JuridischForum.be

Geacht forum,

Ik heb het volgend probleem. Ik en mijn naaste buur hebben beiden een tuin van ongeveer 20 m diepte. De eigendom van de buur is ten zuiden van de onze gelegen. Achteraan haar tuin is er een hoge boom van ong. 20 m hoogte met een breed uitwaaierend bladerdak. De boom staat op ongeveer een vijftal meter van de perceelsgrens.

Beginnend van ongeveer 11 u tot ongeveer 15 u zorgt deze boom voor schaduw in onze tuin, dus op de beste uren van de dag. Vroeger, toen ik nog werkte, heb ik daar nooit zo op gelet, maar nu ik op pensioen ben begint dit toch wel op mijn gestel te werken.

Ik heb haar gevraagd om de boom te laten aftoppen, zodat het schaduwprobleem toch voor een deel zou verholpen worden, maar ze wil hierop niet ingaan.

Is er ergens een manier om haar tot meer inschikkelijkheid op dit gebied te bewegen.

Alvast bij voorbaat dank voor een antwoord.

Er is geen juridische mogelijkheid aangezien de boom voldoende ver van de perceelsgrens staat.
U kunt enkel vragen om de overhangende takken in te korten.

Bedankt voor het antwoord. Ik wist uiteraard wel dat de boom ver genoeg verwijderd is van de perceelsgrens. Maar wat met de meer subjectieve overlast wegens voortdurende schaduw in mijn tuin gedurende de beste uren van de dag? Heb ik dan geen recht op wat zon in mijn tuin? Zelf heb ik er altijd voor gezorgd geen enkele overlast te bezorgen aan de buren.

Het is zoals je zelf schrijft, subjectief. Wat als overlast wordt beschouwd door de ene is dat niet voor de andere. Die boom is er ook niet van het ene jaar op het andere gekomen. En in een tuin is een boom een normaal gegeven. Anderzijds is het voor de gezondheid misschien niet slecht dat die boom net rond die uren minder zonlicht (UV-straling?) doorlaat. Dat zijn net de uren waarop je beter uit de zon blijft? Dus, subjectief.

Beste bartvdv,

Ik beroep me eigenlijk op artikel 544 BW, dat toch impliceert dat iedereen vrijelijk over zijn eigendom mag beschikken, maar op zulke wijze dat ook anderen dit kunnen doen. In dit geval blijft het uiteraard een kwestie van beoordeling, dus subjectief, maar zelf denk ik dat ik net als mijn buur recht heb op zon in mijn tuin. Zelfs als u denkt dat middagzon minder gezond zou zijn, dan nog heb ik hiervoor geen betutteling van mijn buur nodig maar wens ik zelf te beslissen of ik al dan niet een risico wil nemen.

Is er niemand op dit forum die hier enige ervaring mee heeft, of weet heeft van dergelijke gevallen en hoe die afgelopen zijn?

En de buur heeft recht volgens zelfde artikel op die boom.
Die trouwens in zijn hof staat.

Rb. Kortrijk (1e k.) 20 februari 2009
Het te hoog laten opschieten van bomen en struiken, geplant op de wettelijke afstand, maakt geen inbreuk uit op de algemene zorgvuldigheidplicht. Indien aan het belendend perceel teveel zonlicht wordt onttrokken, kan er wel sprake zijn van overmatige hinder. (Art. 544 BW)

Schaduw tussen 11 uur en 15 uur lijkt mij geen overmatige hinder te zijn. Het blijft echter een subjectieve appreciatie van de rechter.

Bedankt Franciscus en Scorpioen voor het antwoord.

Voor alle duidelijkheid: ik betwist niet het recht van mijn buur om een boom te hebben. Daarom heb ik enkel gevraagd hem wat af te toppen. Want geef toe, een boom van 20 m hoogte in een tuintje van 20 op 7 m is toch wat hoog, niet? Bovendien heeft de boom (een acacia) een heel breed uitwaaierende kroon.

Zelf heb ik ook bomen (kerselaar, eik), maar die houd ik via snoeien kort genoeg om niemand overlast te bezorgen.

En persoonlijk vind ik een tuin in schaduw in de middagperiode van 11 tot 15 u toch vrij lang, vooral in het tussenseizoen (maart-april en sept.-okt.) wanneer men er het meest deugd van zou hebben, omdat dan de dagen toch ook al vrij kort zijn.

Als achterbuur niet reageert op uw schriftelijke vraag (eerste per gewone brief) waarin u voorstel doet op te toppen EN u een antwoord bezorgd. Na termijn van vb 20 dagen zonder reactie stuur je terug een brief nu een AS met vermelding dat je ook (terug) een gewone brief stuurt.
Na weer een 15 dagen na ontvangst of terugsturen zonder opening kan je een verzoeningsprocedure opstarten bij de vrederechter.
Mogelijk kan ook uw familiale verzekering hierbij helpen.

Beste Franciscus,

Bedankt voor deze praktische informatie. Ik ga dit zeker overwegen, aangezien mondelijke vragen op een steeds halsstarriger houding uitdraaien.

Interessant is de buurman op te roepen tot "verzoening" bij de vrederechter. Doorgaans heeft deze een gezond oordeel in petto en dringt bij beide partijen aan op een vergelijk. Je kan ook vernemen wat de vrederechter zelf denkt over de situatie, zonder dat hij zich "uitspreekt". Komt er geen verzoening dan is het dezelfde vrederechter die dan een "vonnis" zal vellen. Maar ondertussen weet je van waar de wind komt. En dat is belangrijk want wie het proces "wint" krijgt ook de rechtsplegingsvergoeding toegekend !

Maar dan moet je er ook bijvertellen dat bij zo'n oproeping in verzoening de buur helemaal niet hoeft komen op te dagen. De buur heeft goeie argumenten om dat niet te doen. En dat de buur daarna zal moeten worden gedagvaard en er op dat moment nog niets kan gezegd worden over wie "wint".

Beste bartvdv,

Sorry, maar ik vind dat je wel een rare kijk hebt op nabuurschap. Persoonlijk vind ik dat een bonafide buur zeker op een poging tot verzoening zal ingaan, omdat daar dikwijls toch oplossingen uit de bus komen zonder dat er kosten aan verbonden zijn.

Dit gezegd zijnde wil ik er wel op wijzen dat we reeds 30 jaar buren zijn. In heel deze periode zijn er nooit noemenswaardige incidenten geweest, behalve één keer. Toen vroeg ze me mijn 'lawaaierige' vogels weg te doen. Het ging hier om twee dure koppels parkieten (voor de kenners: Blauwkoparatinga's en Goudkaparatinga's), beiden honderden euro's per koppel waard. Ik had lange tijd moeten sparen om deze twee kweekkoppels samen te stellen en was dus in eerste instantie niet bereid ze weg te doen.

Ze heeft dan klacht ingediend bij de politie, maar daar vertelden ze haar dat als ze niet tegen vogelgeluiden kon ze niet in de polder had moeten gaan wonen (we wonen vlak tegen de Scheldepolders in Kruibeke, een soort natuurgebied). Dan is ze naar de gemeente gegaan. Die zijn komen controleren en konden niet anders dan verklaren dat ik die vogels mocht houden.

Uiteindelijk is ze naar de vrederechter gestapt. Daar werd ons verteld dat we de zaak samen moesten oplossen. Voor de lieve vrede heb ik toen maar beslist de vogels weg te doen, met een potentieel verlies van duizenden euro (zulke koppels kunnen zeker twintig jaar kweken, met een vijftal jongen per jaar).

Ik ben dus wel van oordeel dat ik hier ook op een beetje begrip zou kunnen rekenen.

Tot daar deze tirade.

Reuzebomen in uw tuin zetten, en tegelijkertijd reclameren omdat de vogels van de buren teveel kwetteren???? Lijken me wel rare mensen.