Vooreerst een kleine situatieschets:
De straat waar ik woon wordt geconfronteerd met een belangrijk erosieprobleem. Kleigrond stroomt af en slibt aan tegen de betonnen platen die de tuin afbakenen. Op een periode van ong. 15 jaar is er een aanslibbing van 30 cm. geweest.
De stad en de provincie Oost-Vlaanderen zoeken reeds sedert jaren naar een structurele oplossing.
Na studiewerk en consultatierondes blijkt dat een gracht achter de perceelsgrenzen van de 6 betrokken woningen het beste alternatief is.
Een aantal eigenaren van de betrokken woningen zijn tevens eigenaar van de achterliggende landbouwgronden waarop de aanleg van de gracht zou gebeuren. Zij verzetten zich dan ook tegen de aanleg van een gracht op hun eigendom. Op deze plaatsen wordt het idee van de gracht dus verlaten en komt er enkel een grasbuffer. Het oorspronkelijke voorstel van een gracht achter de 6 betrokken woningen is nu veranderd in: niets (ter hoogte van mijn woning), grasbuffer (ter hoogte van protesterende 2 eigenaars), gracht (ter hoogte van resterende eigenaars. Het eigenbelang van enkelen wint het dus op het belang van allen.
Dit betekent concreet dat achter mijn woning er geen gracht komt en de aanslibbing verder kan gebeuren.
Door de aanslibbing heb ik reeds schade geleden (o.a. platen dienden verhoogd) en zal ink in de toekomst verder schade leiden.
De aanleg van een gracht kan de aanslibbing stopzetten en de situatie stabiliseren.
De concrete vraag:
Kan de overheid (stad of provincie) die reeds jaren met dit dossier worstelen overgaan tot dwingende maatregelen ten opzicht van de weigerachtige eigenaren en hen verplichten de beste oplossing te aanvaarden. Ik denk bvb. aan een onteigening ten algemene nutte.