Even de situatie "kort" proberen te schetsen. Al enkel jaren worden wij ( 2 fiere ouders van zoon en dochter) lastig gevallen door onze buurvrouw. De vrouw is een stuk in de 70 (denk ik) en heeft onlangs haar man verloren. Met die man konden we wel praten indien er een probleem was. Wij kwamen hier wonen zonder iemand in de buurt te kennen. Dus moesten we ons volledig integreren in dit dorpje.
De eerste ongemakken die we ondervonden was het constante gluren. Als ze niet op het einde van haar tuin kon zien wat we deden ging ze boven door het raam maar onze activiteiten bekijken. Ik heb het dan niet over eens vluchtig kijken om vervolgens af te sluiten met een "goeiedag". Nee, ze gaapt ons aan van de eerste tot de laatste minuut dat we in onze tuin vertoeven. Bij een tuinfeest met familie zette ze zelf een verhoogje zodat ze over de omheining kon kijken. Wij bleven er kalm bij en knikten altijd een "goeiedag". Tot dit plots werd beantwoord door een razende scheldpartij. Daar zijn wij zeker erg van geschrokken en hebben het laten koelen zonder te blazen. Dit was geen geïsoleerd geval. Sedert dien mogen we dit wekelijks een paar keer ondergaan. Voor niemand houd ze zich haar in. Niet voor mij, mijn vrouw of mijn kinderen. Spelen met speelgoed in de tuin hebben we al verboden omdat we dan bezig zijn met een rode vod bij een stier. Wanneer we naar de bakker gaan verderop moeten we eerst kijken of de kust veilig is. Want ook op straat worden we aangevallen en bedreigd. Mijn vrouw werd al eens gezegd dat ze vergif in haar ogen zou gooien, zou slagen,... Het zelfde bij mij. Iedere ochtend wanneer wij naar het werk moeten vertrekken staat ze doodleuk aan haar voordeur om ons de nodige verwensingen naar ons hoofd te gooien voor we met onze dag beginnen. We gebruiken steeds dezelfde afweer technieken : negeren.
Om toch wat privacy te hebben in onze tuin hebben we een klein zithoekje gemaakt achter een hoekje. De privacy was van korte duur. "Plots" begon de omheining ( een oude rotte beton muur) te verzakken en verschenen twee ogen tussen de spleet. En indien we nog niet doorhadden dat ze er staat moet de luide radio ook altijd op. Om probleem 1 maar beknopt te schetsen.
Haar kinderen zijn niet echt de beste chauffeurs vermoed ik. Want iedere dag parkeren ze zich doodleuk voor onze oprit. Ongeacht of onze auto erop staat of niet. Die mensen daarop wijzen is hetzelfde als praten tegen een muur. Geen effect. Dus maakten wij geen of weinig gebruik meer van onze oprit en zetten wij onze auto maar zelf voor de oprit. Tot wij met de regelmaat van de klok krassen begonnen ontdekken boven de achterbumper op de koffer. Bijna iedere ochtend een nieuwe. We weten quasi zeker wie de dader is en willen onze buurvrouw dus op heterdaad betrappen. De oplossing : een camera. sedert twee nachten hebben we onze camera verdekt opgesteld. De dader van de krassen werd nog niet gefilmd. Wel werd een lang mysterie al opgelost. Wij dachten dat de wind de oorzaak was van veel vuilnis op onze oprit. Wat blijkt : Iedere ochtend om 4u30 veegt de buurvrouw het voetpad schoon. Mooi tot aan de grens en niet verder. Al de rommel wordt op een vuilblik geveegd en met een sierlijke worp op onze oprit gegooid.
Dat wij hier een zaak van gaan maken staat vast. De emmer loopt al lang over. De vraag is hoe? Hoe pakken wij dit het beste aan? Bij wie gaan wij met onze klachten? De wijkagent hebben we al eens ingelicht maar veel kon die mens precies niet doen.
Wij zijn de wanhoop al een tijdje voorbij maar zouden toch niet willen verhuizen. We hebben een goeie band met de andere buren opgebouwd. (die ook soms vreemde situaties meemaken , maar lang niet zo erg als wij)