Hallo iedereen,
Ik ben al vaak op dit forum uitgekomen in mijn zoektocht naar oplossingen voor juridische problemen, en al vaak aan de hand van bestaande topics goed vooruit geraakt - waarvoor dank. Nu heb ik me toch even geregistreerd om deze specifieke vraag te stellen. Ik plaats ze hier, omdat ik niet goed weet onder welk onderdeel ze te plaatsen gezien het verschillende rechtstakken aanraakt.
Kort samengevat:
Een kennis van me had in naam van een B.V. voor één maand twee gemeubelde appartementen gehuurd in Gent, waar gedurende die maand personeelsleden van de B.V. zouden verblijven. Het contract is afgesloten op 26 oktober 2016 en de duurtijd van de huur was 9 december 2016 tot 8 januari 2017. Het contract is het enige document dat door m'n kennis is ondertekend, en vermeldt in Artikel 3 de huurprijs en "An invoice will be sent by email and is payable by the Tenant immediately after receipt by email" - m.a.w., je kan stellen dat in Artikel 3 een betalingstermijn wordt vastgelegd die afwijkt van de wettelijke betalingstermijn, waarvan ik denk te hebben gevonden dat die 30 dagen bedraagt indien hiervan niet expliciet is afgeweken?
Artikel 4 is specifiek gewijdt aan "Balance invoice(s) in case of damage and/or negligence and/or higher consumption". Hier staat dat de verhuurder een final balance invoice mag sturen naar de huurder indien er reparatiekosten door schade etc. zijn. Het artikel sluit af met "The Tenant is obliged to pay the final balance invoice, if any." M.a.w., in dit artikel wordt geen specifieke betalingstermijn vermeld.
Op 10 januari 2017 ontvangt m'n kennis een aanvullende factuur van de verhuurder, met daarin een boete van €500 omdat er sigarettenpeuken waren ontdekt in één van de appartementen. Onderaan de boete staat "PAYMENT TERMS - NL -Onze facturen dienen ten laatste betaald te zijn 7 dagen na de factuurdatum. Elke betwisting moet binnen acht werkdagen na de verzending van de factuur worden kenbaar gemaakt. Deze betwisting dient te gebeuren per aangetekend schrijven. Elke klacht na verloop van deze tijd is ongegrond.Bij wanbetaling wordt aan de opdrachtgever van rechtswege en zonder voorafgaande ingebrekestelling op de hoofdsom een rente ten belope van 1% per maand en een schadevergoeding van 15% op het factuurbedrag in rekening gebracht met een minimum van 50€. Enkel de rechtbanken van Gent zijn bevoegd en deze overeenkomst is onderworpen aan het Belgische recht."
Bovendien wordt op de boete nog eens 21% BTW gerekend, wat dus in totaal uitkomt op €605. M'n kennis heeft dit betaald op 3 februari 2017.
Nu heeft de verhuurder nog eens een incassobureau ingeschakeld om aanvullend €97,91 in te vorderen, zijnde de 15% schadevergoeding waarvan hierboven sprake +1% per maand, ofschoon de factuur in principe binnen de maand is betaald.
Daarom dan ook m'n volgende vragen:
1.) Het contract is het enige document dat door de B.V. van m'n kennis is ondertekend en dus aanvaard, en vermeldt enkel een betalingstermijn in Artikel 3 (m.b.t. de huurprijs) "is payable immediately after receipt by email". Artikel 4 handelt echter over facturen voor "schade", en vermeldt geen specifieke betalingstermijn. Kan de verhuurder dan d.m.v. een factuur éénzijdig een betalingstermijn van 7 dagen opleggen, met daarbovenop nog een boeteclausule indien dit niet binnen die 7 dagen wordt overgeschreven? Kan dit zonder dat m'n kennis dit heeft aanvaard, of vormt het gebrek aan betwisting van de factuur (en de betalingstermijn van 7 dagen) een soort stilzwijgende aanvaarding?
2.) Is het normaal dat er op zo'n bedrag BTW wordt gerekend? €500 lijkt mij sowieso sterk overdreven om even de ramen open te zetten (er zijn twee peuken gevonden in nabijheid van het terras), en er wordt nergens melding gemaakt wat deze kosten precies representeren. Het lijkt mij dan ook eerder een serieuze boete dan een daadwerkelijke vergoeding van kosten die gemaakt moesten worden door de verhuurder. In elk geval, is het logisch dat hier dan ook nog eens BTW op wordt gerekend?
Alle bedragen zijn ondertussen betaald, behalve de €97,91 die dus slaat op de schadevergoeding (15%) + 1% omwille van betalen op 3 februari 2017 (factuur was dus 10 januari 2017). Heeft m'n kennis een been om op te staan om betaling van dit bedrag te weigeren (i.e. niet te moeten voldoen aan een betalingstermijn van 7 dagen die éénzijdig door de verhuurder in een factuur is opgelegd), of zal dit toch moeten worden opgehoest?
Alvast bedankt voor jullie hulp en input.
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Franciscus
- Berichten: 38600
Was de factuur aan een firma ?
-
sloeberken
- Berichten: 10285
- Locatie: Erpe Mere
Dat is perfect mogelijk, incasso kosten kunnen ze u niet aanrekenen.Kan de verhuurder dan d.m.v. een factuur éénzijdig een betalingstermijn van 7 dagen opleggen, met daarbovenop nog een boeteclausule indien dit niet binnen die 7 dagen wordt overgeschreven?
Kennis is nog geen wijsheid, dit komt door de jaren.
Ja - de factuur is gericht aan een B.V.Was de factuur aan een firma ?
Incasso kosten worden voor zover ik weet niet aangerekend. Maar volgens u kan men dus zomaar een betalingstermijn van 7 dagen opleggen?Dat is perfect mogelijk, incasso kosten kunnen ze u niet aanrekenen.Kan de verhuurder dan d.m.v. een factuur éénzijdig een betalingstermijn van 7 dagen opleggen, met daarbovenop nog een boeteclausule indien dit niet binnen die 7 dagen wordt overgeschreven?
Ik geloof natuurlijk wat u zegt, maar ik vind dat toch raar. Zijn daar dan geen grenzen aan? Mij lijkt het logisch dat je contractueel moet overeenkomen wat de betalingstermijnen zijn, en dat bij afwezigheid van een afwijkende regeling de wettelijke betalingstermijnen gelden. Anders kun je toch gewoon een factuur sturen, met daarin onderaan "Payment terms" die bvb. stellen dat de factuur binnen de 2 dagen moet betaald worden en er anders 30% schadevergoeding bijkomt?
Kan je hier dan enkel tegen opkomen als je meteen bezwaar maakt? Bovendien moet je weten dat de factuur via e-mail is verstuurd, dus niet aangetekend...wie zegt in zo'n geval dat iemand eens 2 dagen z'n e-mail niet checkt?
Het gaat hier natuurlijk over 7 dagen en niet 2, maar het principe lijkt mij hetzelfde. Wil dit zeggen dat je in het geval van 2 dagen en 30% naar de rechtbank zou kunnen stappen om te argumenteren dat dit een disproportionele vereiste is? Maar in het geval van 7 dagen en 15% de slaagkansen hier kleiner zijn?
Ik vraag me ook nog altijd af of men zomaar €500 "boete" kan factureren indien dergelijke zaken niet vooraf contractueel overeengekomen zijn. Ook de vraag of het logisch is dat hier BTW op wordt gerekend is nog niet beantwoord (ik snap weinig tot niets van BTW om eerlijk te zijn).
Mvg
Men moet op boetes opgelegd door de verkoper wel degelijk BTW aanrekenen.
Maar een BV is wel degelijk een Nederlandse vennootschap, en de incasso kan veel meer en er zijn andere regels in Nederland dan in Belgie.
Maar een BV is wel degelijk een Nederlandse vennootschap, en de incasso kan veel meer en er zijn andere regels in Nederland dan in Belgie.
Als er één deur dicht gaat, gaat er een andere open.
-
sloeberken
- Berichten: 10285
- Locatie: Erpe Mere
Handelaar is niet verplicht u een betalingstermijn toe te staan, of kan zelf de termijn bepalen.Maar volgens u kan men dus zomaar een betalingstermijn van 7 dagen opleggen?
Kennis is nog geen wijsheid, dit komt door de jaren.
Ok - bedankt voor de informatie.Men moet op boetes opgelegd door de verkoper wel degelijk BTW aanrekenen.
Het betreft hier inderdaad een Nederlandse vennootschap; maar de verhuurder is Belgisch en in het contract staat ook dat Belgisch recht van toepassing is. Heeft het feit dat de BV een Nederlandse vennootschap is een impact? Wellicht niet, gezien de clausule in het contract?Maar een BV is wel degelijk een Nederlandse vennootschap, en de incasso kan veel meer en er zijn andere regels in Nederland dan in Belgie.
Écht? Maar zoals hierboven gesteld moet daar toch érgens een zekere redelijkheid aan verbonden zijn? Anders kan ik als handelaar factureren en stellen: "te betalen binnen het uur op straffe van 100% schadevergoeding" - dit is natuurlijk duidelijk disproportioneel en zoiets zou dan niet toegelaten worden veronderstel ik (als men naar de rechtbank trekt). Dus toch niet álles kan zomaar?Handelaar is niet verplicht u een betalingstermijn toe te staan, of kan zelf de termijn bepalen.Maar volgens u kan men dus zomaar een betalingstermijn van 7 dagen opleggen?
Inleiding
Het uitgangspunt is dat de belasting toegevoegde waarde (btw) beoogt belasting te heffen over prestaties van ondernemers op basis van de vergoeding daarvoor. Btw wordt aldus geheven over de vergoeding voor de levering van goederen en diensten. Wanneer een ondernemer een schadevergoeding ontvangt, dan wel moet betalen is het de vraag of over deze schadevergoedingsbetaling btw verschuldigd is.
De btw-behandeling van een schadevergoeding kan in drie categorieën worden verdeeld:
1) De schadevergoeding heeft geen rechtstreeks verband met enige prestatie: een zogenoemde zuivere schadevergoeding. In dit geval is btw-heffing niet aan de orde.
2) De schadevergoeding is onderdeel van de vergoeding voor een prestatie aan de ontvanger van de schadevergoeding (een korting). In dit geval is de schadevergoeding btw-belastbaar.
3) De schadevergoeding is een vergoeding voor een prestatie van de ontvanger van de schadevergoeding. Ook in dit geval is de schadevergoeding btw-belastbaar.
Uitgangspunt
Als gezegd is een belangrijk uitgangspunt dat het btw-systeem beoogt belasting te heffen over prestaties van ondernemers op basis van de vergoeding daarvoor. Een schadevergoeding betaald aan een niet-ondernemer is daarom in beginsel btw-onbelastbaar. Het uitgangspunt verklaart ook waarom schadevergoedingen die geen vergoeding voor een prestatie vormen buiten de sfeer van de btw-heffing vallen. Het onderscheid zit daarmee in de vraag of de schadevergoeding een vergoeding is voor een prestatie (categorie 3). Hierbij is het niet van belang of de schadevergoeding is gebaseerd op een forfaitair bedrag of een reële berekening. Van belang is dat schadevergoedingen die worden uitgekeerd op grond van een rechterlijke uitspraak of door een verzekeraar als verzekeringsuitkering in het stelsel van btw-heffing geen vergoeding zijn voor een prestatie. Over een dergelijke schadevergoeding hoeft dus geen btw te worden afgedragen (categorie 1).
Schadevergoeding bij onrechtmatige daad
Wanneer een onrechtmatige daad leidt tot een schadevergoedingsverplichting is het bedrag dat aan schadevergoeding wordt uitgekeerd over het algemeen onbelast voor de btw. Aan een dergelijke schadevergoeding valt immers meestal geen prestatie te koppelen (categorie 1). Dit kan anders zijn wanneer de ontvangende partij wel een prestatie tegenover de ontvangst van de schadevergoeding zet. Gedacht kan worden aan het niet-nemen van gerechtelijke stappen wanneer het tot een uitkering komt. Een dergelijke prestatie wordt gezien als dienst in de zin van de Europese btw-richtlijn en als gevolg daarvan wordt de schadevergoeding gezien als een vergoeding voor die dienst (categorie 3). In dat geval is de schadevergoeding als gevolg van een onrechtmatige daad dus wel btw-belast.
Schadevergoeding bij wanprestatie
In beginsel geldt ook voor de betaling van een schadevergoeding als gevolg van wanprestatie dat deze betaling btw-onbelastbaar is, aangezien ook hier het rechtstreekse verband met een prestatie ontbreekt (categorie 1). Hierbij is van belang dat het doel van de schadevergoeding moet zijn gelegen in het afgeven van een prikkel tot nakoming.
Een onderscheid kan worden gemaakt aan de hand van twee door de Hoge Raad gewezen arresten. De boete die een bibliotheek in rekening bracht voor het te laat inleveren van geleende boeken kwalificeerde de Hoge Raad als een onbelastbare schadevergoeding (categorie 1). De administratiekosten vormden volgens de Hoge Raad geen vergoeding die door de bibliotheek werd verkregen als gevolg van een door haar geleverde dienst. De boete kwalificeerde als een prikkel tot nakoming en was daarom onbelastbaar (HR 4 december 1991, BNB 1992/37). De boete die een videotheek in rekening bracht bij het te laat retourneren van videobanden werd daarentegen door de Hoge Raad wel gezien als een belastbare schadevergoeding (categorie 3). Het verschil met het eerstgenoemde arrest is dat de boete bij de videotheek gelijk was aan bedrag dat aan huur moest worden betaald voor het aantal dagen dat de videoband te laat was ingeleverd. Dit leverde naar het inzicht van de Hoge Raad geen prikkel tot nakoming op en dus zag de Hoge Raad de boete als een vergoeding voor een prestatie, namelijk de verlengde verhuur.
Een bijzondere variant is de schadevergoeding als gevolg van een wanprestatie die eigenlijk gekwalificeerd moet worden als een korting (categorie 3). In een dergelijk geval is er slechts sprake van een vermindering van de vergoeding die de ontvanger van de schadevergoeding moet betalen voor de onderliggende prestatie. Hierbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan een aannemer die zich verplicht binnen een bepaalde termijn een huis op te leveren en daarin vervolgens verzuimt, terwijl in de koop-/aanneemsom is bepaald dat de aannemer een schadevergoeding die is gerelateerd aan de koop-/aanneemsom verschuldigd is voor elke dag de overschrijding voortduurt. De koop-/aanneemsom die betaald moet worden, wordt dus verminderd met het schadevergoedingsbedrag. Dit leidt tot een rechtstreeks verband tussen de schadevergoeding en de opdracht. Ook voor deze bijzondere variant geldt dat het schadevergoedingsbedrag btw-belastbaar is.
Schadevergoeding bij een beëindigingsovereenkomst
Als partijen overeenkomen om een eerdere overeenkomst te ontbinden en daarvoor een schadevergoeding toekennen aan één van de partijen is deze schadevergoeding btw-belastbaar (categorie 3). Dit is echter niet het geval wanneer in de oorspronkelijke overeenkomst een schadevergoeding wordt toegekend aan de andere partij wanneer één van de partijen de overeenkomst annuleert (categorie 1). Alleen in het geval dat beide partijen (vrijwillig) meewerken aan een ontbinding is de daaruit voortvloeiende schadevergoeding btw-belastbaar.
Conclusie
Om te bepalen of over een schadevergoeding btw moet worden afgedragen moet worden bepaald of er een rechtstreeks verband bestaat tussen de betaling van de schadevergoeding en een levering van goederen of diensten door een ondernemer. Alleen in dat geval is een schadevergoeding btw-belastbaar. In het geval van een zuivere schadevergoeding is btw-heffing niet aan de orde.
Het uitgangspunt is dat de belasting toegevoegde waarde (btw) beoogt belasting te heffen over prestaties van ondernemers op basis van de vergoeding daarvoor. Btw wordt aldus geheven over de vergoeding voor de levering van goederen en diensten. Wanneer een ondernemer een schadevergoeding ontvangt, dan wel moet betalen is het de vraag of over deze schadevergoedingsbetaling btw verschuldigd is.
De btw-behandeling van een schadevergoeding kan in drie categorieën worden verdeeld:
1) De schadevergoeding heeft geen rechtstreeks verband met enige prestatie: een zogenoemde zuivere schadevergoeding. In dit geval is btw-heffing niet aan de orde.
2) De schadevergoeding is onderdeel van de vergoeding voor een prestatie aan de ontvanger van de schadevergoeding (een korting). In dit geval is de schadevergoeding btw-belastbaar.
3) De schadevergoeding is een vergoeding voor een prestatie van de ontvanger van de schadevergoeding. Ook in dit geval is de schadevergoeding btw-belastbaar.
Uitgangspunt
Als gezegd is een belangrijk uitgangspunt dat het btw-systeem beoogt belasting te heffen over prestaties van ondernemers op basis van de vergoeding daarvoor. Een schadevergoeding betaald aan een niet-ondernemer is daarom in beginsel btw-onbelastbaar. Het uitgangspunt verklaart ook waarom schadevergoedingen die geen vergoeding voor een prestatie vormen buiten de sfeer van de btw-heffing vallen. Het onderscheid zit daarmee in de vraag of de schadevergoeding een vergoeding is voor een prestatie (categorie 3). Hierbij is het niet van belang of de schadevergoeding is gebaseerd op een forfaitair bedrag of een reële berekening. Van belang is dat schadevergoedingen die worden uitgekeerd op grond van een rechterlijke uitspraak of door een verzekeraar als verzekeringsuitkering in het stelsel van btw-heffing geen vergoeding zijn voor een prestatie. Over een dergelijke schadevergoeding hoeft dus geen btw te worden afgedragen (categorie 1).
Schadevergoeding bij onrechtmatige daad
Wanneer een onrechtmatige daad leidt tot een schadevergoedingsverplichting is het bedrag dat aan schadevergoeding wordt uitgekeerd over het algemeen onbelast voor de btw. Aan een dergelijke schadevergoeding valt immers meestal geen prestatie te koppelen (categorie 1). Dit kan anders zijn wanneer de ontvangende partij wel een prestatie tegenover de ontvangst van de schadevergoeding zet. Gedacht kan worden aan het niet-nemen van gerechtelijke stappen wanneer het tot een uitkering komt. Een dergelijke prestatie wordt gezien als dienst in de zin van de Europese btw-richtlijn en als gevolg daarvan wordt de schadevergoeding gezien als een vergoeding voor die dienst (categorie 3). In dat geval is de schadevergoeding als gevolg van een onrechtmatige daad dus wel btw-belast.
Schadevergoeding bij wanprestatie
In beginsel geldt ook voor de betaling van een schadevergoeding als gevolg van wanprestatie dat deze betaling btw-onbelastbaar is, aangezien ook hier het rechtstreekse verband met een prestatie ontbreekt (categorie 1). Hierbij is van belang dat het doel van de schadevergoeding moet zijn gelegen in het afgeven van een prikkel tot nakoming.
Een onderscheid kan worden gemaakt aan de hand van twee door de Hoge Raad gewezen arresten. De boete die een bibliotheek in rekening bracht voor het te laat inleveren van geleende boeken kwalificeerde de Hoge Raad als een onbelastbare schadevergoeding (categorie 1). De administratiekosten vormden volgens de Hoge Raad geen vergoeding die door de bibliotheek werd verkregen als gevolg van een door haar geleverde dienst. De boete kwalificeerde als een prikkel tot nakoming en was daarom onbelastbaar (HR 4 december 1991, BNB 1992/37). De boete die een videotheek in rekening bracht bij het te laat retourneren van videobanden werd daarentegen door de Hoge Raad wel gezien als een belastbare schadevergoeding (categorie 3). Het verschil met het eerstgenoemde arrest is dat de boete bij de videotheek gelijk was aan bedrag dat aan huur moest worden betaald voor het aantal dagen dat de videoband te laat was ingeleverd. Dit leverde naar het inzicht van de Hoge Raad geen prikkel tot nakoming op en dus zag de Hoge Raad de boete als een vergoeding voor een prestatie, namelijk de verlengde verhuur.
Een bijzondere variant is de schadevergoeding als gevolg van een wanprestatie die eigenlijk gekwalificeerd moet worden als een korting (categorie 3). In een dergelijk geval is er slechts sprake van een vermindering van de vergoeding die de ontvanger van de schadevergoeding moet betalen voor de onderliggende prestatie. Hierbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan een aannemer die zich verplicht binnen een bepaalde termijn een huis op te leveren en daarin vervolgens verzuimt, terwijl in de koop-/aanneemsom is bepaald dat de aannemer een schadevergoeding die is gerelateerd aan de koop-/aanneemsom verschuldigd is voor elke dag de overschrijding voortduurt. De koop-/aanneemsom die betaald moet worden, wordt dus verminderd met het schadevergoedingsbedrag. Dit leidt tot een rechtstreeks verband tussen de schadevergoeding en de opdracht. Ook voor deze bijzondere variant geldt dat het schadevergoedingsbedrag btw-belastbaar is.
Schadevergoeding bij een beëindigingsovereenkomst
Als partijen overeenkomen om een eerdere overeenkomst te ontbinden en daarvoor een schadevergoeding toekennen aan één van de partijen is deze schadevergoeding btw-belastbaar (categorie 3). Dit is echter niet het geval wanneer in de oorspronkelijke overeenkomst een schadevergoeding wordt toegekend aan de andere partij wanneer één van de partijen de overeenkomst annuleert (categorie 1). Alleen in het geval dat beide partijen (vrijwillig) meewerken aan een ontbinding is de daaruit voortvloeiende schadevergoeding btw-belastbaar.
Conclusie
Om te bepalen of over een schadevergoeding btw moet worden afgedragen moet worden bepaald of er een rechtstreeks verband bestaat tussen de betaling van de schadevergoeding en een levering van goederen of diensten door een ondernemer. Alleen in dat geval is een schadevergoeding btw-belastbaar. In het geval van een zuivere schadevergoeding is btw-heffing niet aan de orde.
Super, bedankt voor de uitvoerige uitleg! Ik neem hieruit dus mee dat vanaf dat de verhuurder een dienst heeft geleverd die samenhangt met de schadevergoeding, er BTW moet worden betaald. In deze zal men dus waarschijnlijk argumenteren dat de €500 samenhangt met welke prestatie de verhuurder dan ook heeft moeten leveren om het appartement terug "rookvrij" te maken. Men had blijkbaar twee sigarettenpeuken gevonden; ik veronderstel dat men deze heeft opgeraapt en in de vuilnisbak gedeponeerd; in deze dus een "dienst" of prestatie waar BTW kan op worden gerekend.Inleiding
...
Conclusie
Om te bepalen of over een schadevergoeding btw moet worden afgedragen moet worden bepaald of er een rechtstreeks verband bestaat tussen de betaling van de schadevergoeding en een levering van goederen of diensten door een ondernemer. Alleen in dat geval is een schadevergoeding btw-belastbaar. In het geval van een zuivere schadevergoeding is btw-heffing niet aan de orde.
Echter, zou het steek houden om aan de verhuurder aanvullende informatie te vragen over welke specifieke kosten/diensten deze €500 representeert? Als men bvb. een gespecialiseerde firma laat komen om het appartement op één of andere manier volledig "rookvrij" te maken, dan lijkt het me logisch om hier €500 voor te vragen. Indien men gewoon even de ramen heeft opengezet en die twee sigarettenpeuken heeft weggesmeten, dan lijkt €500 mij eerder een boete waar geen daadwerkelijke levering van een goed of dienst mee samenhangt, en dus geen BTW op mag worden gevorderd?
Als er al geargumenteerd wordt dat er een "dienst" mee samenhangt (zijnde het wegsmijten van de peuken en de ramen openzetten), dan kan men toch niet argumenteren dat deze "dienst" €500 kosten representeert en er dus over dat volledige bedrag BTW moet worden betaald?
Zou het de moeite zijn om hier aanvullende informatie over op te vragen bij de verhuurder? I.e. hoe men op het bedrag van €500 komt?
Dat is perfect mogelijk, incasso kosten kunnen ze u niet aanrekenen.Kan de verhuurder dan d.m.v. een factuur éénzijdig een betalingstermijn van 7 dagen opleggen, met daarbovenop nog een boeteclausule indien dit niet binnen die 7 dagen wordt overgeschreven?
Ik heb nog even verder opgezocht, en ik snap echt niet hoe de verhuurder in deze zomaar kon beslissen tot een betalingstermijn van 7 dagen, zonder dat dit in het initiële contract was opgenomen. Ik begrijp dat je geen standaard "recht" hebt op 30 dagen, als er bvb. contractueel tussen partijen van is afgeweken. Echter, dit is hier volgens mij niet het geval.Écht? Maar zoals hierboven gesteld moet daar toch érgens een zekere redelijkheid aan verbonden zijn? Anders kan ik als handelaar factureren en stellen: "te betalen binnen het uur op straffe van 100% schadevergoeding" - dit is natuurlijk duidelijk disproportioneel en zoiets zou dan niet toegelaten worden veronderstel ik (als men naar de rechtbank trekt). Dus toch niet álles kan zomaar?Handelaar is niet verplicht u een betalingstermijn toe te staan, of kan zelf de termijn bepalen.Maar volgens u kan men dus zomaar een betalingstermijn van 7 dagen opleggen?
Dan kunnen zij toch niet zomaar even via de factuur 7 dagen opleggen?
Zie ook: viewtopic.php?t=50670
En bvb. ook: http://www.livios.be/nl/bouwinformatie/ ... n-factuur/
Er is een schriftelijke overeenkomst (verhuur), maar een betalingstermijn van 7 dagen is hierin niet vermeld en dus ook niet aanvaard. Het lijkt mij dan ook nog altijd onlogisch om plots via e-mail een factuur te versturen en binnen 7 dagen betaling te verwachten, op straffe van 15% extra schadevergoeding...niet?Volgens Gregory Grouwels van advocatenkantoor Monard-d'Hulst is de betaaltermijn tussen partijen louter een conventioneel – contractueel element. Dit wil zeggen dat je kunt afspreken op welke data je je facturen betaalt. De aannemer kan bepalen dat de facturen betaalbaar zijn op 15 dagen.
Belangrijk is of je een schriftelijke overeenkomst hebt ondertekend met de aannemer, en welke betaaltermijn daarin is opgenomen, met andere woorden of je die betaaltermijn aanvaard hebt. De aannemer kan niet zomaar een betaaltermijn op zijn facturen aan je opleggen, zonder dat je hiermee akkoord gaat.
Normaal is dit een onmiddellijke betaling.
Er word al langs om meer onmiddellijke betalingen gevraagd of met een kredietkaart betalen voor borg.
Men is nooit verplicht je een betaling termijn te geven, dit is zeker niet verplicht en als men dit doet is dit meestal voor vaste klanten.
Er word al langs om meer onmiddellijke betalingen gevraagd of met een kredietkaart betalen voor borg.
Men is nooit verplicht je een betaling termijn te geven, dit is zeker niet verplicht en als men dit doet is dit meestal voor vaste klanten.
Als er één deur dicht gaat, gaat er een andere open.
Met een kredietkaart betalen voor borg => zou slimmer geweest zijn van hen, maar hebben ze niet gedaan dus doet er hier eigenlijk niet toe.Normaal is dit een onmiddellijke betaling.
Er word al langs om meer onmiddellijke betalingen gevraagd of met een kredietkaart betalen voor borg.
Men is nooit verplicht je een betaling termijn te geven, dit is zeker niet verplicht en als men dit doet is dit meestal voor vaste klanten.
Omtrent verplicht een termijn te geven: ik zie niet in waarop je je baseert om te zeggen dat men dit nooit verplicht is, als er een wet is die letterlijk zegt dat de standaard betalingstermijn 30 dagen is tenzij hier contractueel is van afgeweken? (quod non in dit geval?)
http://www.kmo-insider.biz/nieuws/artik ... erd-worden
http://elfri.be/betalingstermijn-30-dagen
Het grootste probleem dat u hebt is dat de factuur al dateert van meer dan één maand geleden en dat u die factuur nooit geprotesteerd hebt. Als handelaar wordt u vermoed een factuur, en ook de factuurvoorwaarden, aanvaard te hebben als u niet tijdig de factuur protesteert.
In beginsel hebt u gelijk. Een contractant kan niet eenzijdig met een factuur bepaalde voorwaarden opleggen. Maar als u de factuur niet tijdig protesteert kan geoordeeld worden dat u die voorwaarden aanvaard hebt.
De kans lijkt mij echter zeer klein, ik zou zelfs zeggen nihil, dat de tegenpartij voor dit kleine bedrag tot dagvaarding zou overgaan. U moet dan wel onmiddellijk per aangetekend schrijven de factuurvoorwaarden protesteren. Een protest iets meer dan één maand na de factuurdatum zou nog als tijdig kunnen aanvaard worden.
In beginsel hebt u gelijk. Een contractant kan niet eenzijdig met een factuur bepaalde voorwaarden opleggen. Maar als u de factuur niet tijdig protesteert kan geoordeeld worden dat u die voorwaarden aanvaard hebt.
De kans lijkt mij echter zeer klein, ik zou zelfs zeggen nihil, dat de tegenpartij voor dit kleine bedrag tot dagvaarding zou overgaan. U moet dan wel onmiddellijk per aangetekend schrijven de factuurvoorwaarden protesteren. Een protest iets meer dan één maand na de factuurdatum zou nog als tijdig kunnen aanvaard worden.
Hartelijk dank voor je toelichting!Het grootste probleem dat u hebt is dat de factuur al dateert van meer dan één maand geleden en dat u die factuur nooit geprotesteerd hebt. Als handelaar wordt u vermoed een factuur, en ook de factuurvoorwaarden, aanvaard te hebben als u niet tijdig de factuur protesteert.
In beginsel hebt u gelijk. Een contractant kan niet eenzijdig met een factuur bepaalde voorwaarden opleggen. Maar als u de factuur niet tijdig protesteert kan geoordeeld worden dat u die voorwaarden aanvaard hebt.
De kans lijkt mij echter zeer klein, ik zou zelfs zeggen nihil, dat de tegenpartij voor dit kleine bedrag tot dagvaarding zou overgaan. U moet dan wel onmiddellijk per aangetekend schrijven de factuurvoorwaarden protesteren. Een protest iets meer dan één maand na de factuurdatum zou nog als tijdig kunnen aanvaard worden.
Voor de duidelijkheid: ik zit hier écht voor niets tussen; het is wel degelijk iemand anders die me onlangs contacteerde om deze situatie aan te kaarten en om uitleg te vragen
dus ik ben nooit in de positie geweest om te betwisten. Desalniettemin, die persoon heeft wel gebeld met de verhuurder toen de factuur binnenkwam om "van z'n oren te maken" om het zo te zeggen, maar dus niet formeel geprotesteerd (en gezien de betaling van de hoofdsom kan nu al helemaal niet meer gesteld worden dat er geprotesteerd is).Ik had ook al gezegd dat de kans op dagvaarding voor €91 vrij klein is, maar het incassobureau blijft natuurlijk wel aandringen en bellen dus echt fijn is dat ook niet.
Misschien is het beste idee inderdaad om alsnog via aangetekend schrijven o.b.v. de redenering dat de betalingstermijnen nooit zijn geaccepteerd, de factuurvoorwaarden te protesteren. Misschien dat ze het dan gewoon laten vallen (zou ook wel mogen, gezien de sommen die in totaal ondertussen al betaald zijn).
Ik vraag me enkel af of het nog de moeite waard is om te peilen naar de daadwerkelijke diensten die die €500 representeerden...het lijkt mij nog altijd een disproportioneel bedrag voor het wegsmijten van 2 peuken, en ik snap niet hoe dergelijke "boetes" kunnen worden opgelegd als hier in een contract op voorhand niet duidelijk naar verwezen is (dan kun je het tenminste op voorhand weten als je het verbod naast je neerlegt, er zware financiële sancties tegenover staan)...maar goed, dat bedrag is al betaald dus de kans dat men dat nog terugziet is al helemaal klein...
Bedankt voor de input!
Die wetgeving zegt niet dat je 30 dagen tijd heeft, die wetgeving zegt dat het maximum 30 dagen mag zijn !!
Omtrent verplicht een termijn te geven: ik zie niet in waarop je je baseert om te zeggen dat men dit nooit verplicht is, als er een wet is die letterlijk zegt dat de standaard betalingstermijn 30 dagen is tenzij hier contractueel is van afgeweken? (quod non in dit geval?)
http://www.kmo-insider.biz/nieuws/artik ... erd-worden
http://elfri.be/betalingstermijn-30-dagen
Dit is een totaal andere zaak !
Als er één deur dicht gaat, gaat er een andere open.