Ik zag dat men hier in de loop der jaren meerdere topics opende in verband met geluidsoverlast door buren. Vrijwel altijd vanuit het perspectief van de persoon die overlast ondervindt. Sta mij toe even de andere kant te belichten, die van de "dader".
Sinds drie jaar woon ik op een appartement in een landelijke gemeente samen met een kameraad. Wij zijn beide twintigers met vast werk.
Toen we erin trokken hadden wij een uitermate goede verstandhouding met onze onderburen, een wat ouder koppel van rond de 40 en naast ons de enige bewoners van het gebouw. We wisten aanvankelijk amper dat ze bestonden. Tijdens een gesprek met meneer gaf ik hem proactief mijn telefoonnummer voor moest hij ooit last van ons ondervinden. Hij vertelde me dat hij vrijwel nooit last van ons had (we woonden er toen al enkele maanden), enkel wanneer iemand met schoenen op de trap liep hoorde hij ons.
Wij zijn dan ook vrij rustige mensen. We geven twee keer per jaar een feestje op het appartement, stellen onze onderburen daarvan steeds vooraf op de hoogte en nodigen hen ook uit.
Na twee jaren verliet dit koppel evenwel ons gebouw en werden zij vervangen door een nieuw koppel. Dit keer 50+'ers. We hadden al vrij snel door dat de man een alcoholprobleem heeft. Je kan de drank dikwijls ruiken als je met hem spreekt en hij komt vaak labiel over. Dat was echter ons probleem niet en in het begin verliep alles probleemloos zoals met onze vorige onderburen.
Na enkele maanden gingen wij echter eens over de schreef door tijdens de vroege uurtjes van een wild feestje terug te komen en dat effe verder te zetten op ons appartement. Toen verscheen de vrouw van het koppel aan onze deur, bood ik onmiddellijk mijn excuses aan, zette de muziek af en stuurde iedereen naar huis. De volgende dag zijn mijn huisgenoot en ik ons gaan verontschuldigen. Hoewel de man weer duidelijk dronken was verliep dit gesprek vrij goed. Ze waren blij dat wij onze fout inzagen en wisselden telefoonnummers uit.
Het enige vreemde aan dit eerste gesprek was dat ze terloops aangaven dat dit niet de eerste keer was. Ik schonk aan die opmerking aanvankelijk niet veel aandacht maar hij bleef wel nazinderen. Buiten die ene misstap hadden wij namelijk nog niets buitengewoons gedaan. Na 00u is er zelden nog één van ons twee wakker en als dat zo is, dan is het om TV te kijken op wat mij een "normaal" volume lijkt.
Sindsdien is het hek volledig van de dam. Als er na 22u nog iets van leven is op ons appartement, krijgen we de man standaard op ons dak. Zijn SMS'en zijn ronduit waanzinnig en staan vol vreemde zinsconstructies en kotsende emoji's. Iedere keer dreigt hij de politie te bellen, maar hij doet het nooit.
Je moet het je voorstellen: het is 22u20, ik, mijn huisgenoot en mijn vriendin zitten op ons appartement, er staat geen muziek of TV aan, iedereen heeft zijn schoenen uit, niemand is aan het roepen of iets buitengewoons aan het doen. Enkel drie mensen die een gesprek voeren en bij wijlen de trap gebruiken om de WC beneden te gebruiken. Waarop we uit het niets een bericht krijgen dat ons neerzet als een bende hooligans die het kot aan het afbreken is, dat wij "rare mensen" zijn, dat het "niet te geloven" en "respectloos" is.
Deze situatie is ondertussen standaard geworden. Elke keer weer zijn we verbijsterd. Na 22u + niet aan het slapen = boze buurman.
Wij zijn dat zo beu als koude pap. Voor ons is het ook écht niet plezant om iedere keer weer dat soort gesprekken te voeren, per sms of verbaal. Dat je respect moet hebben voor de (nacht)rust van je buren weet ik maar al te goed. Maar ik betaal geen huur om niets te mogen in het gehuurde goed. Ik heb net zoveel recht om te leven in mijn appartement als hij. Nu goed, het kan best zijn dat het slecht geïsoleerd is. Zeker de trap. Maar dan stel ik me nog altijd de vraag waarom dit blijkbaar in de verste verte geen probleem bleek te zijn voor de vorige onderburen. Zolang wij geen luide muziek opzetten of, bij wijze van spreken, Ierse volksdans beginnen instuderen mogen wij de ganse nacht door op een normale manier rondlopen en praten.
Enkele maanden geleden gaven we een feestje. We voelden de bui uiteraard al hangen en gingen op voorhand eens op gesprek. Er leek geen vuiltje aan de lucht en ik verkeerde even in de waan dat dit zonder incidenten zou kunnen gebeuren. Tegen 23u kwamen de eerste berichten. Uiteraard waren wij onmensen en zouden de flikken er elk moment staan als we niet ophielden. Ik legde de muziek zelfs volledig af maar ook dit was niet genoeg want "dat heeft er niets mee te maken" (zijn woorden).
Soms verwijst hij naar zijn hond. Die zou heel onrustig worden bij het minste of het geringste gepiep en dan zou hij daar uren werk mee hebben om die hond terug kalm te krijgen. Die hond daar scheelt inderdaad iets mee, maar dat is echt mijn probleem niet hoor.
Ik vraag me af wat de politie zou doen als ze hier eens effectief staan? Het feit dat ze hier nog nooit stonden wil wellicht zeggen dat hij ze nog nooit gebeld heeft. Omdat hij weet dat hij overdrijft? Of omdat hij weet dat hij niet serieus zal worden genomen? Wie zal het zeggen... Ik zou de agenten in ieder geval verwelkomen.