JuridischForum.be

Hallo

We wonen sinds 1-11-2012 in een huurhuis, met een huurovereenkomst van 9 jaar.
Nu wilt de verhuurder er zelf in komen wonen en we hebben 6 maanden de tijd gekregen om iets anders te zoeken, kan dit zomaar en moet hij ons geen vergoeding geven omdat hij het huur contract verbroken heeft?

Ja, hij mag dit, en neen, hij is u daar geen vergoeding voor verschuldigd.

Wel is het zo dat hij er binnen het jaar moet wonen (dus na uw vertrek), en er dan minstens 2 jaar moet wonen, anders heeft u recht op een vergoeding gelijk aan 18 maanden huur.
U gaat dus, zodra er een jaar gepasseerd is, met uw opzegbrief (die de reden van opzeg moet vermelden, en wie er komt wonen) naar het gemeentehuis, en vraagt daar om na te kijken wie er op die plaats gedomicilieerd is. Als hij er dan nog niet woont, kan u die schadevergoeding eisen. Woont hij er wel, gaat u 2 jaar later terug naar de gemeente om te kijken of hij er nog steeds woont.
Wel niet laten weten aan uw verhuurder dat u dit weet en gaat nakijken.

Edit: kleine correctie, met dank aan freelance.

Turaki is mij andermaal te vlug af , maar ook nog een kleine aanvulling :

...... en bovendien moet er ook in staan WIE er komt in wonen .
Deze persoon kan zijn:
• de verhuurder zelf;
• zijn/haar echtgeno(o)t(e);
• zijn/haar kinderen, kleinkinderen of geadopteerde
kinderen en de kinderen van de echtgeno(o)t(e);
• bloedverwanten in de opgaande lijn (vader,
moeder, grootouders) en deze van zijn/haar
echtgeno(o)t(e);
• broers, zusters, ooms, tantes, neven, nichten en
deze van de echtgeno(o)t(e).

http://justitie.belgium.be/nl/binaries/ ... 138431.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

Maar of een vrederechter dit zal aanvaarden dat de verhuurder na amper 2 maand het contract opzegt voor eigen bewoning zonder enige vorm van schadevergoeding daar heb ik toch mijn twijfels over.
Dit kan je nog moeilijk een normale zaak noemen na amper 2 maand.

Maar of een vrederechter dit zal aanvaarden dat de verhuurder na amper 2 maand het contract opzegt voor eigen bewoning zonder enige vorm van schadevergoeding daar heb ik toch mijn twijfels over.
Dit kan je nog moeilijk een normale zaak noemen na amper 2 maand.

Wet verbied dit niet, enige beperking is dat in de 1e 3 jaar geen familieleden vanaf de 3e graad in aanmerking komen. Dus wel geen tantes, nonkels, neven en nichten, overgrootouders, achterkleinkinderen, ...

Ik woon er sinds september 2011

Waarom schrijf je dan in je eerste post dat je er woonde sedert 01.11.2012?

Maar of een vrederechter dit zal aanvaarden dat de verhuurder na amper 2 maand het contract opzegt voor eigen bewoning zonder enige vorm van schadevergoeding daar heb ik toch mijn twijfels over.
Dit kan je nog moeilijk een normale zaak noemen na amper 2 maand.

Zelfs daags na het ondertekenen van het contract kan de verhuurder dit inroepen zonder dat een vrederechter of rechter in beroep zelfs maar over de wettelijke mogelijkheid beschikt om een schadevergoeding toe te kennen. In de Belgische rechtstaat is het genot van eigen bezit nog steeds toegelaten...

Ik weet dat de wet zo is maar toch druist dit in tegen alle logica.

Ik weet dat de wet zo is maar toch druist dit in tegen alle logica.

Het gaat hier niet over logica , wel over wetgeving

Door mijn ondervinding heb ik al veel ondervonden dat weinig vrederechters recht spreken volgens de letter van de wet en dat veelal de omstandigheden een grote rol spelen, moest ik dit tegenkomen zou toch niet nalaten dit voor te leggen aan de vrederechter. Dit kost wel veel geld aan die mensen om op nog geen jaar tijd tweemaal moeten verhuizen.

Vanuit het oogpunt van de verhuurder druist dit niet tegen de logica in.

Hij is immers eigenaar van het goed in kwestie en laat de bewoner in kwestie ruimschoots de tijd om zich aan te passen. Dat dit niet opportuun is voor de huurder zelf geldt eveneens voor de verhuurder... deze wordt immers geconfronteerd met identiek dezelfde problemen mbt tot een verhuis uitgezonderd het moeten zoeken naar een nieuwe woonst.
In tegenstelling tot de huurder betekent dit wel dat hij op zijn beurt eveneens wordt geconfronteerd met een onverwachte derving van inkomsten (huur) en vermoedelijk een hoop onnodig gemaakte kosten. (denk maar aan kostprijs epc, makelaar, advertenties, plaatsbeschrijving, etc)

Dit plaatje enkel langs de kant van de huurder bekijken en pretenderen dat er geen keerzijde voor de verhuurder bestaat irriteert me aangezien dat indruist tegen alle logica.

Huurder kan altijd verlenging vragen wegens buitengewone omstandigheden. Dient minstens 1 maand voor het einde aangevraagd te worden (best via AS), bij weigering door verhuurder is de vrederechter bevoegd om hierover een uitspraak te doen.

Door mijn ondervinding heb ik al veel ondervonden dat weinig vrederechters recht spreken volgens de letter van de wet en dat veelal de omstandigheden een grote rol spelen, moest ik dit tegenkomen zou toch niet nalaten dit voor te leggen aan de vrederechter. Dit kost wel veel geld aan die mensen om op nog geen jaar tijd tweemaal moeten verhuizen.

Zelfs indien een vrederechter anders zou beslissen zou het terugfluiten van diens vonnis in beroep u nog meer kosten. Dit is één van die situaties waarin er geen winnaar is en beide zijden best in overleg hun verliezen minimaliseren...