Maar nogmaals, onze reactie was een antwoord op de originele vraagsteller en had niet het doel een polemiek te starten.
Helix, ik herlas net eens mijn initiële repliek. Ik had dat misschien beter meteen gedaan
immers, die repliek is inderdaad nogal "intens" maar was zeker niet gericht tegen u of anderen in het bijzonder. Het was echt een puur algemene beschouwing.
Nu ik toch op gang ben ga ik even verder gas geven (opnieuw: dit is absoluut niet gericht tegen de vraagsteller wiens klacht/probleem best zeer verdedigbaar kan/zal zijn).
Waar Pedro naar verwijst is dus inderdaad nog zoiets: daar waar een gemiddelde AV vroeger pakweg een uur of anderhalf uur duurde en waar de focus voor 95% op problemen binnen de residentie lag, zitten we nu in een situatie waar een syndicus - die zich op een professionele manier wil schikken naar de nieuwe appartementswet - zo goed als 70% van de tijd (gemiddelde AV duurt nu makkelijk 2 à 3 uur) bezig is met puur bureaucratische beslommeringen en waar op het moment dat men eindelijk kan beginnen met de specifieke problemen binnen een residentie, de meerderheid van de mede-eigenaars al zit te verlangen naar het einde van de vergadering.
Zo verwatert hét moment bij uitstek (de AV) waarbij contact tussen VME en syndicus maximaal moet zijn tot een soort Kafkaiaanse, bureaucratische parlementszitting waarbij je enkel nog die mede-eigenaars weet te interesseren die ofwel jurist ofwel politicus zijn. Het percentage eigenaars die vroegtijdig de AV verlaat ligt vandaag zichtbaar hoger dan vóór 01/09/2010. Ik vind dat echt zeer jammer.
Een greep uit de fratsen die we mochten meemaken de laatste maanden:
- een mede-eigenaar die op het moment dat de syndicus (een eigen opgesteld ontwerp van) de gecoördineerde statuten voorlegt aan de AV op zijn plaats gezet wordt door een mede-eigenaar die zwaait met nota bene een nieuwsbrief van het CIB waarin zogezegd zou staan "dat dat allemaal niet nodig is";
- een mede-eigenaar die in reactie op de door ons kantoor zelf-gemaakte info-brochure zei: "jullie gaan dat toch niet toepassen zeker ? Bij syndicus X hebben ze een jaar uitstel gevraagd en gekregen voor het van toepassing worden van die nieuwe wet, desnoods kloppen we daar aan."
- een nieuwe mede-eigenaar die bij de bespreking van het punt "benoeming syndicus" doodleuk zei: "syndicus, over dit punt gaan we nu niet stemmen, ik eis dat u bij minstens 2 van uw syndic-collega's een prijsofferte zal opvragen zodat wij de economisch meest verantwoorde keuze kunnen maken".
- een VME die eist dat bij elk bedrag boven de 250 euro een prijsvergelijking (min. 3 voorstellen) wordt doorgestuurd naar alle leden van de raad van mede-eigendom (gemachtigd door de AV om dan telkens de aannemer van hun wens te kiezen).
- mede-eigenaars die (op trimestriële basis) een haast forensische audit van de boekhouding vragen voor een gebouw met...5 eigenaars
- etc. etc. etc.
Ik bedoel maar, ik kan best aanvaarden dat mensen met misbruiken geconfronteerd worden/werden en daardoor bijzonder op hun hoede zijn. Alleen, laten we het aub redelijk houden.
Als er niet een "beetje" vertrouwen is in de syndicus, dan denk ik dat men best iemand anders zoekt.
Deze wetgeving bevat - in alle eerlijkheid en oprechtheid - zéér goede nieuwigheden en zal zeker een aantal problemen uit de wereld helpen.
Ik durf echter wel de vraag stellen of men niet iets té ver is gegaan in de beschermingsmechanismen.
De praktijk wijst uit dat we vandaag zijn terecht gekomen in een situatie waarbij de syndicus die zich aan de wettelijke voorschriften houdt, gestraft wordt op twee manieren: (1) er zijn de niet-altijd doorrekenbare meerkosten en (2) er zijn VME's die ervoor zullen kiezen om hun belangen te laten behartigen door syndici die zich niet aan de regels houden in ruil voor lagere tarieven en op termijn met alle gevolgen van dien.
Dat proces is niet theoretisch, neen, het voltrekt zich nu reeds.
We leven in een land waar de appartementsmede-eigendom de laatste jaren enorm toegenomen is. Volgens wat ik enige tijd geleden las leeft 1 op de 3 Vlamingen in een mede-eigendom (weze het hoofdverblijf of tweedeverblijf).
Zou het dan geen mooi iets zijn om de mensen daaromtrent ook eens echt op grote schaal te sensibiliseren vanuit pakweg de beroeps/belangenverenigingen van syndici ?
Veel mensen (meestal mensen 50+) kennen bijvoorbeeld niet het verschil tussen de term "syndicus" en "conciërge". Dagelijks krijgen wij telefoons van mensen die ons vragen: "x of y is stuk in mijn appartement, kunt ge eens iemand langs sturen ?".
Binnen onze commerciële ingesteldheid doen we dat in 95% van de gevallen dan ook nog, maar in se is dat onze taak niet.
Een syndicus beheert de gemeenschappelijke delen, niet de spots die in de living aan vervanging toe zijn of de batterijen van de branddetectoren in de slaapkamers die wanneer ze "op" zijn om de dertig seconden luid beginnen piepen. Oh wee als je daarvoor een factuur zou durven sturen...
Boeken vol kunnen we daarover schrijven
en ik denk dat vele syndici die verhalen wel zullen herkennen.
Vorige week nog kregen we als bedanking van een voorzitter uit een residentie alwaar wij alle batterijen van de privatieve branddetectoren hadden vervangen (25 appartementen met telkens 2 detectoren per appartement) een mail met daarin de volgende "opkikker": "ik heb uw werk gecontroleerd en vastgesteld dat er 2 merken van batterijen werden gebruikt, gelieve overal nieuwe te steken en nu van één merk. Het spreekt voor zich dat we niets gaan betalen voor uw eerste tussenkomst". Motiverend is anders. Probleem is: daarop reageren is geen oplossing, immers, er staan genoeg andere syndici klaar om over te nemen + het is zo dat veel mede-eigenaars dat echt ook aanvoelen als een taak van de syndicus (ik spreek niet over de detectoren in de gemene delen vanzelfsprekend).
@Pedro: je vorig boek ivm Mede-eigendom in samenwerking met Test-Aankoop kreeg een prominente rol in ons kantoor. Het was zeker en vast ook een goede stap in de richting om die basisideeën omtrent mede-eigendom wat meer "mainstream" te maken. Ik hoop echt dat er vanuit pakweg een CIB de komende maanden eens werk gemaakt wordt van een heuse imago-campagne.
Immers, dankzij het werk van veel integere syndici (yep, ze bestaan) wordt dagdagelijks enorm veel herrie in gebouwen vermeden.
Tussen een VME en hun syndicus loopt het fout op het moment dat de dialoog stokt in de nasleep van een verstoring van de balans tussen de belangen van de syndicus en de belangen van de VME.
Goed gebouwenbeheer is voor een groot deel technische bekwaamheid, maar zeer vaak voor een nog veel groter deel "people business". Het is luisteren naar elkaar en proberen van de beste oplossing voor beide partijen tot uitvoering te brengen, afwegende de gevolgen van die oplossing op korte, middellange en lange termijn.
Ik vrees dat in bepaalde gevallen op (middel)lange termijn de nieuw geïntroduceerde "wapens" bijzonder contraproductief gaan werken.
Enkele negatieve gevolgen die ik op korte termijn zie:
- voor gebouwen met weinig mede-eigenaars wordt het de komende maanden/jaren érg moeilijk om nog een betaalbare professionele syndicus te vinden. Immers, wie kan nu nog een gebouw (degelijk) beheren voor pakweg minder dan 1.250 EUR per jaar ?
- die ellenlange AV's gaan net het omgekeerde bereiken van wat de wetgever bedoelde: minder mede-eigenaars zullen zich betrokken voelen en zullen afhaken.
- polarisatie binnen de residenties tussen de "die hards" en de (vaak in de meerderheid zijnde) "gematigden". Immers, de "die hards" krijgen vandaag een resem wettelijke stokken toegestopt om de syndicus te slaan daar waar vroeger vaak een compromis gezocht werd waarin de meerderheid zich kon vinden. Nu gaan we veel vaker zien dat de "hardliners" hun wil integraal gaan doordrukken, los van enig compromis.
- meer conflicten omtrent interpretatie van beslissingen genomen tijdens de AV. Vroeger ontvingen de mede-eigenaars vaak een verslag omtrent wat gezegd en beslist werd op de AV. Strikt genomen dient de syndicus vandaag enkel en alleen de notulen van de AV toe te sturen waarin de stembesluiten staan opgenomen. Omkadering en uitgebreide beschrijvingen zijn dus niet langer verplicht. Voor eenvoudige "ja/nee"-stemmingen werkt dat allemaal nog, echter, bij complexe stemmingen (vb: gevelrenovatie / welk soort balustrades / wanneer starten de werken / welke kleur / etc) is dat onzin. Als eigenaar heeft men het recht te weten wat, waar en wanneer. Een eenvoudige "goedkeuring bij 80% - niet-akkoord zijn X, Y en Z" volstaat natuurlijk niet en zal tot een stortvloed aan extra procedures leiden, vrees ik.
- quid met de raden van mede-eigendom ? Prima orgaan die in het verleden vaak haar nut bewees, echter, gaan alle mede-eigenaars beseffen dat (zonder machtiging van de AV) deze raad vandaag eigenlijk weinig tot geen "macht" heeft ? Ik voorzie daar veel "stand-offs" tussen de VME, de Raad en de syndicus, allen gegrond op een foute interpretatie van de bevoegdheden van die Raden.
- concentratie van syndicus-activiteiten: kleinere kantoren gaan er de brui aan geven, de grotere gaan nog groter worden (met alle prijszettingsgevolgen van dien). Hier lokaal heb ik weet van minstens 3 kleinere kantoren (minder dan 20 residenties) die ermee stoppen.
- reële problemen om nog leveranciers te vinden die willen (gratis) offertes aanleveren voor eerder kleine werken of relatief goedkope producten.
Zijn alle syndici doetjes ? Zeker niet.
Zitten er tussen die eigenlijk alleen maar de nieuwe wet voorwenden om hun winstmarge wat te verhogen zonder effectief waar voor hun geld te leveren ? Zeker wel.
Toch denk ik dat in veel gevallen de reële kost voor het beheer van een gebouw door een professionele syndicus niet meer overeenstemt met het gevraagde honorarium.
Ik ken agentschappen die werken aan tarieven van 9 tot 12 euro per woonkavel per maand voor gebouwen met max. 20 eigenaars. Hoe zoiets rendabel kan zijn (en dus op lange termijn houdbaar kan blijven) is voor mij een raadsel. Inderdaad, if you pay peanuts, you get monkeys.
Disclaimer: al het bovenstaande geeft mijn eigen opinie weer en niet die van dit forum of mijn werkgever.