Beste iedereen,
Ik heb een enorm probleem, waardoor ik heel zwaar in de miserie zit. Ik hoop hier mensen tegen te komen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt of die me wat raad kunnen geven.
Ik probeer een lang verhaal kort te houden. Bij mijn intrede in mijn huurwoning moest ik van de eigenaar 3 maanden huurwaarborg betalen (3000 euro), ik moest die op zijn eigen rekening storten en hij zou daarna het nodige doen. (hij wou het 'eerlijk' in der minne regelen) Op dat moment stond mijn verhuis al vast, dus ik ben hier toen mee akkoord gegaan. Er werd geen plaatsbeschrijving opgemaakt en toen ik de woning de eerste dag betrad, was het helemaal niet meer in de staat ten tijde van de ondertekening van het huurcontract. (zeer veel schade, tot praktisch onbewoonbaar toe en dit voor een woning van 1000 euro per maand) Er staat wel op papier dat ik de HB gestort heb. Ik heb de eerste dag foto's genomen van de woning en heb deze meteen overgemaakt aan de huurdersbond. Ik heb daarop enorm veel problemen gehad met de eigenaar, hij heeft nooit het nodige gedaan voor de HB zoals hij gezegd had, en ik heb ook de woninginspectie laten komen, die 'ongeschiktheid' vaststelden. Daarop is de hij heel kwaad geworden en heeft hij me per direct uit de woning gezet. (waar ik in eerste instantie heel blij om was dat ik weg kon geraken uit zijn klauwen) Omdat ik al veel kosten had gedaan om de woning voor mezelf (ik ben alleenstaand) wat bewoonbaar te maken en de torenhoge huur te betalen, ben ik op straat gezet en heb ik niets meer. Ik heb geen adres meer en woon in een oude caravan, zonder water en kan zelfs geen eten meer kopen. Dit met de moed der wanhoop om de periode te overbruggen tot ik mijn geld terug zou zien, maar ik had nooit gedacht dat het zo lang zou aanslepen. Ik heb al het nodige gedaan om mezelf in te dekken vanaf mijn intrede en heb de huur tot op de laatste dag mooi blijven betalen op aanraden van mijn advocaat. De advocaat heeft uiteindelijk niets gedaan, ik zit nog steeds in de ontbering, 5 maanden later. Ik heb daarop beslist een andere advocaat te nemen. Ik kreeg een rekening van de vorige advocaat van 3500 euro (die ik al zeker niet kan betalen) en deze geeft het dossier niet door aan de nieuwe advocaat tot ik betaald heb. (en dat terwijl ze helemaal niets ondernomen hebben) De nieuwe advocaat zou er wel weg mee weten en beloofde me mijn HB en een wettelijke schadevergoeding terug te vorderen, maar we zijn weer een maand verder en ook hier is het stil geworden (geen antwoord meer op mijn mails of telefoon en nochthans was deze advocaat aangeraden door slachtofferhulp)
Ik ben zo stil aan, na al die maanden ten einde raad, ik kan niets nieuw gaan huren, heb geen adres meer en ben daardoor mijn werk kwijt, ik begin af te zien van de honger. Ik heb al mijn bezittingen verkocht om toch wat verder te kunnen, maar nu zoveel maanden later is echt alles op. Door in de val van een huisjesmelker te lopen is mijn hele leven om zeep en ik had een hele goede job. Ik kan hier psychologisch maar moeilijk mee omgaan, ik begrijp het niet, ik heb alle stappen ondernomen heb die ik kon om mezelf te beschermen, er is een wetgeving gemaakt rond huren, dat dit zo maar kan. Dat er gediscussieerd wordt over een (wettelijk bepaalde) schadevergoeding wil ik nog aannemen, maar dat ik mijn 3000 euro van mijn HB maar niet terugkrijg gaat er echt niet in. Ik begrijp niet dat de nieuwe advocaat ook niet meer reageert. (zouden zij afgedreigd worden?) Dit zou toch perfect kunnen behandeld worden? Er loopt wel nog een strafklacht bij de politie tegen de huisbaas, omdat die (regelmatig) binnenkwam in de woning en aan mijn ondergoed zat (dit staat zelfs op camera), zonder verder in detail te treden over wat er nog allemaal gebeurd is. Of hoeveel erger het allemaal nog kan. Dat zo een strafklacht tijd in beslag neemt, is eigenlijk heel erg voor een slachtoffer, maar ook daar kan ik mee leven, dat is nu eenmaal hoe onze maatschappij draait. Ik zou zo graag verder kunnen met mijn leven en deze nachtmerrie achter mij laten, maar het ziet er alleen maar somberder en somberder uit. Ik denk niet dat ik het nog een maand kan trekken zonder een frank. Ik begrijp het nut van een wetgeving rond huur niet, als dit allemaal zomaar kan. Er zou toch op zijn minst kunnen geijverd worden om mijn HB terug te krijgen, zodat ik beetje bij beetje mijn leven terug kan opbouwen. Het is mij een raadsel waarom een advocaat tot 2 x toe plots niet meer te bereiken is, ik weet niet waar ze staan, ik krijg geen info, ik kan er simpelweg niet meer mee omgaan.
Heeft er iemand enig advies wat ik kan doen om alvast mijn HB terug te krijgen? Slachtofferhulp weet zich ook geen raad meer en het enige dat ik nog te horen krijg is, volhouden meisje, je bent in je recht het gaat goed komen, maar daar ben ik vet mee. Ik weeg nog 40 kilo, ik heb geen eten, geen water (dat haal ik nu in een emmer uit de wasbak van de camping), dit is pure horror. En dan spreek ik nog niet over de gevolgen qua adres, burgerrechten, etc. Ik ben nu enkel nog bezig met overleven, al 6 maand lang, na meer dan een jaar terreur in wat een deftige huurwoning had moeten zijn. Ik ben ten einde raad. (ook het OCMW is niet mogelijk, want daarvoor moet ik mij persoonlijk aanmelden bij de gemeente van het laatst gekende adres, wat erg ver van hier is)
Soms vraag ik me af waarom de huisbaas me niet iets aangedaan heeft, dat had gemakkelijker geweest, want dit is echt het ergste wat iemand kan overkomen en het is niet vol te houden, met alle beste wil van de wereld niet. Waarom wordt er eigenlijk een wetgeving opgemaakt? Wat is dit toch allemaal?