Ik vroeg me af in welke mate een huisbaas het recht heeft om te bepalen wat je aan spullen in je woning plaatst en jou mag verplichten dingen weg te smijten zelfs onder bedreiging dat als ik het niet zelf doe dat hij het dan komt doen?
De reden is eerder frustratie denk ik omdat hij al een paar jaar z'n 3 aan elkaar grenzende panden probeert te verkopen (nu ja, die van z'n moeder die in een rusthuis zit zijn en hij heeft het respect niet minstens te wachten tot ze overleden is om ze te verkopen) doch hij vraagt een veel te hoge prijs waardoor die panden natuurlijk maar niet verkocht raken.
Vandaag is het tussen de huisbaas en mij tot een hoogoplopende ruzie gekomen. Hij kwam zien met kandidaat kopers en vindt dat er teveel rommel in m'n appartement staat en geeft mij de schuld dat daardoor 'zijn' eigendom niet verkocht raakt en wil dat ik binnen de maand al de zaken waar HIJ van vindt dat ze nutteloos zijn wegdoe. Zo vindt hij dat ik m'n grote collectie DVD's maar moet wegsmijten want dat is passé volgens hem en boeken die lees je toch maar één keer. Ik woon hier al meer dan 10 jaar en betaal ook iedere maand netjes op tijd mijn huishuur, hij heeft nog nooit moeten vragen om de huishuur te betalen, er is dus zeker geen huurachterstand. Er zijn ook nooit andere problemen geweest, ik ben een heel rustige en stille huurder die geen problemen heeft of maakt...tot de herrie van vandaag dus.
Voor alle duidelijkheid het gaat vooral om kartonnen dozen en plastieken bakken - in totaal een 20 à 25 tal - met spullen in van mijn vader die onlangs overleden is. Die staan momenteel in m'n living en nog wat verdeeld over de andere kamers. Verder heb ik inderdaad een vrij grote collectie strips, boeken en DVD's maar die staan allemaal netjes op rekken geplaatst. Het is niet dat er oude kranten, boeken of tijdschriften tot tegen het plafond gestapeld zijn of er her en der bergen totaal onbruikbare zaken liggen waar je echt niets meer mee kan doen. Bij het leegmaken van mijn vader's appartement zijn ongeveer de helft van dingen die echt niet meer bruikbaar waren naar het containerpark gebracht. Van datgene dat rest is het de bedoeling om zeker de helft - servies, glas en zilverwerk - te verkopen via zoekertjessites, maar door mijn lopende studie in het volwassenenonderwijs heb ik daar nu even geen tijd voor. Ik moet bovendien onnodige belasting van m'n rug vermijden aangezien ik al twee hernia-operaties achter de rug heb en door mijn diabetes ben ik fysiek ook niet meer de persoon die ik 10 jaar geleden was.
Bovendien is de kans groot dat ik zeer binnenkort een sociale woning toegewezen zal krijgen en dus toch ga verhuizen. Dan heb ik zoiets van waarom dat allemaal beginnen uitladen en sorteren om het dan terug te moeten inladen? Mijn huishuur zal gevoelig lager zijn dan nu wat me in staat zal stellen om een garagebox te huren ergens en daar de meeste van die dingen voorlopig in te zetten en dan wel te zien wat ik er mee doe. Dat is een beetje m'n planning.
Er is zeker geen sprake van onhygiënische toestanden, geurhinder of wat dan ook. Mijn huisvuil gaat netjes de vuilnisbak in en wordt op de ophaaldag gewoon buiten gezet zoals iedereen dat doet. Het is niet dat de openbare veiligheid in gevaar is, er gevaarlijke producten liggen opgeslagen of het echt een afvalberg is waar ongedierte op zou kunnen afkomen, neen niets van dat alles. Dozen, plastieken bakken en wat kleine huisraad.
Ik heb ook de twee katten van m'n vader in huis genomen dus ik ben sindsdien zowieso verplicht om iedere dag met een borstel door de living, keuken en de badkamer te gaan, wat ik ook doe. Het is dus niet dat het vuil is, rommelig wel dat zeker en vast. Ik woon verder alleen dus niemand heeft daar last van, buiten mezelf misschien.
Ik vraag me dus af of die huisbaas juridisch het recht heeft om zich te bemoeien met de manier waarop ik leef en woon zolang ik mijn huishuur netjes op tijd betaal en niemand anders tot last ben, laat staan mij een ultimatum op te leggen en mij kan verplichten persoonlijke zaken of dingen van mijn overleden vader weg te smijten.