Beste Lenny
Die 'mooie verhaalkes' van hierboven komen wel van mensen die zelf gehuwd zijn en weten dat het huwelijk niet altijd rozengeur en maneschijn is, dat er er soms mijlenver vanaf staat zelfs. Een beetje nuancering in je taalgebruik had je dus toch wel wat meer krediet opgeleverd.
Om het verder eens zo te bekijken: ik zie niet in hoe de situatie van belle1970 mijn idee tegenspreekt. Het feit dat een echte vechtscheiding is, bevestigt dat alleen maar. Wie laat zich in godsnaam verleiden tot een heuse vechtscheiding als er kinderen in het spel zijn? Dat zulks vaak vooral te wijten is aan slechts 1 partij, maakt mijn idee er toch niet anders op. Ik doe voorzichtigheidshalve geen uitspraken over schuld en onschuld, zeker niet als ik de persoonlijke situatie niet ken. We moeten altijd met twee woorden blijven spreken. Niemand kent natuurlijk het volledige verhaal in dergelijke situaties.
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
mapleleiah
- Berichten: 1047
- Locatie: Izegem
Mijn taalgebruik is gebaseerd op re?le situaties die zich veelvuldig in mijn omgeving hebben voorgedaan.Beste Lenny
Die 'mooie verhaalkes' van hierboven komen wel van mensen die zelf gehuwd zijn en weten dat het huwelijk niet altijd rozengeur en maneschijn is, dat er er soms mijlenver vanaf staat zelfs. Een beetje nuancering in je taalgebruik had je dus toch wel wat meer krediet opgeleverd.
Om het verder eens zo te bekijken: ik zie niet in hoe de situatie van belle1970 mijn idee tegenspreekt. Het feit dat een echte vechtscheiding is, bevestigt dat alleen maar. Wie laat zich in godsnaam verleiden tot een heuse vechtscheiding als er kinderen in het spel zijn? Dat zulks vaak vooral te wijten is aan slechts 1 partij, maakt mijn idee er toch niet anders op.
Met alle respect, maar ik denk dat sommige mensen gewoon niet beseffen hoe scheidingen soms verlopen.
Wie laat zich verleiden tot een vechtscheiding? Wel, het moet maar ene zijn van de twee die wil tegenwerken en het is zover ... er zijn nu eenmaal ouders die niet genoeg om hun kinderen geven ... dat is de REALITEIT! Je mag het heel mooi voorstellen dat JIJ het zo of zo zou doen, maar niet iedereen denkt zo nobel.
Lenny
"I can resist everything except temptation" (Oscar Wilde)
-
roderidder
Topic Starter - Berichten: 2946
- Contacteer: Website
dat verhaal zegt mogelijk ook iets dat het conflictniveau tussen ouders niet altijd verminderd door uit elkaar te gaan.
Stel je zegt tegen je kinderen
"pa en ma gaan uit elkaar omdat we teveel ruzie maken"
Dan kan het toch gebeuren dat je later te horen krijgt iets in de aard van
"Jullie gingen toch uit elkaar omdat je teveel ruzie maakte, waarom gaan jullie dan zo steeds door met die ruzie's?"
Eenmaal je in zo een situatie bent beland is het heel wat moeilijker om tot compromissen/akkoorden te komen. Beter is dat deze akkoorden tot stand komen als alles koek en ei is. Vergeet niet dat 17%, jawel 17% van de scheidingskinderen elk contact met hun ouder verliest! Dit kan veel beter wat uiteraard bergen leed en pakken ellende scheelt.
Zoek dan maar eens een schuldige... !
Mijn symphatie gaat hier vooral naar de visie van Dieke.
RR
Stel je zegt tegen je kinderen
"pa en ma gaan uit elkaar omdat we teveel ruzie maken"
Dan kan het toch gebeuren dat je later te horen krijgt iets in de aard van
"Jullie gingen toch uit elkaar omdat je teveel ruzie maakte, waarom gaan jullie dan zo steeds door met die ruzie's?"
Eenmaal je in zo een situatie bent beland is het heel wat moeilijker om tot compromissen/akkoorden te komen. Beter is dat deze akkoorden tot stand komen als alles koek en ei is. Vergeet niet dat 17%, jawel 17% van de scheidingskinderen elk contact met hun ouder verliest! Dit kan veel beter wat uiteraard bergen leed en pakken ellende scheelt.
En dan nog ... wie is er schuldig in een relatie als het misloopt, zelfs al ken je de situatie zeer goed? Dit is haast altijd een naald in een hooiberg. In een relatie komt het meer dan eens voor dat alles met alles te maken heeft.Ik doe voorzichtigheidshalve geen uitspraken over schuld en onschuld, zeker niet als ik de persoonlijke situatie niet ken
Zoek dan maar eens een schuldige... !
Mijn symphatie gaat hier vooral naar de visie van Dieke.
RR
Beste Lenny
Met alle respect, maar het is niet omdat jij in je naaste omgeving al heel wat scheidingen hebt mee-ervaren, dat je mijn woorden 'zever' en 'bullshit' moet noemen. Het ene heeft niet veel te maken met het andere. Me dunkt dat mijn ervaringen even re?el zijn als de uwe.
En ow ja, ik besef maar al te goed hoe scheidingen soms verlopen. Niet alleen uit verhalen van leerlingen, maar ook uit de vechtscheiding waar momenteel mijn beste vriend in verwikkeld zit.
Net het feit dat niet iedereen 'zo nobel' denkt, zorgt er inderdaad voor dat er zoveel echtscheidingen ingeleid worden om een in mijn ogen niet valabele reden. En meer dan eens worden dat dan ook nog eens vechtscheidingen, dus zelfs nadat mama en papa er de brui aan gegeven hebben, delen de kinderen in de klappen. Op dat vlak denken u en ik toch gewoon net hetzelfde?
Of het nu de schuld is van 1 van de 2 partijen of van allebei, feit blijft dat er meer dan vaak een dosis egoisme in het spel is en te weinig respect voor de kinderen. Een echtscheiding en die 2 dingen gaan in mijn ogen maar al te vaak hand in hand.
Met alle respect, maar het is niet omdat jij in je naaste omgeving al heel wat scheidingen hebt mee-ervaren, dat je mijn woorden 'zever' en 'bullshit' moet noemen. Het ene heeft niet veel te maken met het andere. Me dunkt dat mijn ervaringen even re?el zijn als de uwe.
En ow ja, ik besef maar al te goed hoe scheidingen soms verlopen. Niet alleen uit verhalen van leerlingen, maar ook uit de vechtscheiding waar momenteel mijn beste vriend in verwikkeld zit.
Net het feit dat niet iedereen 'zo nobel' denkt, zorgt er inderdaad voor dat er zoveel echtscheidingen ingeleid worden om een in mijn ogen niet valabele reden. En meer dan eens worden dat dan ook nog eens vechtscheidingen, dus zelfs nadat mama en papa er de brui aan gegeven hebben, delen de kinderen in de klappen. Op dat vlak denken u en ik toch gewoon net hetzelfde?
Of het nu de schuld is van 1 van de 2 partijen of van allebei, feit blijft dat er meer dan vaak een dosis egoisme in het spel is en te weinig respect voor de kinderen. Een echtscheiding en die 2 dingen gaan in mijn ogen maar al te vaak hand in hand.
-
mapleleiah
- Berichten: 1047
- Locatie: Izegem
Misschien heb ik de uitingen hierboven verkeerd begrepen.
Ik las in de eerste berichten van dit draadje iets in de aard van "als er kinderen zijn MOET men samenblijven, want een scheiding is slecht voor het kind". Wel, DAT vind ik dus klinkklare onzin, maar misschien begreep ik het verkeerd.
Er zijn inderdaad wel ouders die erin slagen om "netjes" te scheiden en de kinderen niet het slachtoffer van de situatie te laten worden. Ik ben absoluut voorstander van zoiets.
Maar wat als je partner wil scheiden (om welke reden dan ook) en HIJ/ZIJ maakt er een vuil spelletje van, HIJ/ZIJ begint de kinderen te gebruiken ... wat moet jij dan doen? Alles slikken? Je laten ru?neren? (dat kan ook niet in het belang van het kind zijn ... geen geld = niet deftig kunnen zorgen voor het kind) ... of nog erger: samenblijven om toch maar te vermijden dat de ander je gaat ru?neren?
Ik ben momenteel vrij nauw betrokken bij de vechtscheiding van een collega. Met haar man viel niet meer samen te leven ... het was een profiteur die niet eens veel naar zijn kinderen omkeek. Nu, tijdens de scheiding, doet hij alles om zijn bijna-ex te pesten ... en ja, hij gebruikt de kinderen hierin. Hij is amper ge?nteresseerd in die kinderen, maar wil wel een hoederechtregeling uitwerken die zo ongunstig mogelijk is voor mijn collega. Wat moet mijn collega dan doen? Ze heeft zichzelf nu al heel wat (financi?le en morele) schade berokkent door "in het belang" van haar kindjes te handelen. Maar hoever moet ze daarin gaan? Moet ze zich volledig laten koeionneren? Dat kan toch ook niet? Zij heeft ook rechten.
DAT wilde ik eigenlijk duidelijk maken.
Roderidder stelde een rampenplan voor bij de geboorte van het kind ... wel, ik vind dat er al een rampenplan moet zijn van VOOR het kind nog maar "gemaakt" is. Begin niet te vroeg aan kinderen, begin niet aan kinderen als je partner het eigenlijk niet ziet zitten, begin niet aan kinderen om je relatie te redden ...
Als je wil adopteren, moet je ik-weet-niet watvoor procedure en selectie doorlopen, maar als je de mogelijkheid hebt mag je zomaar kinderen maken en krijgen ... ook al ben je er niet geschikt voor. Maar ja, da's een andere discussie.
Tenslotte: ik wil hier dus niemand verwijten ... ik wil alleen duidelijk maken dat het niet overal zo nobel verloopt als we maar zouden willen. En dat is niet altijd de schuld van beide ouders.
Lenny
Ik las in de eerste berichten van dit draadje iets in de aard van "als er kinderen zijn MOET men samenblijven, want een scheiding is slecht voor het kind". Wel, DAT vind ik dus klinkklare onzin, maar misschien begreep ik het verkeerd.
Er zijn inderdaad wel ouders die erin slagen om "netjes" te scheiden en de kinderen niet het slachtoffer van de situatie te laten worden. Ik ben absoluut voorstander van zoiets.
Maar wat als je partner wil scheiden (om welke reden dan ook) en HIJ/ZIJ maakt er een vuil spelletje van, HIJ/ZIJ begint de kinderen te gebruiken ... wat moet jij dan doen? Alles slikken? Je laten ru?neren? (dat kan ook niet in het belang van het kind zijn ... geen geld = niet deftig kunnen zorgen voor het kind) ... of nog erger: samenblijven om toch maar te vermijden dat de ander je gaat ru?neren?
Ik ben momenteel vrij nauw betrokken bij de vechtscheiding van een collega. Met haar man viel niet meer samen te leven ... het was een profiteur die niet eens veel naar zijn kinderen omkeek. Nu, tijdens de scheiding, doet hij alles om zijn bijna-ex te pesten ... en ja, hij gebruikt de kinderen hierin. Hij is amper ge?nteresseerd in die kinderen, maar wil wel een hoederechtregeling uitwerken die zo ongunstig mogelijk is voor mijn collega. Wat moet mijn collega dan doen? Ze heeft zichzelf nu al heel wat (financi?le en morele) schade berokkent door "in het belang" van haar kindjes te handelen. Maar hoever moet ze daarin gaan? Moet ze zich volledig laten koeionneren? Dat kan toch ook niet? Zij heeft ook rechten.
DAT wilde ik eigenlijk duidelijk maken.
Roderidder stelde een rampenplan voor bij de geboorte van het kind ... wel, ik vind dat er al een rampenplan moet zijn van VOOR het kind nog maar "gemaakt" is. Begin niet te vroeg aan kinderen, begin niet aan kinderen als je partner het eigenlijk niet ziet zitten, begin niet aan kinderen om je relatie te redden ...
Als je wil adopteren, moet je ik-weet-niet watvoor procedure en selectie doorlopen, maar als je de mogelijkheid hebt mag je zomaar kinderen maken en krijgen ... ook al ben je er niet geschikt voor. Maar ja, da's een andere discussie.
Tenslotte: ik wil hier dus niemand verwijten ... ik wil alleen duidelijk maken dat het niet overal zo nobel verloopt als we maar zouden willen. En dat is niet altijd de schuld van beide ouders.
Lenny
"I can resist everything except temptation" (Oscar Wilde)
Sorry he Lex , je moet inderdaad met twee zijn om te vechten !
Maar ik ben in alle eerlijkheid weg gegaan , mooi de rekeningen in twee , de minimum aan inboedel en daar mee bedoel ik totaal niks van meubels omdat er van overtuigd was dat ik mijn ex het niet SMERIG zou spelen .
Met alle gevolgen van dien voor mij nu . Geen recht op inboedel meer tot de inboedel verdeeld wordt OOIT ! Want meneer wil niet scheiden en blijkbaar kan dat allemaal maar . En huis dat praktisch afbetaald en nu stuurt meneer (ex) nog ne keer een notaris om mijn inboedel ,dat volledig in bruikleen is van vriendin , nu wil hij daar ook nog eens aanspraak op maken pff . Ik weet het soms gewoon weg niet meer
Had ik het geweten wat ik nu meemaak dan had ik gewoon gans het huis leeggehhaald en dan had ik tenminste iets gehad ! NU moet ik VECHTEN om iets te hebben terwijl het zowel van mij als van hem is .
Met eerlijkheid kom je er niet ik heb mijn les gehad. En het zal iets zijn dat ik heel mijn leven zal moeten dragen .
Bij ons stopt de vechtscheiding als ik zou zeggen tegen mijn ex dat hij alles mag hebben ....
Maar ik ben in alle eerlijkheid weg gegaan , mooi de rekeningen in twee , de minimum aan inboedel en daar mee bedoel ik totaal niks van meubels omdat er van overtuigd was dat ik mijn ex het niet SMERIG zou spelen .
Met alle gevolgen van dien voor mij nu . Geen recht op inboedel meer tot de inboedel verdeeld wordt OOIT ! Want meneer wil niet scheiden en blijkbaar kan dat allemaal maar . En huis dat praktisch afbetaald en nu stuurt meneer (ex) nog ne keer een notaris om mijn inboedel ,dat volledig in bruikleen is van vriendin , nu wil hij daar ook nog eens aanspraak op maken pff . Ik weet het soms gewoon weg niet meer
Had ik het geweten wat ik nu meemaak dan had ik gewoon gans het huis leeggehhaald en dan had ik tenminste iets gehad ! NU moet ik VECHTEN om iets te hebben terwijl het zowel van mij als van hem is .
Met eerlijkheid kom je er niet ik heb mijn les gehad. En het zal iets zijn dat ik heel mijn leven zal moeten dragen .
Bij ons stopt de vechtscheiding als ik zou zeggen tegen mijn ex dat hij alles mag hebben ....
Beste Dieke, ik wil nu toch ook even mijn bescheiden mening naar voor
brengen. Met alle respect voor je mening omtrent echtscheidingen.....en
de wel of niet valabele reden ervoor. Wie zijn wij om zo te oordelen over
mensen bij wie het echt NIET lukt en die er alles aan deden en doen
om het te voorkomen maar geen andere uitweg meer hadden!
Dagelijks kom ik in contact met mensen die jarenlang gevochten hebben
om hun relatie te redden ( omwille van de kinderen in hoofdzaak) en
die er toch maar niet in slaagden.
Na 15- 20 jaar maak je er zo maar geen einde aan en gaan er meestal
schrijnende verhalen aan vooraf. Moest je weten hoeveel geweld er
bestaat binnen gezinnen , je zou je ogen en oren niet geloven........
En dan zou je ook geen zo,n stelling innemen en wat : milder; zijn
in je oordeel over gescheiden mensen! Prijs je gelukkig dat je gelukkig
bent binnen je relatie met je kinderen , is een droom van iedereen die
eraan begint.... ik ben er gelukkig ook bij . Maar zeg nooit nooit.
Vroeger dacht ik ook dat mensen het veel te vroeg opgaven en geen moeite deden om hun relatie te redden , maar al vlug moest ik mijn mening herzien. Wat mensen zoal meemaakten alvorens ze : breken :
is meestal niet in woorden te omvatten. Daarom heb ik een probleem
met mensen die een oordeel vellen zonder er daadwerkelijk in en bij
te staan......Kinderen hebben recht op een warm nest , en als het kan dan nog liefst in een gezin m?t moeder en vader. Maar als er meer pijn
en verdriet is dan geluk dan beter niet . Een kind (jongere) kan perfect
gelukkig zijn in een nieuw samengesteld gezin. Daar zijn gelukkig ook vele mooie voorbeelden van. Soms is het nodig het verleden -los- te laten om verder te kunnen met het leven. Laat ons niet te vlug oordelen
want wat er echt omgaat tss 2mensen weten alleen zij en zij alleen....... mvg els
brengen. Met alle respect voor je mening omtrent echtscheidingen.....en
de wel of niet valabele reden ervoor. Wie zijn wij om zo te oordelen over
mensen bij wie het echt NIET lukt en die er alles aan deden en doen
om het te voorkomen maar geen andere uitweg meer hadden!
Dagelijks kom ik in contact met mensen die jarenlang gevochten hebben
om hun relatie te redden ( omwille van de kinderen in hoofdzaak) en
die er toch maar niet in slaagden.
Na 15- 20 jaar maak je er zo maar geen einde aan en gaan er meestal
schrijnende verhalen aan vooraf. Moest je weten hoeveel geweld er
bestaat binnen gezinnen , je zou je ogen en oren niet geloven........
En dan zou je ook geen zo,n stelling innemen en wat : milder; zijn
in je oordeel over gescheiden mensen! Prijs je gelukkig dat je gelukkig
bent binnen je relatie met je kinderen , is een droom van iedereen die
eraan begint.... ik ben er gelukkig ook bij . Maar zeg nooit nooit.
Vroeger dacht ik ook dat mensen het veel te vroeg opgaven en geen moeite deden om hun relatie te redden , maar al vlug moest ik mijn mening herzien. Wat mensen zoal meemaakten alvorens ze : breken :
is meestal niet in woorden te omvatten. Daarom heb ik een probleem
met mensen die een oordeel vellen zonder er daadwerkelijk in en bij
te staan......Kinderen hebben recht op een warm nest , en als het kan dan nog liefst in een gezin m?t moeder en vader. Maar als er meer pijn
en verdriet is dan geluk dan beter niet . Een kind (jongere) kan perfect
gelukkig zijn in een nieuw samengesteld gezin. Daar zijn gelukkig ook vele mooie voorbeelden van. Soms is het nodig het verleden -los- te laten om verder te kunnen met het leven. Laat ons niet te vlug oordelen
want wat er echt omgaat tss 2mensen weten alleen zij en zij alleen....... mvg els
-
mapleleiah
- Berichten: 1047
- Locatie: Izegem
Beter kon het niet gezegd zijn ...Beste Dieke, ik wil nu toch ook even mijn bescheiden mening naar voor
brengen. Met alle respect voor je mening omtrent echtscheidingen.....en
de wel of niet valabele reden ervoor. Wie zijn wij om zo te oordelen over
mensen bij wie het echt NIET lukt en die er alles aan deden en doen
om het te voorkomen maar geen andere uitweg meer hadden!
Dagelijks kom ik in contact met mensen die jarenlang gevochten hebben
om hun relatie te redden ( omwille van de kinderen in hoofdzaak) en
die er toch maar niet in slaagden.
Na 15- 20 jaar maak je er zo maar geen einde aan en gaan er meestal
schrijnende verhalen aan vooraf. Moest je weten hoeveel geweld er
bestaat binnen gezinnen , je zou je ogen en oren niet geloven........
En dan zou je ook geen zo,n stelling innemen en wat : milder; zijn
in je oordeel over gescheiden mensen! Prijs je gelukkig dat je gelukkig
bent binnen je relatie met je kinderen , is een droom van iedereen die
eraan begint.... ik ben er gelukkig ook bij . Maar zeg nooit nooit.
Vroeger dacht ik ook dat mensen het veel te vroeg opgaven en geen moeite deden om hun relatie te redden , maar al vlug moest ik mijn mening herzien. Wat mensen zoal meemaakten alvorens ze : breken :
is meestal niet in woorden te omvatten. Daarom heb ik een probleem
met mensen die een oordeel vellen zonder er daadwerkelijk in en bij
te staan......Kinderen hebben recht op een warm nest , en als het kan dan nog liefst in een gezin m?t moeder en vader. Maar als er meer pijn
en verdriet is dan geluk dan beter niet . Een kind (jongere) kan perfect
gelukkig zijn in een nieuw samengesteld gezin. Daar zijn gelukkig ook vele mooie voorbeelden van. Soms is het nodig het verleden -los- te laten om verder te kunnen met het leven. Laat ons niet te vlug oordelen
want wat er echt omgaat tss 2mensen weten alleen zij en zij alleen....... mvg els
Lenny
"I can resist everything except temptation" (Oscar Wilde)
Beste Els en beste Lenny
Ik heb ook in elk berichtje het duidelijke voorbehoud gemaakt i.v.m. geweld en andere zware problemen in huwelijken. Ik begrijp dus heel goed wat je wil zeggen, elsje.
Ik ben alleen zo 'streng' en 'hard' wanneer het gaat om 'kleinere' dingen zoals verliefdheid,...
Mijn kring van mensen die ik persoonlijk ken en die gescheiden zijn, zal waarschijnlijk een pak kleiner zijn dan wie jullie kennen. Maar mijn ervaring is dat er in mijn kring zeker evenveel mensen om een echte sikkepit uit elkaar gegaan zijn als mensen waarbij er 'grote' problemen waren. Ik ken er zelfs een aantal die eerst gescheiden zijn owv verliefdheid, dan bleek het met die ander toch niks te worden, en dan zijn ze uiteindelijk maar weer gehuwd met hun 1ste partner. Romantisch toch? Niet zo voor de kinderen.
En natuurlijk zeg ik nooit nooit. Maar jij praat over mensen die na jaren proberen, therapie en wat nog allemaal, het echt niet meer zien zitten. Ik praat over die anderen die na 3 jaar huwelijk, 1 of 2 kinderen, even opnieuw proeven van het vrijgezellenleven en dan maar alles overboord gooien. Die bestaan zeker en vast!
Vb 1: koppel wiens kindje ook bij dezelfde onthaalmoeder zit als die van mij: niks geen problemen onderling (blijven ze beiden volhouden), man ziet ineens leven met kind niet meer zitten, wil gewoon zijn vrijheid terug om op elk moment dat hij zin heeft te doen waar hij zin in heeft.
Vb2: mijn beste vriend: 3 kinderen. de ideale relatie. kunnen goed met elkaar praten, blijven ze ook nu nog allebei achter staan, dat het echt wel goed ging tussen hen (ook met haar heb ik nog contact). vrouw wordt verliefd op iemand, byebye gezin.
Vb3: collega 1: koppel met 1 kind, opnieuw goede relatie, zij verliefd op iemand anders
Vb4: collega 2: lijken uitgekeken op elkaar, gescheiden, beiden nieuwe partner, toch terug verliefd op elkaar, terug getrouwd
Vb5: ouders van leerling: zelfde scenario als vb 4
In mijn ogen zijn dit allemaal voorbeelden van hoe het normaal kan verlopen in een prille relatie waar er geen kinderen zijn. Handel je echter op deze manier wanneer er wel kinderen zijn, dan heb je er niet goed genoeg over nagedacht. Natuurlijk is het zo dat alleen die 2 mensen weten wat er tussen hen gebeurt/gebeurd is, maar in deze voorbeelden heb ik telkens met beide partners gepraat tijdens de scheiding en erna. Ik veronderstel dat ik hen dan toch mag geloven als ze zeggen dat hun huwelijk niet slecht was.
Verder weet ik echt wel hoeveel geweld er kan bestaan binnen gezinnen. Na 7 jaar klastitularis te zijn in een klas waarin veelal 'tweedekansleerlingen' zitten owv slechte schoolse ervaringen maar vooral ook owv problemen thuis, schrik ik toch nog heel vaak en maak ik me vaak zorgen hierover. Ik ben het roerend met je eens dat dergelijke gezinssituaties niet houdbaar zijn en dat er dus zeker wel gescheiden moet worden. Vandaar ook dat ik in mijn 'oordeel' telkens duidelijk voorbehoud heb gemaakt voor dergelijke problemen.
Ik heb ook in elk berichtje het duidelijke voorbehoud gemaakt i.v.m. geweld en andere zware problemen in huwelijken. Ik begrijp dus heel goed wat je wil zeggen, elsje.
Ik ben alleen zo 'streng' en 'hard' wanneer het gaat om 'kleinere' dingen zoals verliefdheid,...
Mijn kring van mensen die ik persoonlijk ken en die gescheiden zijn, zal waarschijnlijk een pak kleiner zijn dan wie jullie kennen. Maar mijn ervaring is dat er in mijn kring zeker evenveel mensen om een echte sikkepit uit elkaar gegaan zijn als mensen waarbij er 'grote' problemen waren. Ik ken er zelfs een aantal die eerst gescheiden zijn owv verliefdheid, dan bleek het met die ander toch niks te worden, en dan zijn ze uiteindelijk maar weer gehuwd met hun 1ste partner. Romantisch toch? Niet zo voor de kinderen.
En natuurlijk zeg ik nooit nooit. Maar jij praat over mensen die na jaren proberen, therapie en wat nog allemaal, het echt niet meer zien zitten. Ik praat over die anderen die na 3 jaar huwelijk, 1 of 2 kinderen, even opnieuw proeven van het vrijgezellenleven en dan maar alles overboord gooien. Die bestaan zeker en vast!
Vb 1: koppel wiens kindje ook bij dezelfde onthaalmoeder zit als die van mij: niks geen problemen onderling (blijven ze beiden volhouden), man ziet ineens leven met kind niet meer zitten, wil gewoon zijn vrijheid terug om op elk moment dat hij zin heeft te doen waar hij zin in heeft.
Vb2: mijn beste vriend: 3 kinderen. de ideale relatie. kunnen goed met elkaar praten, blijven ze ook nu nog allebei achter staan, dat het echt wel goed ging tussen hen (ook met haar heb ik nog contact). vrouw wordt verliefd op iemand, byebye gezin.
Vb3: collega 1: koppel met 1 kind, opnieuw goede relatie, zij verliefd op iemand anders
Vb4: collega 2: lijken uitgekeken op elkaar, gescheiden, beiden nieuwe partner, toch terug verliefd op elkaar, terug getrouwd
Vb5: ouders van leerling: zelfde scenario als vb 4
In mijn ogen zijn dit allemaal voorbeelden van hoe het normaal kan verlopen in een prille relatie waar er geen kinderen zijn. Handel je echter op deze manier wanneer er wel kinderen zijn, dan heb je er niet goed genoeg over nagedacht. Natuurlijk is het zo dat alleen die 2 mensen weten wat er tussen hen gebeurt/gebeurd is, maar in deze voorbeelden heb ik telkens met beide partners gepraat tijdens de scheiding en erna. Ik veronderstel dat ik hen dan toch mag geloven als ze zeggen dat hun huwelijk niet slecht was.
Verder weet ik echt wel hoeveel geweld er kan bestaan binnen gezinnen. Na 7 jaar klastitularis te zijn in een klas waarin veelal 'tweedekansleerlingen' zitten owv slechte schoolse ervaringen maar vooral ook owv problemen thuis, schrik ik toch nog heel vaak en maak ik me vaak zorgen hierover. Ik ben het roerend met je eens dat dergelijke gezinssituaties niet houdbaar zijn en dat er dus zeker wel gescheiden moet worden. Vandaar ook dat ik in mijn 'oordeel' telkens duidelijk voorbehoud heb gemaakt voor dergelijke problemen.
-
roderidder
Topic Starter - Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Laat ons het nog wat breder opentrekken
In ??n generatie tijd is het aantal scheidingen met factor 6 gegroeid.
Het is geweten dat kinderen uit gebroken gezinnen komen dubbel zoveel kans maken om zelf ooit een scheiding te moeten ondergaan.
Nog niet zo lang geleden en en paar duizend kilometer hiervandaan was het niet eens zo ongewoon dat men zelf de huwelijkspartner niet zelf mocht kiezen, en toch bleven deze een leve lang bij elkaar.
Nu wil ik zeker geen steen gooien naar individuele cases, maar het mag toch gezegd worden dat de maatschappij m.i. te tollerant is omgegaan met die scheidingscultuur. Het belang van de kinderen heeft wel degelijk het onderspit moeten delven t.o.v. het individuele belang van de ouder(s)
Oplossingen voor het of dat probleem kan ik zeker niet aandragen. Het juridische aspect m.b.t. scheiden makkelijker maken zal er ook niet toe bijdrage, het is zelfs is pure noodzaak.
Een belangrijk aspect dat dan nog over blijft is dus opvoeding.
Maar is de kern van opvoeden niet het goede voorbeeld geven?
quote Lex
Waarom zouden ouders in deze tijden van scheidingscultuur dan zo geen verplicht draaiboek moeten kunnen voorleggen aan onze kinderen? Vanuit het oogpunt van het kind gezien lijken we in zekere zin hobbyisten of ideologen die te vaak alleen maar de roze geur en manenschijn willen zien.
RR
In ??n generatie tijd is het aantal scheidingen met factor 6 gegroeid.
Het is geweten dat kinderen uit gebroken gezinnen komen dubbel zoveel kans maken om zelf ooit een scheiding te moeten ondergaan.
Nog niet zo lang geleden en en paar duizend kilometer hiervandaan was het niet eens zo ongewoon dat men zelf de huwelijkspartner niet zelf mocht kiezen, en toch bleven deze een leve lang bij elkaar.
Nu wil ik zeker geen steen gooien naar individuele cases, maar het mag toch gezegd worden dat de maatschappij m.i. te tollerant is omgegaan met die scheidingscultuur. Het belang van de kinderen heeft wel degelijk het onderspit moeten delven t.o.v. het individuele belang van de ouder(s)
Oplossingen voor het of dat probleem kan ik zeker niet aandragen. Het juridische aspect m.b.t. scheiden makkelijker maken zal er ook niet toe bijdrage, het is zelfs is pure noodzaak.
Een belangrijk aspect dat dan nog over blijft is dus opvoeding.
Maar is de kern van opvoeden niet het goede voorbeeld geven?
quote Lex
Luchthavens, nucleare installaties en grote chemische bedrijven hebben het heel snel begrepen: We zullen er alles aan doen dat het niet fout mag en kan gaan. Maar ze zijn wel zo proffesioneel om draaiboeken te hebben mocht er iets fout gaan. Wat die 2 laatste betreft zal je eerst enkele uren langs de veiligheidscursist moeten passeren alvorens je nog maar 1 vijs in de muur van het is eender welk gebouw binnen de draad van het befrijf mag draaien om er een schilderij op te hangen.Men zou veel beter een cursus/lessenpakket ?leren omgaan met elkaar? geven op school. Een dergelijk rampenplan kan maar zinvol zijn als de relatie als naar de ?knoppen? is, rijkelijk laat dus!
Waarom zouden ouders in deze tijden van scheidingscultuur dan zo geen verplicht draaiboek moeten kunnen voorleggen aan onze kinderen? Vanuit het oogpunt van het kind gezien lijken we in zekere zin hobbyisten of ideologen die te vaak alleen maar de roze geur en manenschijn willen zien.
RR
Om een kind te MOGEN adopteren moet een kandidaat ouder bij 16 instanties 23 cursussen volgen en 37 examens afleggen. Idd, waarom zou dat niet kunnen voor diegene die 'op grootmoederswijze' kinderen willen.Waarom zouden ouders in deze tijden van scheidingscultuur dan zo geen verplicht draaiboek moeten kunnen voorleggen aan onze kinderen? Vanuit het oogpunt van het kind gezien lijken we in zekere zin hobbyisten of ideologen die te vaak alleen maar de roze geur en manenschijn willen zien.