Met enkele eigenaars in een groot appartementsgebouw van 176 appartementen merkten we in 2004 dat er veel geld verdwenen was van ons reservefonds.
We zijn onmiddellijk naar de Vrederechter gestapt om enkele zaken, waaronder het vele verdwenen geld, met onze syndicus recht te zetten. In november 2004 pleegt de syndicus zelfmoord.
De bvba werd overgenomen door de weduwe van de overleden syndicus.
Op haar beurt legt ze bij de Vrederechter een document neer dat de overname is geregeld met een andere syndicus. Deze tekent hier o.a. voor de aanwezigheid van alle boekhoudkundige documenten voor de circa 25 gebouwen die nog in portefeuille zaten.
Eind 2004 werd er ook een rondschrijven gestuurd naar alle eigenaars, door de secretaresse van de weduwe, waarin ze stelt dat er aan de commissarissen van de boekhouding en de Raad van Bestuur kon aangetoond worden dat al het geld aanwezig was. Helaas, driewerf helaas…
De overnemende syndicus noteert in de gedetailleerde balansrekeningen dat hij het geld nooit heeft gekregen. Er werd dan ook voor een 100.000 € aan afschrijvingen geboekt.
Het bestuur van ons gebouw weet ook van niets meer. In de detailrekeningen staat wel dat 2 eigenaars (Raad van Bestuur) een commissie hebben gekregen van zo’n 16.000 €. - qui(s) custodiet ipsos custodes –
Op de balans van de “weduwe syndicus” wordt bijkomend een 50.000 € afgeschreven.
Uiteindelijk stelt de Vrederechter, we zijn inmiddels mei 2005, een nieuwe syndicus aan. Deze doet in 2007 ook nog een rondje afschrijvingen in onze boekhouding. Ditmaal ook zo’n 50.000 €.
In de boekhouding staat dan ook nog dat een uitgevoerd werkje 50.000 € minder kostte dan dat er volgens de bankafschriften werd betaald. We kunnen wat dat betreft nog wel even doorgaan.
Hoeveel hadden we eigenlijk ongeveer moeten hebben ? 159.052,00 € aan achterstallen (01/01/2004), 22.000 € van een permanente provisie, 28.000 € aan gespaarde intresten, 30.000 € gespaard en opbrengst van onze IVEG – aandelen. Een 39.000 € van de verkoop van onze IVEG – aandelen. Enfin, een 278.000 €. De aangestelde syndicus hield het op een 30.000 € dat hij zou ontvangen hebben van de “overleden” syndicus. Twee jaar na aanstelling was hij er nog niet volledig uit.
(Om de wakkere lezer al voor te zijn, het geld van de achterstallen kan niet gecompenseerd worden door de andere geldelijke middelen. De uitleg hiervoor is helaas te complex om neer te pennen.)
Het werd ook een beetje Kafka toen men niet meer goed wist van welke syndicus ze nu precies de overname hadden gedaan. Op een Algemene Vergadering zei men dat het geld en de documenten ontbraken en dat er niets aan te doen was omdat het kantoor van de “weduwe syndicus” in vereffening was. Maar de “overnemende” syndicus, die o.a. had getekend voor de documenten, zegt dan weer dat hij verkozen was en hij dus de overlatende syndicus was. Hij zou in april verkozen zijn, maar er waren in februari al facturen van ons gebouw op zijn naam. We hebben dus twee syndici die zeggen de boekhouding te hebben afgegeven en ééntje die zegt het nooit te hebben gekregen. Miserie, miserie, miserie…In augustus 2005 hebben we nochtans met drie eigenaars op het kantoor van de “aangestelde” syndicus alles in onze handen gehad. Ze hebben ons zelf nog koppies bezorgd van de gedetailleerde balansrekeningen.
De huidige “aangestelde” syndicus is, veel later weliswaar, als er klacht met burgerlijke partijstelling was ingediend bij een onderzoeksrechter, van mening dat we niets van boekhouding kennen. Volgens de syndicus moeten de cijfers op de balans niet overeenkomen met de cijfers van de gedetailleerde balansrekeningen. De cijfers op de balans kunnen gerust fictief zijn.(?)
Zo wordt er ook de verkoop van onze IVEG – aandelen ter waarde van een 39.000 € op een aparte balansrekening gezet maar wordt niet op de balans gezet. We zullen even proberen om zijn uitleg weer te geven. “Als dat werkelijk op de balans wordt gezet klopt de balans niet meer en er is niets meer dat we kunnen verzinnen dat nog afschrijfbaar zou zijn”. (iets in die richting)
De balansrekening reservefonds staat trouwens ook niet op de balans van de “weduwe syndicus.” Niet verwonderlijk eigenlijk. We zouden eerst 50.669,00 € moeten storten om het terug op nul te krijgen. Conclusie, volgens de balans van de “weduwe syndicus” zouden we nooit gespaard hebben of de IVEG –aandelen verkocht hebben enz…
We hebben ook nog een klein probleempje met een factuurtje van een slordige 325.000 €. We hebben naar de aannemer gebeld of we de factuur konden krijgen. Die mailt dat hij ze heeft afgegeven aan de “overnemende” syndicus. Die mailt op zijn beurt dan weer dat hij ze samen met al de andere documenten heeft afgegeven aan de “aangestelde” syndicus. Die bevestigd ons schriftelijk dat hij de facturen inderdaad heeft en dat ze op dat moment worden nagekeken, ze hebben zelfs al een foutje van 1000 € gevonden. Tot de lokale recherche ernaar vroeg natuurlijk. Samen met al de rest van de documenten : ze hebben ze niet.
Nog sterker, als we op zoek gaan naar de persoon dewelke onze afrekeningen van dat boekjaar heeft gemaakt blijken we die zelfs niet te kunnen vinden. Als we de optelsom maken van de uitleg van de verschillende betrokken syndici, zou de overleden syndicus enkele maanden na zijn overlijden de afrekening gemaakt hebben. Dit is echter een ernstige aanslag op de rekbaarheid van onze intelligentie.
Er werd dus een klacht ingediend maar we kunnen het onderzoek niet betalen. Er werd een onderzoekje a décharge gedaan maar zonder iemand iets te willen verwijten of in een minder goed daglicht te stellen, we hadden het beter gekund. Uiteraard zouden de daaraan verbonden conclusies dan ook anders zijn dan dewelke die men nu heeft kunnen stellen. Maar we zijn misschien een beetje te kritisch.
De afschrijvingen zijn dan nog maar het bekende topje van de ijsberg. Wie dit onderzoek ook wenst te doen, zal tegen enkele heilige huisjes moeten aantrappen en wordt dit een onderzoek dat zijn weerga niet kent in de sector.
Het onderzoek a charge kunnen we zoals eerder gemeld niet betalen. Er was drie man nodig om alle bewijzen te kunnen dragen om bij de lokale recherche af te geven. Om de vaststellingen te doen zijn onze gedetailleerde balansrekeningen voldoende maar er is een forensisch accountant nodig.
De bewijzen zijn het equivalent van een lijk zonder hoofd, met een stevige rigor mortis en in een verregaande staat van ontbinding. Je moet geen arts zijn om de dood vast te stellen maar het onderzoek naar het wie en waarom is in ons geval te duur.
Maar we geven de hoop niet op. Als er een onderzoeksrechter, procureur, anti -fraude of - corruptiecellen met interesse, met de nodige financiële middelen en mensen met expertise, gnosis, sjoege en al wat er verder nog bruikbaar is… van harte welkom.
Qui rogat,non errat.
Als het Antwerps Parket beslist dat wat hen betreft ze al het geld mogen hebben zullen we er ons uiteindelijk, tegen onze zin, in berusten. Deels te wijten aan een gebrek aan energie om te blijven vechten tegen de bierkaai.
Ons landje zal dan weer enkele plaatsen kunnen stijgen op de lijst van fraude en corruptie gevoelige landen.
Het Antwerps Parket zal er allicht ook alle begrip voor kunnen opbrengen dat wij niet graag bestolen en bedrogen worden. Zeker niet op dergelijke schaal.
Nieuwe wetten op de Vereniging van Mede-eigendom zijn trouwens ook hoogdringend aan de orde. De meest recente zijn er gemaakt door iemand met bijzonder veel zin voor humor.