JuridischForum.be

Rampenplan voor alle kinderen

Echtscheidingsonderzoeker Ed Spruijt over zijn onderzoek scheidingskinderen.

Een videoreportage van 3min30 over een waslijst van negatieve gevolgen voor de kinderen na (echt)scheiding

http://www.f4j.be/video/070429_scheidin ... 3min30.wmv

Zijn advies is duidelijk:

3 maanden na geboorte zou er een rampenplan moeten zijn

RR

Men zou veel beter een cursus/lessenpakket ?leren omgaan met elkaar? geven op school.
Een dergelijk rampenplan kan maar zinvol zijn als de relatie als naar de ?knoppen? is, rijkelijk laat dus!

Heb het filmpje net even bekeken, maar hoefde dat eigenlijk niet te doen om mijn mening hierover te vormen.

Ik klink nu waarschijnlijk veeeels te hard, maar ik vind daarom niet dat ik minder recht van spreken heb. Mijn man en ik zijn 8 jaar samen, waarvan 4 getrouwd en we hebben 2 kinderen. In onze relatie zijn ook al echt Grote problemen opgedoken, met grote hoofdletter dus. Problemen die wanneer we nog kinderloos waren geweest meer dan waarschijnlijk tot een breuk hadden geleid.

Maar eens je kinderen hebt, vind ik echt waar dat mensen die scheiden simpelweg omdat ze denken elkaar niet graag meer te zien, verliefd te zijn op iemand anders,... kortom, the usual stuff en dus niet owv geweld oid, zelf grote kinderen zijn geworden.

Ed Spruijt zegt het mooi: beheers je conflicten. Doe het dan desnoods niet eens voor jezelf (hoewel dat ook mooi meegenomen is) maar in godsnaam, doe het wel voor je kinderen. Het is je verdomde plicht naar je kinderen toe om energie te stoppen in je huwelijk ipv egoistisch te kiezen voor jezelf. En you never know, you might surprise yourself. Of denken al die gescheiden mensen nu echt dat er in langetermijnhuwelijken nooit gelijkaardige problemen zijn opgedoken als die die hen zelf hebben doen scheiden? Jawel hoor, alleen zijn die mensen er op een volwassen manier mee omgegaan, met alle respect voor hun kinderen, en meestal zijn ze daar zelf mettertijd ook gelukkiger om geworden in hun huwelijk.

Ik heb gesproken

Volledig met je eens ?Dieke?!
T?is stil waar het niet waait, aan het relatie moet je continue werken.

K?heb zo een vriendin(schoon vrienden heb ik) die regelmatig een ?scheve schaats? reed. Toen haar man haar buiten knikkerde stond opeens het belang van de kinderen centraal. TRIESTIG?waar was het belang van haar kinderen toen ze ?naast de pot piste?!

De wet maakt het veel te gemakkelijk om uit elkaar te gaan, voor koppels met kinderen zou dat juist veel moeilijker moeten zijn.
Dat de wet het zo makkelijk maakt is al evenmin in het belang van het kind!

Het geeft imo inderdaad een verkeerd signaal wanneer de wet zegt: getrouwd en het beu? Geen nood, op een halfjaartje ben je dervanaf.

Anderzijds is het natuurlijk ook net het probleem met die 'grote kinderen' dat ze zichzelf blijkbaar zo slecht onder controle hebben en zo egoistisch denken, dat ze zich ook niet voor hun kinderen kunnen inhouden. Net als ik zal jij, Lex, waarschijnlijk ook al wel eens een hard woord hebben laten vallen tov je partner, waar je kind(eren) bij waren. Hun reactie gezien? Die van mij houden daar ABSOLUUT niet van hoor. En dan gaat het bij ons dus om die typische af en toe kleine ambetantigheden tegenover elkaar die op 5 minuten opgelost zijn/in de koelkast gestoken owv de kinderen.

Kan me inbeelden dat het voor mensen die die conflicten niet kunnen beheersen, toch beter is voor de kindjes dat hun ouders dan maar gewoon rap rap gaan scheiden. Ik weet niet of een andere wet hen zover zou kunnen krijgen om toch eens na te denken en wat moeite te doen voor elkaar. Kan evengoed nog negatiever uitdraaien voor de kinderen.

Ik ben zelf een gescheiden vader en moet nu na 2 jaar zelf nog dagelijks ondervinden hoeveel problemen een echtscheiding voor kinderen opleveren.

Ze lijden vooral onder het verlies van de tweede ouder.
De meeste kinderen blijven met een gevoel van afwijzig zitten.
Het is voor een kind zelfs makkelijker om het verlies van een ouder door sterfte te verwerken dan door echtscheiding.

Voor mij mogen ze de echtscheidingswet dus volledig herschrijven.

Koppels met kinderen geen EOT mogelijk en deze die naast de pot pist een zware schade vergoeding te betalen aan de kinderen, nadat deze niet meer tenlaste is van de scheefrijder(ster).

De meeste koppel scheiden nu immers enkel omdat ??n van de twee de problemen niet wil oplossen en enkel aan zichzelf denkt.

Men zou ook beter op de scholen eerst lessen geven in verantwoordelijkheid tegenover eigen kinderen, dan dat de leerkrachten zitten te vertellen hoeveel vrijheid ze wel hebben herwonnen met hun echtscheiding.

Even over die laatste regel van je, sperwer: ons niet allemaal over 1 kam scheren, graag! Ik ben nl. leerkracht...

Even over die laatste regel van je, sperwer: ons niet allemaal over 1 kam scheren, graag! Ik ben nl. leerkracht...

je heb idd ook leerkrachten die zich wel inzetten voor een verantwoorde opvoeding van de kids die ze onder hun hoed krijgen, maar ze worden met de dag zeldzamer.


En welke lessen geeft je?

Even over die laatste regel van je, sperwer: ons niet allemaal over 1 kam scheren, graag! Ik ben nl. leerkracht...

je heb idd ook leerkrachten die zich wel inzetten voor een verantwoorde opvoeding van de kids die ze onder hun hoed krijgen, maar ze worden met de dag zeldzamer.


En welke lessen geeft je?

Opvoeding begint wel THUIS, he ... Tegenwoordig verwachten ouders veel te veel van leerkrachten dat zij hun kinderen gaan opvoeden ... leerkrachten worden vaak gezien als veredelde babysits.

En verder ... men moet inderdaad niet scheiden om een onnozelheid van niet, maar als het niet meer gaat, dan gaat het niet meer ... een gezin waarin de ouders naast elkaar leven of constant ruzie maken is nog veel erger voor een kind dan twee ouders die gelukkig apart leven.

Lenny

Hallo,

je heb idd ook leerkrachten die zich wel inzetten voor een verantwoorde opvoeding van de kids die ze onder hun hoed krijgen, maar ze worden met de dag zeldzamer

Is dit echt de rol van de leerkracht?
Wanneer we de verantwoordelijkheid van de opvoeding, bij de leerkrachten, leggen zijn we volgens mij zeer slecht bezig.
Het is niet de taak van de leerkracht om de opvoeding (zij het dan voor een deel) op zich te nemen.

Ik vindt dit een goedkope en laffe uitvlucht van, al dan niet, gescheiden ouders om hun verantwoordelijkheid betreffende het kind af te schuiven op de leerkrachten.

Met vriendelijke groeten
Heye Andy

Hallo,

je heb idd ook leerkrachten die zich wel inzetten voor een verantwoorde opvoeding van de kids die ze onder hun hoed krijgen, maar ze worden met de dag zeldzamer

Is dit echt de rol van de leerkracht?
Wanneer we de verantwoordelijkheid van de opvoeding, bij de leerkrachten, leggen zijn we volgens mij zeer slecht bezig.
Het is niet de taak van de leerkracht om de opvoeding (zij het dan voor een deel) op zich te nemen.

Ik vindt dit een goedkope en laffe uitvlucht van, al dan niet, gescheiden ouders om hun verantwoordelijkheid betreffende het kind af te schuiven op de leerkrachten.

Met vriendelijke groeten
Heye Andy

Kinderen zijn gemiddeld zo'n 8 uur per dag en 9 maanden per jaar onder de invoed van hun leerkrachten. Dit vanaf hun 2.5 jaar tot hun 18.5 jaar.

Het is idd gemakkelijk te zeggen dat de leerkrachten niet instaan voor de opvoeding van de kinderen die ze onder hun hoede krijgen, maar men vergeet er wel even bij, dat kinderen wel het grootste deel van hun wakkere kindertijd juist op school zitten en de ouders er dus weinig invloed op kunnen uitvoeren in hun opvoeding.
wat natuurlijk niet wegneemt dat de ouders ook verantwoordelijk zijn.

Ook het spel dat sommige gescheiden ouders spelen heeft invloed op de andere kinderen op school. Een kind van gescheiden ouders kan vaak langs twee kanten binnenruiven, omdat de ouders hun kind toch zijn/haar liefde wil tonen en dit via de materiele weg doet.

Enerzijds vind ook ik dat er tegenwoordig wel erg veel verwacht wordt van 'de' leerkracht als opvoeder. Die ouders die vinden dat wij het maar allemaal moeten oplossen, bestaan inderdaad wel degelijk. (spijtig genoeg)

Anderzijds neem ik, net als vele van mijn collega's trouwens!, dat opvoedkundige aspect van mijn beroep toch ter harte. Ik ben er mij ten alle tijde van bewust dat wat ik eventueel buiten de pure leerstof om, aan mijn leerlingen vertel, al dan niet over mijn eigen leven en ervaringen, belangrijk is. Ik werk voornamelijk met laastejaars secundair.

Ook ik vind het belangrijk hoe de kleuterjuf met mijn kleuter omgaat. Als zij hem een hele dag zijn gangetje laat gaan ipv hem af en toe een standje te geven, heb ik er thuis gegarandeerd meer last mee. Dat is toch logisch. Ik kan me ook best kwaad maken als hij thuiskomt met een enorme schram in zijn gezicht o.i.d. zonder dat 'dat andere kind' daarvoor gestraft werd. Maar die woede bekoelt meestal ook vrij snel omdat ik ook weet dat zij heel veel kindjes onder hun hoede hebben en dat de school nu toch ook weer niet de hoofdopvoeder mag zijn. Het is niet omdat je kind er het meeste tijd van zijn dag doorbrengt, dat jij als ouder geen invloed zou hebben in hoe hij/zij zich in de klas gedraagt. Komt je kind thuis met iets wat ie gehoord heeft van een vriendje of zo, dan ben jij er toch als ouder om dat in het juiste kader te plaatsen!

School is een milieu waar opvoeding zeker een rol speelt, maar dan wel opvoeding in de brede zin van 'maatschappelijke opvoeding'. Kinderen komen op school inderdaad in contact met andere leefstijlen etc. Gelukkig is er dan nog de leerkracht die dat boeltje wat kan in het oog houden en hier en daar wat bijsturen, want later 'in the real world' is het aan henzelf. Daar zit em de taak van de leerkracht vooral, lijkt mij.

Ivm oudere kinderen (middelbare school): die zijn vaak al snel kritisch genoeg om de raad van leerkrachten die ze toch al niet zo leuk vinden, gewoon ene oor in, andere oor uit te laten gaan. Leerkrachten waarmee ze wel een goede, hechte band hebben, zullen 9 kansen op 10 wel leerkrachten zijn die het goed met hen voorhebben. Dus daar moet je het toch ook weer niet te hard gaan zoeken.

Maar we gaan nu toch wel erg offtopic, niet?

Om terug ontopic te geraken, wou ik nog even op lenny reageren. Ik ben het niet eens met de stelling dat het voor kinderen sowieso beter zou zijn dat hun ouders scheiden als ze naast elkaar aan het leven zijn. In elke relatie komt er wel eens een periode waarin dat min of meer het geval is. Maar zulke periodes kunnen ook weer beter worden. Zo lang er een goede verstandhouding is, lijkt het mij (ben het hier weer eens met Ed) zeker niet in het belang van het kind om te scheiden. Je moet echt niet elke dag uitgebreid staan zoenen om goede ouders te zijn voor je kind. Ook dit komt bij mij weer op hetzelfde neer: je conflicten beheersen. Staan brullen en krijsen tegen elkaar in het bijzijn van je kinderen is natuurlijk niet goed. Gebeurt dat dagelijks: ga dan in therapie of whatever. En lukt ook dat niet, ga dan in godsnaam inderdaad uit elkaar. Maar niet vooraleer je ECHT geprobeerd hebt om het op te lossen. Anders ben en blijf je in mijn ogen een egoistisch trekje vertonen en breng je zeker niet genoeg respect op voor je eigen kind(eren). Al die blabla van 'we kunnen beter scheiden want het is voor de kindjes BETER' komt bij mij gewoon over als excuseszoekerij. Kinderen worden zo zelfs al als REDEN opgegeven om geen moeite meer te doen, dan is het toch al ver gekomen, niet?

En ik ken dus heel wat kinderen uit gescheiden gezinnen. Uit gesprekken met hen, krijg ik zeker wel ooit een reactie als 'ik ben blij dat ze uit elkaar zijn, want ze deden niks als ruzie maken' maar wees maar zeker dat ik veel meer reacties krijg als 'ik heb mijn toets niet kunnen leren want papa is gisteravond bij ons langsgekomen en begon ruzie te maken over dit of dat'. Zelfs na de scheiding is die ellende voor die kinderen dus vaak allesbehalve voorbij. Ouderavonden, mmm, aan welke ouder moet ik nu dat papiertje laten tekenen? Morgen huiswerk maken voor Frans? Damn, mijn boek van Frans ligt nog bij mama en ik blijf deze week bij papa... You get my drift.

Het belang van het kind...

Hoe vaak heeft de rechter beslist dat beide ouders moeten blijven samenwonen?

Het belang van het kind wordt al snel opzij geschoven voor het eigenbelang bij volssene. Ursulla Heeffer heeft eens getoetst wat volwassene vinden dat ouders met kinderen onder de 12 niet mogen scheiden. Dan blijkt al vlug dat hier het belang van het kind het onderspit moet delven tov het belang v/d ouder
http://www.f4j.be/doc/pdf/000127_onderz ... geling.pdf

Wat dan wel ?
a) Scheiden moeilijk maken
b) Scheiden humaner maken
c) Verplicht rampenplan als kind 3 maand oud is

* a --> zorgt voor sommige nog meer leed & ellende
* b --> Als a niet wenselijk is, is b de minst slechtse
* c --> Om niet terug bij a te raken kan men c best bij wet verplichten
voorkomen is beter dan genezen!

Leren omgaan met elkaar is wel degelijk een belangrijk aspect in de opvoeding. De school kan daar wel degelijk heel wat in bijdrage, maar men dient wel op te letten dat men niet alles in de nek de leerkrachten mag duwen. Opvoeden is in de eerste plaats nog altijd in de eerste plaatst het netwerk rondom het kind, waarbij het gezin of de ouders de grootste verantwoordelijkheid dienen te dragen


RR

ik ben ook een moeder die aan het "proberen " is om gescheiden te geraken ! IK zit middenin een echte vechtscheiding
En inderdaad dat maakt het de kinderen heel moeilijk .
Maar ik blijf erbij dat dit grotendeels komt door beslissingen komt door vrederechters of rechter die niet beseffen waar ze mee bezig zijn !
en aan de overheid die geen wetten hebben die steeds voor 1 partij goed zijn .
Wat vrederechters betreft ! in mijn geval werd beslist dat mijn ex man al het kindergeld krijgt . Met alle gevolgen vandien . Meneer koopt niets en zet het geld op zijn eigen rekening !!IK kan en mag dit aanvechten via de arbeidsrechtbank .... Maar hoeveel gaat mij dat kosten aan advocaatkosten ??? en hoeveel kans heb ik om te winnen ?
Stel als rechter direct het kindergeld voor beide ouders , tenslotte moeten beide ouders kledij hebben . Ik als moeder voelt mij vernedert en achteruit gesteld omdat ik geen rechten hebben daarin terwijl er volledige bilocatie is (week /week) . Natuurlijk ben ik boos en ik zal deze beslissing ook nooit aanvaarden ! Meneer woont nog in het huis , het is van ons beiden wat beslist de vrederchter voorlopige maatregelen direct voor 2 jaar geldig !!! aub ! dat wil zeggen dat ik gedurende twee jaar niks kan doen of ik moet hem op feiten laten pakken . En dit kan allemaal maar . En omdat ik de woning verlaten heb , heb ik op niets geen recht meer blijkbaar . En dan heb je strubbelingen onder elkaar ... je zou voor minder . En wie daar het slachtoffer van nderdaad de kinderen . IK hoor velen al zeggen hoor kan je da niet oplossen als volwassen mensen ...Nee bij ons lukt dat totaal niet . HIj staat ineen sterkt possitie waarom zou hij deze opgeven ???
Had mevr de vrederechter even haar gezond verstand gebruikt dan had dit nooit zo moeten lopen .

En wat de scheiding betreft ... wij leefden totaal naast elkaar . ik heb alles geprobeert maar het lukte gewoon niet meer . We waren 20 jaar bij elkaar .... moest ik ooit kunnen herbeginnen zou ik nooit meer zo vroeg beginnen . Maar ja gedane zaken nemen geen keer

ik ben ook een moeder die aan het "proberen " is om gescheiden te geraken ! IK zit middenin een echte vechtscheiding
En inderdaad dat maakt het de kinderen heel moeilijk .
Maar ik blijf erbij dat dit grotendeels komt door beslissingen komt door vrederechters of rechter die niet beseffen waar ze mee bezig zijn !
en aan de overheid die geen wetten hebben die steeds voor 1 partij goed zijn .
Wat vrederechters betreft ! in mijn geval werd beslist dat mijn ex man al het kindergeld krijgt . Met alle gevolgen vandien . Meneer koopt niets en zet het geld op zijn eigen rekening !!IK kan en mag dit aanvechten via de arbeidsrechtbank .... Maar hoeveel gaat mij dat kosten aan advocaatkosten ??? en hoeveel kans heb ik om te winnen ?
Stel als rechter direct het kindergeld voor beide ouders , tenslotte moeten beide ouders kledij hebben . Ik als moeder voelt mij vernedert en achteruit gesteld omdat ik geen rechten hebben daarin terwijl er volledige bilocatie is (week /week) . Natuurlijk ben ik boos en ik zal deze beslissing ook nooit aanvaarden ! Meneer woont nog in het huis , het is van ons beiden wat beslist de vrederchter voorlopige maatregelen direct voor 2 jaar geldig !!! aub ! dat wil zeggen dat ik gedurende twee jaar niks kan doen of ik moet hem op feiten laten pakken . En dit kan allemaal maar . En omdat ik de woning verlaten heb , heb ik op niets geen recht meer blijkbaar . En dan heb je strubbelingen onder elkaar ... je zou voor minder . En wie daar het slachtoffer van nderdaad de kinderen . IK hoor velen al zeggen hoor kan je da niet oplossen als volwassen mensen ...Nee bij ons lukt dat totaal niet . HIj staat ineen sterkt possitie waarom zou hij deze opgeven ???
Had mevr de vrederechter even haar gezond verstand gebruikt dan had dit nooit zo moeten lopen .

En wat de scheiding betreft ... wij leefden totaal naast elkaar . ik heb alles geprobeert maar het lukte gewoon niet meer . We waren 20 jaar bij elkaar .... moest ik ooit kunnen herbeginnen zou ik nooit meer zo vroeg beginnen . Maar ja gedane zaken nemen geen keer

Dit is het soort verhaal dat dus bewijst dat alle mooie verhaalkes hierboven zever zijn ... samenblijven ten voordele van de kinderen, als volwassen mensen met mekaar omgaan ... allemaal bullshit als een van de partners niet wil meewerken en/of als men gewoon niet meer gelukkig is.

De beste raad in mijn mening is: HEEL lang wachten met kinderen krijgen ... je bent het dan nog niet zeker dat het goed zal blijven gaan ... maar rap aan kinderen beginnen is een stommiteit. In mijn geval begin ik er zelfs helemaal niet aan ...

Lenny