JuridischForum.be

Ik verwijs naar een vorig draadje:
Wie moet garage dagvaarden: omniumverzekeraar of verzekerde ?

Mijn bijkomende vraag is:

Kan een verzekeraar ter verantwoording geroepen worden in geval van betwistingen over de degelijkheid van een herstelling, indien achteraf blijkt dat de expertiseovereenkomst tussen verzekeraar en garagist in feite forfaitair werd afgesloten, ondanks de aanwezigheid van een 'ruw' bestek ?

Graag vernam ik jullie mening.

De expertise heeft tot doel het bedrag van de schade vast te stellen. Die schade moet vastgesteld worden tussen de verzekeringsmaatschappij (die betaalt) en de verzekerde (die het geld moet ontvangen). De garagist is hierbij in principe vreemd aan de overeenkomst tot vaststelling van de schade. Als de garagist betrokken wordt bij de overeenkomst is dit in principe als lasthebber van de verzekerde. Hij vertegenwoordigt de verzekerde en gaat in naam en voor rekening van de verzekerde akkoord met het schadebedrag en verbindt zich t.a.v. de verzekerde om voor dit bedrag de herstelling uit te voeren. Als de garagist niet gemachtigd werd om in naam van de verzekerde akkoord te gaan met het schadebedrag vraagt de aangestelde expert het akkoord van de verzekerde met het schadebedrag.

Dat zijn volgens mij de normale principes die van toepassing zijn.

Ik zie niet in hoe met toepassing van deze principes de verzekeringsmaatschappij enige aansprakelijkheid kan hebben bij een slechte herstelling of een herstelling die niet gebeurt aan het schadebedrag in de expertise vastgesteld.

scorpioen

...
Dat zijn volgens mij de normale principes die van toepassing zijn.
...

Waarom worden deze principes dan in een autopolis nooit vermeld en denken burgers en vele makelaars er precies anders over

In het principe van de doorsnee burger, is de verzekeraar als lasthebber van de verzekerde (- via het premiestelsel -) genoodzaakt om in zijn plaats door professionele expertise het schadebedrag te bepalen in samenspraak met de hersteller.

Uiteindelijk kent de verzekerde weinig of niets van techniek en rekent hij daarom op de vakkunde van de verzekeringsexpert om niet bedot te worden door de garagist.
Uiteraard onder voorwaarde dat de verzekerde zijn recht op herstelling wil uitoefenen.

Dit is volgens mij het principe van Nederland en het principe wat de meeste burgers hanteren.
Steunend op dit principe is in sommige landen, ter bescherming van de consument, een expertise zonder bestek verboden 8)

Tenslotte:
als een bepaald principe norm is, mag ik veronderstellen dat er een wet over bestaat.
Welke

Uit de discussie over dit onderwerp met vrienden, is heden naar voren gekomen dat een combinatie van beide principes perfect mogelijk is en het een het ander niet uitsluit :

- de verzekeraar is lasthebber van de verzekerde in het opstellen van een degelijk gefundeerd expertiseverslag.
EN
- de garagist is lasthebber van de eigenaar (= verzekerde) in het uitvoeren van de herstelling voor een prijs en normaliter volgens bestek zoals overeengekomen in het expertiseverslag.

Mijn inziens zou dit wel eens de waarheid kunnen zijn,
waarbij niet alleen de garagist aansprakelijk kan gesteld worden voor geklungel, maar eveneens de verzekeraar voor een ondeskundige expertise.
Alleen zullen de verzekeringsmaatschappijen dat niet graag horen !

Graag jullie opinie ?