Kortom: alles meer dan in orde!
Op de dag van onze verhuis werden we echter 'verwelkomd' door de buurvrouw. 'Dat ze het begreep dat verhuizen niet kon zonder lawaai, en dat ze dat tolereert tot na het weekend, maar dat ze gesteld is op rust, dat ze vroeg opstaat, vroeg gaat slapen en dat ze een hond heeft. En die hond blaft'.
Ja, dat was onze eerste kennismaking met die vrouw. Leuk, niet?
Dat dit het begin was van ellende, hadden we zelfs niet in onze ergste nachtmerrie kunnen dromen!
Om jullie een beeld te geven van hoe erg het gesteld is, geef ik jullie eerst even een overzicht van onze dagindeling:
05u15: wekker loopt af, ik ga douchen
06:00: ik ga naar de keuken om mijn spullen te nemen, het lunchpakket van mijn man klaar te zetten en onze kat even dag te zeggen
06:10: ik vertrek naar het werk
06:15: mijn man is ondertussen ook klaar om te vertrekken
06:20: het huis is leeg tot 16:00
16:00: we komen thuis, doen huishouden, koken
19:00: tvkijken of vertrekken naar de hobby
22:00: slapen, want de wekker loopt vroeg af
Toen we er net woonden, maakte ik onze lunchpakketten 's ochtends klaar. Tot die ene dag dat die vrouw begon te schreeuwen 'dat dat elke ochtend hetzelfde was met dat lawaai en dat er mensen proberen te slapen'!
's Avonds is mijn man naar die vrouw gegaan om even te praten. Toen hij aanbelde, deed ze de deur open op een kier met de vraag: 'Is er iets?' Blijkbaar vond zij dat een heel normale manier van omgaan...
Even een situatieschets van die vrouw:
mid 60
gepensioneerde LO leerkracht
nooit getrouwd
geen sociaal leven
verzuurd
enorm drankprobleem
ruzie met de hele straat
Wij wonen op een beletage, dus haar slaapkamer grenst aan onze keuken.
Lawaaimakers zijn we helemaal niet en hoe luid kan een boterham smeren klinken?Soit, kerk in het midden houden en de lunch dan maar 's avonds klaarzetten zeker?
Wij genieten van het nachttarief voor electriciteit, dus maken wij hier uiteraard ook gebruik van.
Concreet: afwasmachine gaat aan om 21u. Het is een heel nieuwe machine, die je haast niet hoort wanneer ze draait; enkel een licht gezoem is hoorbaar voor ons.
Op een dag, briefje in de bus: of we alstublieft onze afwasmachine niet meer wilden opzetten 's avonds want dat ze anders helemaal geen nachtrust meer heeft (aja, onze uitermate luide manier van opstaan wekt haar ook al extreem vroeg natuurlijk!).Nu, hier zijn we nooit op ingegaan natuurlijk! We hadden haar immers voorgesteld om tussen te komen in de kosten van de extra elektriciteit die we hierdoor zouden moeten betalen.
Komen aanbellen voor de grootste onnozelheid, zeggen dat onze bel te luid staat wanneer we bezoek krijgen, zeggen dat we te luid praten als we in de woonkamer zitten, beweren dat we om 04u00 's nachts opstaan om met borden te jongleren (stel je voor!!!), het geluid van onze startende wagen wanneer we naar het werk rijden, het gras is te lang,... ze vindt vanalles uit waardoor ik meer en meer gefrustreerd geraak.
Want het is haar woord tegen het onze uiteraard!
Het is zelfs al zo ver gekomen, dat ze onze huisbaas voor het vredegerecht heeft gesleept omdat hij ons huis slecht heeft geisoleerd volgens haar. Randinfo: onze huisbaas heeft haar voorgesteld om haar slaapkamer extra te isoleren op zijn kosten. Maar dat heeft ze compleet geweigerd.Mijn man en ik durven nog met moeite vrienden te vragen, na 21u fluisteren we enkel nog tegen elkaar om toch maar niet weer valse verwijten te moeten aanhoren...... en gisteren is de bom ontploft bij me! Ik ben gaan aanbellen om te praten, maar, zoals altijd, stond haar bel uit. Ze doet dit omdat, wanneer haar bel gaat, haar hond begint te blaffen als vermoord! Dus klopte ik, vrij hard weliswaar, op haar rolluik. Ze deed de deur op een kier open en vroeg of ik haar iets te zeggen had. Op deze manier: 'Mevrouw, hebde gij iets te zeggen tegen mij?'
En toen kwam alle opgekropte woede van het laatste jaar eruit! Ik was zo ontzettend boos!!
Vooral: we staan machteloos! Ik mag nog 10 keer zeggen dat al wat die vrouw zegt volledig van de pot gerukt is, het maakt niks uit want het verandert niks aan de situatie.
Vandaag belt mijn man naar de sociale dienst van de politie met de vraag of er echt niets tegen gedaan kan worden; komt hij doodleuk te weten dat die vrouw vandaag klacht heeft neergelegd tegen mij voor gisteren!!Kan je dit nu geloven??Moet ik dit echt allemaal ondergaan?
Ik ga kapot hieraan... Wat kan ik doen zodanig dat ze gewoon stopt en ons gewoon laat leven?!Het is me teveel aan het worden... We staan volledig machteloos tegen dat verzuurde mens. Iemand een oplossing? Want ik weet het allemaal niet meer...
