: Art. 91 van het VN Verdrag inzake het recht van de zee stelt:
“Iedere staat stelt de voorwaarden vast voor het verlenen van zijn nationaliteit aan schepen, voor de registratie van schepen op zijn grondgebied en voor het recht zijn vlag te voeren. Een schip heeft de nationaliteit van de staat wiens vlag het gerechtigd is te voeren. Er moet een wezenlijke band bestaan tussen de staat en het schip.”
Volgens Art. 2.2.1.2. van het Belgisch Scheepvaartwetboek mag een schip de Belgische vlag voeren wanneer het in het Belgisch zeeschepenregister geregistreerd is. Volgens art. 1.1.1.3. §1 1°, 7° en 11° is een pleziervaartuig ook te aanzien als een zeeschip indien het als dusdanig is geregistreerd en wordt dit toegelaten onder de Belgische vlag te varen.
In 1927 stelde het Permanent Internationaal Gerechtshof (Lotus-case):
"A corollary of the principle of the freedom of the seas is that a ship on the high seas is assimilated to the territory of the State the flag of which it flies"
Uit het voorgaande is af te leiden dat een schip, zelfs een pleziervaartuig, wordt aanzien als territorium van de vlaggenstaat.
Volgens art. 21 van het MB van 28 oktober 2020 houdende dringende maatregelen om de verspreiding van het coronavirus COVID-19 te beperken, zijn niet-essentiële reizen naar het buitenland verboden voor personen die hun hoofdverblijfplaats hebben in België. Het begrip “buitenland” is niet gedefinieerd in het MB, zodat de normale taalkundige betekenis kan worden aangehouden: enig land dat niet het binnen- of vaderland is.
Aangezien een pleziervaartuig dat onder de Belgische vlag vaart, aanzien wordt als Belgisch territorium, zelfs wanneer het aanmeert in een buitenlandse haven, is het niet te aanzien als "buitenland".
De reis van en naar het schip over buitenlands grondgebied, wordt door bijlage 2 bij het MB aanzien als essentieel, gezien het een loutere doorreis betreft (lijst van essentiële reizen, 11°).