In maart 2021 ben ik in bijberoep gestart als studiecoach in een bestaande groepspraktijk. De praktijk werkt in kostenassociatie met coördinatieprincipe. De persoon die de praktijk oorspronkelijk opgestart had (de coördinator), brengt cliënten aan, houdt contact met cliënten en/of ouders, beheert onze agenda's, stuurt facturen naar de cliënten, maakt prestatiestaten op en betaalt mij na iedere maand dan uit. Ik moest mij dus niets aantrekken van heel de administratieve rompslomp. Uiteraard moet ik iedere maand een percentage van mijn "loon" afstaan voor haar diensten. Al heel snel merkte ik dat ik bij deze manier van werken heel weinig vrijheid had. De manier waarop de coördinator met mij omging, leek sterk op werkgever-werknemer-relatie. Er was weinig ruimte om te bespreken wat ik wel of niet zag zitten en ik moest me voor iedere beslissing verantwoorden. Na 2 maanden werken, voelde ik mij hier niet goed bij en besloot ik om ermee te stoppen.
Volgens onze overeenkomst was ik verplicht een opzegtermijn te doen van 3 maanden, anders moet ik een boete van 2500 euro betalen. Ik stuurde een aangetekende brief met mijn ontslag, mijn opzegtermijn liep in op 1 juni 2021. Mijn ontslag werd niet goed ontvangen bij de coördinator. Ze was razend omdat ik na 2 maanden al opnieuw vertrok. Vanaf dat moment is ze het heel persoonlijk beginnen spelen.
Gedurende de maand juni zijn er omwille van examens bij studenten heel wat cliënten bijgekomen. Deze cliënten werden automatisch op mijn agenda geplaatst, zonder enig overleg met mij. Op een bepaald moment moest ik aangeven dat er niemand meer bij kon (ik werk immers nog voltijds in het onderwijs). Er werd niet naar mij geluisterd en ik werd verplicht toch iedereen die aangemeld was te begeleiden. Dit is uitgemond in een strijd waar ik letterlijk ziek van geworden ben. Er werd over mijn grenzen heengelopen en kreeg hierbij de ene manipulatieve uitlating na de andere. Ik was genoodzaakt naar de dokter te gaan en heeft me op ziekteverlof geplaatst tot 30 juni. Dan is de boel werkelijk ontploft. Ze eiste dat ik toch kwam werken, desondanks mijn ziektebriefje, en belde en mailde mij voortdurend. Na enkele dagen waarop ik niet op haar telefoontjes en mailtjes reageerde liet ze mij weten dat ze een vervanger voor mij gevonden had en of ik dossieroverdracht wou doen. Ik heb dit gedaan. Na de dossieroverdracht nodigde ze mij uit om langs te komen om onze overeenkomst te beëindigen. Gezien ik een opzegtermijn heb tot 31 augustus 2021 (3 maanden vanaf 1 juni 2021) vertrouwde ik dit niet helemaal. Ze stelde mij gerust dat ik niet in de problemen ging komen met mijn opzegtermijn gezien ze mij een document tot beëindiging zou laten tekenen. Eenmaal op de afspraak gaf ze mij inderdaad een document ter beëindiging van onze overeenkomst. Onze overeenkomst zou al eindigen op 30 juni 2021 in plaats van 31 augustus 2021. In het document stond ook vermeld dat ik haar een geldboete van 200 euro verschuldigd was omdat ik 1) na enkele maanden werken al mijn ontslag gegeven had en 2) in ziekteverlof ben geweest en hierbij de praktijk en cliënten in de steek heb gelaten.
Mij lijkt het niet strafbaar om na enkele maanden te ontdekken dat een werkomgeving je niet ligt en even later ook ziek te zijn... Verder ben ik nog steeds bereid mijn opzeg te doen tot 31 augustus 2021. Ik weigerde daarom om dit te tekenen en ben vertrokken. Tot op heden moet ik nog geld krijgen van mijn prestaties van mei en een stukje van juni maar die weigert ze nu uit te betalen. In mijn ogen heb ik altijd correct gehandeld en sta ik recht in mijn schoenen. Er een advocaat bijhalen lijkt mij direct zo ingrijpend en zal weer voor een lange strijd zorgen. Een strijd die ik niet meer kan/wil strijden. Zijn er onder jullie die tips hebben hoe ik hiermee verder moet? En klopt het dat ik recht in mijn schoenen sta?