De rechtbank is altijd een beetje vakantie
ANTWERPEN
De vijfde correctionele rechtbank in Antwerpen, die deze week als vakantiekamer fungeert, sprak vrijdag niet minder dan twaalf vonnissen uit. Hoewel het om piepkleine dossiertjes ging van hooguit dertig seconden, duurde de vertoning bijna twee uur. Oorzaak: alle beklaagden waren aangehouden en (op één dossier na) alleen. Ze moesten dus telkens uit het cellenblok in de kelder onder de correctionele vleugel van het Vlinderpaleis gehaald worden en ernaar teruggebracht.
Blijkbaar waren er maar drie politiemannen beschikbaar voor die klus, zodat dezelfde ploeg telkens ook de volgende klant moest gaan halen. De afstand tussen de kelder en de derde verdieping, waar zich de zittingzalen bevinden, zit vol hindernissen, zoals staan wachten voor een liftdeur.
Doordrukjes
Toch had de architect van dat kunstwerk op het Zuid het anders bedoeld: onder elke correctionele zaal bevindt zich in de technische tussenverdieping een ’antichambrecel’. De bedoeling was dat wie die ochtend in de zaal boven hem diende te verschijnen, daar zou geparkeerd worden. In werkelijkheid zijn die wachtcellen nog nooit gebruikt. Officieel omdat er te weinig politie voorhanden is om ook daar nog eens bewaking te voorzien. Toch blijft de rechtbankwoordvoerder erbij dat er steeds voldoende flikken aanwezig zijn om zowel de veiligheid van de magistraten en het publiek te garanderen, als om de aangehouden verdachten en beklaagden te begeleiden.
Wat nu de vonnissen zelf betreft, van de twaalf dossiers waren er acht over straatdealers van softdrugs. De vonnissen waren dan ook, op enkele details na, doordrukken van elkaar: ontkenning tegen beter weten in (op heterdaad betrapt, aangeduid door de kopers, door getuigen herkend, drugs op zak of net uitgespuwd, gsm vol nummers van kopers...), illegaal in het land, geen andere inkomsten dan die uit de drugsverkoop, eerdere veroordelingen die niet tot betere inzichten geleid hebben... .
Gemakkelijk geldgewin?
Opvallend was ook dat het parket had nagelaten de vonnissen van eerdere veroordelingen te voegen, waardoor de rechtbank de ’staat van wettelijke herhaling’ niet kon vaststellen. Hetzelfde geldt voor de lijst met de in beslag genomen goederen. Die moeten dus teruggegeven worden, ook al staat vast dat ze gediend hebben bij de verkoop, of er de opbrengst van waren.
En wat de straffen betreft: tussen acht en achttien maanden cel en 5.500 euro boete, als of niet deels met uitstel. Eentje kreeg, ondanks de ’staat van wettelijke herhaling’, een autonome werkstraf van 100 uren als alternatief voor tien maanden cel, plus 5.500 euro boete met uitstel. En dit alles omdat de acht "geen rekening hielden met de funeste gevolgen voor de volksgezondheid en alleen maar gemakkelijk geldgewin nastreefden". Dat heb je natuurlijk met bajesklanten die illegaal in het land zijn en elke volgende keer onder een andere naam betrapt, vervolgd en veroordeeld worden.
Jan Heuvelmans
bron: http://www.politics.be/nieuws/4642/
***
RR