Code: Selecteer alles
http://www.4bf.eu/video/100425_Vaderschap_en_Kunst_door_Joep_Zander.mp4
De studie van het LAGO-onderzoek zegt idd dat 20,6% nooit contact meer heeft met vader en 8,8% minder dan 1 x per maand. De link met een schending van art. 25 van de Europese Grondvesten die jij automatisch maakt op basis van deze cijfers, is er echter niet.De studie van het LAGO-onderzoek toont aan dat 20,6% van de scheidingskinderen nooit contact meer heeft met vader en 8,8% minder dan 1x per maand. Dit zijn masale schendingen van art. 24 van onze Europese Grondvesten. De vervanger van de Europese Grondwet zeg maar.
art.24§3 HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE:
Ieder kind heeft er recht op regelmatig persoonlijke betrekkingen en rechtstreekse contacten met zijn beide ouders te onderhouden, tenzij dit tegen zijn belangen indruist.
http://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
RR
Op basis van bovenstaande cijfers kan je niet terecht zo'n conclusie maken. Ja, er zijn scheidingen. Ja, door de scheidingen ontstaan er situaties waar een kind het contact verliest met 1 ouder in de jaren na scheiding. Maar dat is daarom nog niet noodzakelijk een verlies van potentieel in zorg en opvoeding die oplosbaar is door een of andere maatregel. Het zullen er zeker zijn, versta me niet mis. Maar de cijfers die jij gebruikt zijn cijfers die je daarvoor totaal niet kan gebruiken.De link met bovenstaande cijfers en art. 24§3 is inderdaad niet de link met die exacte cijfers. vb. sterfgevallen waarbij 1 of zelfs beide ouders zijn overleden. Verder zijn er ook ouders die hun kinderen niet meer willen zien en er zijn ook kinderen die hun ouder of ouders terrecht verstoten.
Maar op zich maak ik aan de hand van bovenstaande cijfers wel degelijk een conclusie voor "het beleid". In NL. maakt 1 op 6 kinderen met een scheiding van zijn ouders mee en ook daar verliest 17% elk contact met 1 ouder in de jaren na scheiding. Dit is een ontoelaatbaar verlies aan potentieel (weet dat dergelijke scheidingskinderen later zelf meer problemen allerlei hebben) in zorg en opvoeding.
RR
ik lees je link later, maar opnieuw antwoord je niet concreet. Tuurlijk zijn langdurige conflicten tussen gescheiden ouders erg schadelijk voor het welzijn van kinderen.Ja er zijn wel onderzoeken en de lijn is erg duidelijk. Langdurige conflicten tussen gescheiden ouders zijn erg schadelijk voor het welzijn van kinderen.
1é vraag: Hier vind je bronnen die U redelijk wat info kunnen verschaffen > http://www.f4j.be/doc/doc07/070424_Sche ... deren.html" onclick="window.open(this.href);return false;Heb je ander onderzoek die bvb wél dieper doorgraaft op de verschillende submogelijkheden van oorzaak/systeem van éénoudergezin?
...
Ik zou ook graag eens zien wat de evolutie is in tijd: hoe zat het met de echtscheidingen begin 2000 en wat is de meestgebruikte oplossing (in detail) nu in de praktijk (hoe wordt coöuderschap nu meestal geïnterpreteerd tegenover vroeger, ...). Wat is de evolutie hierin? Wat zijn de problemen die onderzoekers zélf willen opgelost zien? Wat is het verschil tussen inkomenklasses,...?
1985 is toch wel al héél oud, de huidige visies rond omgangsregelingen en de wijze van echtscheiding (betrapping!) waren toen nog helemaal anders dan nu. Ik lees het straks nog.Een voorbeeld... going back in time: 1985
Griffiths en Hekman kwamen op een percentage van 40% gemiste oudercontacten uit huwelijkse scheidingen. Veertig procent van de kinderen ziet op een meetpunt van een jaar na fysieke scheiding een van de ouders niet meer.
Dit gebeurde onder regie van de coördinatiecommissie wetenschappelijk onderzoek kinderbescherming, onder verantwoordelijkheid van het ministerie van justitie. Het werd uitgevoerd door Griffiths en Hekman van de universiteit Groningen.
Kopies uit dat onderzoek en bijhorend commentaar: bron: http://www.joepzander.nl/cijfers.htm" onclick="window.open(this.href);return false;
RR