Dag allemaal,
Ik heb hier op het forum al vrij veel info gevonden, maar ik heb nog niets soortgelijks gevonden aan onze situatie dus start ik even een nieuw topic.
Situatieschets :
in 2016 kochten wij onze woning. Ons terrein ligt 99% in 2e lijn, dus achter de huizen van de buren.
we hebben een wegje tussen 2 buren door om tot bij ons te geraken. Dit wegje is onze eigendom.
in het wegje zit een deur naar de tuin van 1 van de buren. De tuin is ingesloten achter haar huis. het terrein grenst dus wel aan de weg.
Die deur was natuurlijk zichtbaar toen we het huis kochten, dus ik verwachtte een erfdienstbaarheid.
Bij de notaris bleek dit niet het geval te zijn, hij heeft dubbel gecontroleerd. Er staat dus niks in mijn akte, noch in de voorgaande akte (jaren '60)
de vorige bewoner was overleden en wij kochten het huis dan van zijn zoon die het huis erfde. Volgens hem had zijn vader gewoon de toestemming gegeven voor die deur zonder iets op papier te zetten.
De notaris zei ons ook dat we konden zien wat we ermee deden want de deur was wel zichtbaar, maar de passage is discontinue en kon dus niet verjaren en zo afgedwongen worden.
zogezegd zo gedaan, we bekeken het. In het begin kwamen we redelijk goed overeen met de buurvrouw. nu niet dat het onze grootste vriendin was, maar af en toe een beleefde babbel, ze kwam vragen of ik de overhangende takken eens wou snoeien (natuurlijk), ik mocht dat zelfs vanuit haar tuin doen om er makkelijker aan te kunnen, etc.
het wegje zelf gebruikte ze zelden tot nooit. 1 of 2 keer per jaar. 1 keer om snoeihout weg te doen (zo moest ze niet door haar huis/kapsalon), en 1 keer om haar septische put te laten ledigen (opnieuw, zo moest die buis niet door het huis) Wij zagen er dan ook geen graten in.
nu heeft ze sinds enkele maanden een nieuwe vriend, en die heeft wat meer 'groene vingers', laat het ons zo stellen. En aangezien hij dikwijls overdag thuis is, passeert hij voortdurend langs dat wegje, enkel en alleen om niet door het kapsalon te moeten.
Hij deposeert ook voortdurend zijn materiaal (gaande van grasmachine, kniptangen, tot paletten, zakken snoeiafval, karton en papier, etc. ) in dat wegje. Gaande van enkele uren tot enkele dagen. En nu is hij ook nog eens overhangende takken aan het snoeien zonder iets te vragen. Op zich stoort het mij niet heel erg, anders deed ik het wel, maar het even vragen lijkt mij gewoon elementaire beleefdheid.
Ik heb hem daar natuurlijk al op aangesproken, maar volgens hem (en haar) hebben ze dat recht en zou dat bij die recht van overgang horen, want het 'staat zo in haar akte'.
Ik heb al meerdere malen gevraagd om die akte te zien, maar nooit geen antwoord. Aangezien er niks in mijn akte staat betwijfel ik dan ook dat die akte bestaat.
Door mijn recente opzoekingen heb ik gemerkt dat de wet intussen veranderd is, en dat het wegje na 10 jaar bestaan wel automatisch een recht op doorgang zou worden. Dus de situatie is toch wel iets anders dan wanneer we het huis kochten.
Nu is de vraag : hoe gaan we hiermee verder ?
-zachte weg : nogmaals dat papier gaan vragen ? Reeds meerdere malen geprobeerd en dat helpt precies niet.
-harde weg : poort installeren vooraan mijn wegje ? Als ze dan kan bewijzen dat er een recht van doorgang is moet ik ze gewoon een sleutel bezorgen.
-middenweg : aangetekend schrijven met de vraag om mij een kopie van (dat deel) van de akte bezorgen voor een bepaalde datum ? Eventueel een deur openlaten dat als die erfdienstbaarheid niet bestaat, wij openstaan om er afspraken over te maken ? Wat moet daar dan allemaal instaan ?
Zolang ik geen bewijs heb van die erfdienstbaarheid kan ik zelfs niet naar de vrederechter stappen om die te laten wegnemen natuurlijk.
En stel dat ik het asfalt van dat wegje laat vernieuwen, welk deel moet zij dan betalen ? Allemaal zaken die ik nu niet weet.
Alvast bedankt voor de reacties !