Overheid en werkgevers zijn geboden door de wet op het taalgebruik.
... en facturerenden (anders kan de btw moeilijk doen).
Art. 30 Gw.: Het gebruiken van de in BE gesproken talen is vrij; het kan niet worden geregeld dan door de wet en alleen voor handelingen van het openbaar gezag en voor gerechtszaken.
Met "gesproken talen" wordt een vrij ruim begrip bedoeld (NL, FR, DE alsook talen die ingang vonden via immigratie van vreemdelingen in (een deel van) BE.
Art. 129, §1 Gw.
Taalgebruik kan bij decreet geregeld in bestuurszaken, onderwijs opgericht/gesubsidieerd/erkend door de overheid, sociale betrekkingen tussen WG en WN.
Beide artikels samen betekenen concreet:
- moet geregeld bij
wet of
decreet (kan bv. niet via KB)
- enkel de
in BE gesproken talen (er bestaat hiervan geen limitatieve lijst - het slaat op talen die door een
deel van de bevolking op een
aanzienlijk deel van het
BE grondgebied worden gesproken) - een taalregeling waarin het Moldavisch wordt opgelegd is wellicht ongrondwettelijk, Turks zou wél tot de mogelijkheden kunnen behoren
- te regelen voor aangelegenheden die limitatief in deze twee artikelen worden opgelegd
Wordt off-topic, maar ik vraag me af of een eis van de BTW-administratie om facturen in de taal van de regio (of ietsje ruimer: enkel NL, FR of DE) op te maken, wel grondwettelijk is.
Anderzijds: als je huurder opzegt in het Swahili, dan ben ik toch niet zeker dat dit ook rechtsgeldig is. Want ook als verhuurder heb je taalvrijheid. Dus of je een opzeg in het FR moet verstaan blijft een vraag.