#8 , 30 sep 2008 10:38
dus ... als ik het goed begrijp, kan er helemaal niets gedaan worden tegen buren die zomaar grond (+ mijn halve huis) inpalmen?
Zit nl. met hetzelfde probleem: buren hebben niet-vergunde terrasmuur op mijn grond gebouwd (heb ook maar 6 meter). Heb dit tijdens het bouwen zelf al aangegeven aan de aannemer … die lustig verder bouwde. Nadien bleek ook mijn regenpijp aan de voorgevel (mijn volledige eigendom) plots verdwenen en vervangen door een andere (verschrikkelijk lelijke). De buren en ik hebben dus geen goede start gehad en dat heeft zo zijn gevolgen. Vorig jaar werd ik door de zware januaristorm verplicht om een volledig nieuwe tuinafsluiting te plaatsen (de oude stond er al van voor de buren het huis kochten). Er is even sprake geweest om de nieuw afsluiting gezamelijk te plaatsen, maar de buren struikelden gigantisch over "lamellen" in de draad (ik heb 2 grote honden en alle tuinen in de buurt zijn volledig open met uitzicht op een andere straat, een gesloten draad is dus een absolute noodzaak). Als weerwoord op de lamellen stuurden ze een advocaat op me af, want plotseling (ze woonden hier al 2 jaar) rees bij hun het vermoeden dat de nieuwe draad op hun grond geplaatst werd. Deze nieuwe draad werd door een gespecialiseerde firma geplaatst in het verlengde van hun niet-vergunde terrasmuur op mijn grond, op de exacte plaats van de vorige afsluiting. Als reactie op hun advocaat heb ik dan maar een landmeter onder de arm genomen, die alles heeft uitgezocht, afgemeten en opgetekend. Ondertussen zwaaiden de buren van op afstand met een een A4-velletje als zijnde hun plan van hun landmeter, maar dat bekijken mocht ik niet. (Hun landmeter was ook hun architect, bouwheer van hun verbouwingen en zeer goede vriend van papa de aannemer en vader van mijn buurvrouw.) Nadien volgde een oproep voor een minnelijke schikking bij de Vrederechter, waar de advocaat van de buren een gigantische uitbrander kreeg en we beiden zo goed als letterlijk de zitting zijn uitgevlogen … omdat de buren het lef hadden mij op te roepen terwijl ze zelf langs alle kanten de wet overtreden. Voor hun niet-vergunde terrasmuur hebben ze toen snel een vergunning aangevraagd, waartegen ik klacht heb ingediend wegens over de grens, die echter niet ontvankelijk verklaard werd door de dienst Ruimtelijke Ordening "want dit is materie voor de Vrederechter en niet voor R.O." (?).
De palen van mijn draad zitten in dikke betonblokken van zo'n 10 cm breed. 8 cm van die blokken staat over de eerste lengtehelft van de tuin op mijn grond, de overige 2 cm staat inderdaad op het perceel van de buren (enkel de blokken, niet de draad). Dat staat ook op het plan van mijn landmeter. Vanaf de 2e helft van de tuin loopt mijn draad echter 4 cm naar binnen, zodat de buren er over die afstand zo'n 4 cm grond hebben bijgekregen. Hun terrasmuur + een gedeelte van hun woningmuur staat echter wel 9 cm op mijn grond, maar dat telt niet.
Het is een jaar stil gebleven (naast het stiekeme gepest) maar nu begint het hele spel opnieuw: want, de buren hebben nu ook een hond.
Communicatie is van in het begin bijna nihil geweest, behalve met hun kinderen (hun oudste zoon is beste vrienden met mijn zoon en blijft zeer regelmatig spelen, slapen, gaat mee zwemmen, op uitstap …; met hun 2 jongere dochters heb ik altijd een goed contact gehad via de tuin). Omwille van alle kinderen is achteraan aan onze schommels een klein stuk draad opengebleven (geen lamellen), maar nu ze zelf een hond hebben moet dat stuk dus dicht — wat ik niet doe: het is de kinderen hun speelplaats en mijn draad. En dus, vinden de buren nu maar dat ook de hele draad van hun is, want hij staat toch op hun grond?? +2 en -4 blijkt voor hun "ons ons ons"! Dit wordt mij nu door hun vijfjarige dochter, door mama gebrieft over de "exacte" feiten, op zéér brutale wijze duidelijk gemaakt. Dus wanneer ik plantjes tegen de platen zet, of de lamellen maar weer eens vastmaak die de 2 dochters hebben losgetrokken, wordt ik door een agressieve kleuter op de vingers getikt. En jawel, de enige manier om met deze onleefbare situatie korte metten te maken, is een dagvaarding. En dan mag ik nadien aan mijn 11-jarige zoon gaan uitleggen waarom hij zijn beste vriend kwijt is! En ik ondertussen grond, een regenpijp en mijn hele draad.