevoeld wordt en de invrijheidsstelling als een geschenk van de gemeenschap beschouwd wordt, terwijl het tweede overkomt als een tweede mokerslag als er nog jaren bijkomen en absoluut niet motiverend werkt.

[Gebruiker21]

Het enige verschil is dat bij het eerste de straf in het begin zwaar aangevoeld wordt en de invrijheidsstelling als een geschenk van de gemeenschap beschouwd wordt, terwijl het tweede overkomt als een tweede mokerslag als er nog jaren bijkomen en absoluut niet motiverend werkt.

Dit is zo bekeken vanuit het standpunt van de dader. Vanuit het standpunt van het slachtoffer is dit net het tegenovergestelde: de initieel uitgesproken straf lijkt rechtvaardig, maar na 1/3e krijgt het slachtoffer een mokerslag dat de dader veel vroeger vrijkomt dan de intieel uitgesproken, en door het slachtoffer als rechtvaardig bekeken, straf.

Die mokerslag voor het slachtoffer kan je voorkomen door van in het begin duidelijk te zijn over de straf. Misschien zal het slachtoffer de initieel uitgesproken straf in dat geval iets minder rechtvaardig vinden, aangezien deze lager ligt, maar je bespaart ze wel de mokerslag achteraf... (OK, je ontzegt het "geschenk" aan de dader, maar ik zie niet in waarom je een dader een "geschenk" zou geven dat ten koste gaat van het slachtoffer).

[JPV]

Het enige verschil is dat bij het eerste de straf in het begin zwaar aangevoeld wordt en de invrijheidsstelling als een geschenk van de gemeenschap beschouwd wordt, terwijl het tweede overkomt als een tweede mokerslag als er nog jaren bijkomen en absoluut niet motiverend werkt.

Dit is zo bekeken vanuit het standpunt van de dader. Vanuit het standpunt van het slachtoffer is dit net het tegenovergestelde: de initieel uitgesproken straf lijkt rechtvaardig, maar na 1/3e krijgt het slachtoffer een mokerslag dat de dader veel vroeger vrijkomt dan de intieel uitgesproken, en door het slachtoffer als rechtvaardig bekeken, straf.

Die mokerslag voor het slachtoffer kan je voorkomen door van in het begin duidelijk te zijn over de straf. Misschien zal het slachtoffer de initieel uitgesproken straf in dat geval iets minder rechtvaardig vinden, aangezien deze lager ligt, maar je bespaart ze wel de mokerslag achteraf... (OK, je ontzegt het "geschenk" aan de dader, maar ik zie niet in waarom je een dader een "geschenk" zou geven dat ten koste gaat van het slachtoffer).

de mokerslag voor het slachtoffer is even hard in situatie 1 als 2. Of zelfs nog harder: een zware crimineel van wie geweten is dat hij een slecht gedrag heeft, zal nog altijd maar een "basisstraf" krijgen. Over de opvolging zal het slachtoffer sowieso nooit ingelicht worden, dus weet die niet of die persoon langer zal zitten.

[Gebruiker21]

Ik vermoed dat rechters bij het uitspreken van een straf in zo'n geval wel eens gaan nadenken, aangezien ze op dat moment over een WERKELIJKE straf spreken, en niet over een straf waar achteraf, zonder dat zij er nog bij betrokken zijn, 2/3e afgedaan wordt. Psychologisch zal het voor een rechter zwaarder wegen dan voor een moord bijvoorbeeld 5 jaar uit te spreken, dan dat hij 15 jaar uitspreekt (die achteraf in praktijk dan 5 jaar zijn worden). Een rechter zal dan mogelijk 8 of 10 jaar uitspreken... Als een slachtoffer weet dat dit ook effectief de straf is, dat daar niets kan afgepeuzeld worden, dan gaat hij dit in zekere mate wel aanvaarden, denk ik...

[JPV]

Ik acht een rechter toch een stuk slimmer dan dat, hij zal dit nu wel goed kunnen inschatten wat met de huidige wetgeving afgedaan wordt.

[Gebruiker21]

Ik acht een rechter toch een stuk slimmer dan dat, hij zal dit nu wel goed kunnen inschatten wat met de huidige wetgeving afgedaan wordt.

Vind je dit dan niet vreemd? Dat een rechter nu moet redeneren "Wacht even, als ik hem 21 jaar, geef, kan hij na 7 jaar vrijkomen? Wat als ik hem toch effectief 8 jaar wil vast zetten? OK, dan moet ik 24 jaar geven, nu." Dat is toch absurd? Ik weet wel dat dit nu de realiteit is, maar het blijft wel een vreemde situatie.

Da's als een snelheidsmeter in uw wagen die 3 keer de werkelijke snelheid weergeeft en je dan zelf maar moet delen door 3 om te weten hoe hard je gaat...

[Tsunami]

Een slachtoffer weet ook wel hoe de wetgeving en de praktijk zijn ; dus dat slachtoffer kan ook wel rekenen wanneer de straf wordt uitgesproken. Puur voor de "voldoening" van het slachtoffer iemand vasthouden hoort trouwens niet meteen thuis bij een eerlijke rechtspraak lijkt me. Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

[Patrick M.]

In Calais liep ook iemand rond die ze niet meer moesten vasthouden en die het land al moest verlaten hebben maar hij liep nog rond in Calais. Een 9 jaar oud meisje is die man tegen gekomen en heeft hem met een water pistooltje nat gespoten. We kennen allemaal het vervolg maar probeer dat maar eens aan de mama van het slachtoffer uit te leggen.

[LeenW]

Franse wetgeving is anders dan de Belgische.

En bent u zeker dat u Chaccamacca niet bent?

[Tsunami]

In Calais liep ook iemand rond die ze niet meer moesten vasthouden en die het land al moest verlaten hebben maar hij liep nog rond in Calais. Een 9 jaar oud meisje is die man tegen gekomen en heeft hem met een water pistooltje nat gespoten. We kennen allemaal het vervolg maar probeer dat maar eens aan de mama van het slachtoffer uit te leggen.

En dat haalt het nieuws. De talloze vrijgelatenen die niet recidiveren halen het nieuws niet. Op basis van 1 voorval ga je toch geen talloze mensen een nieuwe kans ontzeggen?

[JPV]

In Calais liep ook iemand rond die ze niet meer moesten vasthouden en die het land al moest verlaten hebben maar hij liep nog rond in Calais. Een 9 jaar oud meisje is die man tegen gekomen en heeft hem met een water pistooltje nat gespoten. We kennen allemaal het vervolg maar probeer dat maar eens aan de mama van het slachtoffer uit te leggen.

Mocht die persoon nu nog sterk vervroegd vrij zijn gekomen, zou je argument mogelijks nog steek houden als voorbeeld. Jammer genoeg voor jou is hij in 2009 opgepakt, veroordeeld voor 6 jaar en dit jaar vrijgekomen...

[Gebruiker21]

Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

Zoals hier eerder al gezegd: iemand die een passionele moord pleegt, is daarna meestal geen gevaar voor de maatschappij meer. Deze mensen hoeven dus niet gestraft te worden?

[JPV]

Van zodra een dader geen gevaar meer vormt, is het nutteloos die persoon nog langer vast te houden.

Zoals hier eerder al gezegd: iemand die een passionele moord pleegt, is daarna meestal geen gevaar voor de maatschappij meer. Deze mensen hoeven dus niet gestraft te worden?

Wel gestraft, niet noodzakelijk opgesloten. Alles hangt af van de omstandigheden (kader) waarin die moord gepleegd is. Soms geeft men nu al de vrijspraak, terwijl dat ook er overkomt voor de familie van de overledene (begrip: onweerstaanbare dwang).

Je hebt anderen waarvan imho duidelijk lijkt dat ze geen gevaar (meer) vormen voor de samenleving, maar wel gestraft moeten worden of een gepaste begeleiding moeten krijgen. Je hebt anderen die duidelijk hun fout niet inzien en een (zware) straf moeten krijgen.

Iemand die door drank/drugs/... iemand vermoord, is vaak niet gebaat met een opsluiting. Wel met een begeleiding. Je kan die begeleiding combineren met bepaalde jobs in zorgcentra. Dat zal méér verhelpen dan die persoon te laten kennismaken met veel criminelen.

[Gebruiker21]

Tja, als je het puur wetenschappelijk bekijkt is crimineel gedraag een geestesziekte, hé. De hersenen leggen elektrische verbindingen die bij een "gezonde" persoon niet gelegd worden. Moest de medische wetenschap ver genoeg staan, zou met in theorie kunnen vermijden dat dit soort "criminele elektrische impulsen" niet meer uitgestuurd worden.

Om maar te zeggen: vanaf wanneer is iets crimineel gedrag en vanaf wanneer is het gedrag dat met "begeleiding" kan ogpelost worden. Veel criminele daden worden bijvoorbeeld gesteld vanuit een achtergrond van armoede. Moesten die daders een normaal leven (huis / werk / inkomen /...) hebben, velen onder hen zouden niet in de criminaliteit belanden. Ik ben akkoord dat preventie en gebeleiding er moet zijn, maar bestraffing moet zeer zeker ook mogelijk zijn...

[JPV]

crimineel gedrag is niet noodzakelijk een geestesziekte. Crimineel gedrag kan voortkomen UIT een geestesziekte, maar kan ook gewoon een andere mentaliteit zijn die niet noodzakelijk ziek is. Cultureel verschillend gedrag is hiervan bvb een voorbeeld. In bepaalde delen van India ben je strafbaar als je koeien slacht en hun vlees verkoopt. Zijn alle runderboeren in België dan geesteszieken (of omgekeerd)? Of zijn Duitsers geestesziek omdat ze consumptie van hondenvlees verbieden?

Zijn Belgische artsen die euthanasie beoefenen geestesziek? Nee? Wat met mensen die anderen helpen zelfmoord te plegen? Zijn die dan wél geestesziek omdat ze geen bepaalde opleiding gevolgd hebben? .