JuridischForum.be

Onlags dikke aangetekende enveloppe gekregen van de rechtbank
"oeioeioei dacht ik wat heb ik nu weer mispikkeld"

maar.... het ging om een ex-huurder van mij die bij de rechtbank een aanvraag voor een collectieve schuldbemiddeling had ingediend.
Gelukkig was die kerel me geen geld (meer) verschuldigd

Was tenminste eens interessante lectuur :

lijstje schuldenaars :
boetes, kredieten, ziekenhuiskosten, postorderschulden, abonnementen GSM internet, gas water electriciteit.....en nog veel meer. voor zo'n bedrag van 20.000 euro

lijstje van zijn eigendommen vastgesteld door deurwaarder :
- 2 x niets

De 'verzoeker' heeft het royale inkomen van 720 euro OCMW steun en zou volgens de bemiddelaar een maandelijkse uitgave hebben van 1200 euro : wonen, verzorging, vervoer, voeding, (en 40 euro per maand voorzien voor 'ontspanning')

Als ik goed kan tellen is dit 480 euro per maand tekort om te leven.

Bijgevolg heeft de verzoeker (beroep : 'werkzoekend') ingezien dat zijn financiele situatie hopeloos is en vandaar zijn vraag tot bemiddeling.

Begrijp ik het goed dat dit de procedure is :

- als alle schuldenaars akkoord gaan met zijn verzoek zal de bemiddelaar proberen de schulden zowat gelijkmatig af te betalen naar best vermogen.
Ondertussen worden alle acties tot verdere invordering gestaakt, alsook het aanrekenen van verdere intresten.
(duurtijd van deze opdracht een paar honderd jaar schat ik)

- is niet iedereen akkoord dan bekijkt de rechter de zaak met volgende visie : De situatie is hopeloos, het is ook niet meer menselijk dat een persoon die onvermogend is steeds maar gebukt blijft gaan onder het oncomfortabel gevoel van dreigende incassoburos, deurwaarders advocaten DUS moet hij niets meer betalen. Liefs maakt hij geen nieuwe schulden meer achteraf.

Als dit lukt voor die kerel, dan vind ik dat toch een financieel zeer aantrekkelijke zaak voor hem.
Zie ik dit juist of klopt mijn stelling niet ?

Voor diegenen met een lage tolerantiedrempel voor cynisme en sarcasme, gelieve niet verder te lezen. Er zijn leukere posts op dit forum te vinden.

Als alle schulden van de persoon in kwestie gekend zijn zal die schuldbemiddelaar kijken hoeveel hij op basis van zijn inkomen per jaar kan afbetalen. (Bij deze zal hij zijn cliënt ook "aanmoedigen" om zo spoedig mogelijk werk te vinden. Onder "aanmoedigen" mag je verstaan wat je wil de bemiddelaars doen dan ook...)

De som die hij kan betalen wordt dan vermenigvuldigt met 5. Dit is het bedrag dat de bemiddelaar in het algemeen zal gebruiken als "terugbetaalbaar ten belope van al de schulden". op basis hiervan zal hij aan alle schuldeisers een maandelijks bedrag gedurende 5 jaar voorstellen.

Oppassen! niet iedere schuldeiser is gelijk voor de wet, sommigen zijn gelijker... Zo zal de overheid altijd als eerste langs de kassa passeren (dergelijke wetten maken heeft zijn voordelen...), gevolgd door banken ( meesters in het beheren van andermans geld zoals recent nog maar eens bleek), gevolgd door ziekenhuizen, mutualiteiten (kunnen niet riskeren dat de gezondheid van de schuldenaar in het gedrang komt tijdens de afbetaling..), de schulbemiddelaar ( is niet pro bono..) en dan ook nog (als er wat overschiet) privé schuldeisers zoals .... verhuurders.

Heb zo drie gevallen: geen van deze losers heeft werk gevonden (duh, aanmoediging niet gewerkt zekers..)

- geval A is me € 3850 bij vonnis schuldig (totaalschuld € 24000), vindt geen werk ( te druk bezig met in de regio in het zwart tuinen te onderhouden) en dossier is bijgevolg al drie jaar hangende.

- Geval B is me € 3200 bij vonnis schuldig (totaalschuld € 31000), vindt geen werk maar partner werkt wel, dit levert me € 14 per maand op!!

- Geval C is in januari met zijn klikken en klakken buiten gesmeten, is enkel aan te spreken tijdens de detox sessies bij de broeders alexianen als hij opdaagt. Bijgevolg is het nogal moeilijk voor de bemiddelaar om zijn dossier te starten... (mijn schuld eis is € 2700, heb geen idee van de rest maar af te leiden uit de 100+ dagvaardingen achtergelaten in de flat zou deze onmiddellijk moeten doorstoten naar de top.)

Kort gezegd, mijn ervaring op dit gebied is niet echt positief te noemen, als privé schuldeiser sta je in deze materie zo ver achter in de wachtrij dat de wc allang verstopt is voordat jij aan de beurt bent. De enige die er wel bij varen zijn de overheid die het systeem heeft ontwikkeld en de bemiddelaar die ervoor vergoed wordt. Dat die schuldenaar soms een kwijtschelding verkrijgt lijkt me eerder een ongelukje van de wetgeving.. (tenzij deze gestemd werd vlak voor verkiezingen...)

Is een systeem dat niet werkt. Als je een vonnis hebt blijven achtervolgen met deurwaarder. à rato van ongeveer € 250 per jaar gaat die brave man dan om de zes maanden eens aankloppen voor inbeslagname en de huidige stand van de rekening aan de gerechtelijke intrestvoet. Geloof me dat doet hen veel meer pijn dan die € 250 u zal doen.

Voor diegenen met een lage tolerantiedrempel voor cynisme en sarcasme, niet zagen en klagen, u was gewaarschuwd.

Wat betreft collectieve schuldbemiddeling klopt het dat het natuurlijk de bedoeling is dat het interessant is voor de schuldenaar. Hij moet immers een normaal leven kunnen lijden.

De schuldenaars doen voorkomen alsof het steeds profiteurs zijn is ook niet goed. Sommigen geraken buiten hun wil om in een bepaalde situatie terecht waarin ze niet anders kunnen dan een collectieve schuldbemiddelling aan te vragen.

De volgorde van belangrijkheid van de schuldeisers zou idd eens mogen gewijzigd worden. Hierbij vooral de staat en de banken wat meer naar achter in de rij.

En wat betreft de verhuurders, nou dat ze helemaal achteraan het rijtje komen dat wist ik niet. Ze zijn niet allemaal corrupt en verdorven natuurlijk, maar wat betreft de verhuurkantoren waarmee sommige verhuurders werken daar heb ik toch ernstige bedenkingen over.

Er moeten hier dringend een aantal situaties de wereld uit geholpen worden:

Vooreerst wens ik te wijzen op art. 1675/10 §4 Ger.W.: "In het kader van die regeling ziet de schuldbemiddelaar toe op de prioritaire betaling van de schulden die het recht van de verzoeker en zijn gezin om een menswaardig leven te leiden in het gedrang brengen.".

Met andere woorden, hetgeen hierboven gezegd wordt over verhuurders die op het einde van de rij zouden staan, klopt niet. Het probleem is dat de meeste verhuurders echter de wet zelfs niet kennen en bij hun aangifte vergeten dit voorrecht in te roepen.

Ten tweede, en ik dank JohnD voor deze rechtzetting, is het zo dat de schuldenaar een normaal leven zou moeten kunnen leiden en dat niet iedereen zomaar in collectieve rolt.

Er zijn héél wat mensen die een hoop miserie in een keer te verwerken krijgen en/of er zijn heel wat mensen voor wie collectieve een oplossing biedt omwille van het feit dat er "nu" geen gelden vrij zijn.

Daarenboven is het in de praktijk ook zo dat vele schuldbemiddelaars ook gewoon moeten besparen op allerlei uitgaven, zelfs op leefgeld voor de betrokkene.

Eerlijk gezegd: al wie op dit systeem negatieve kritiek heeft, wil ik wel eens uitdagen om te leven van € 75,00 per week (voor drank, eten, de was en de plas en het vertier).

Bovendien zijn het mensen die iets willen doen aan hun situatie! Wat is beter: per trede uit de put pogen te klimmen en iedereen pogen terug te betalen of gewoon een feestje bouwen in de put met de gelden die toch onbeslaanbaar zijn, gezien de menswaardigheid.

Uiteindelijk zou het systeem zonder collectieve nét hetzelfde zijn, enkel zouden mensen nooit uit de put komen.

En tenslotte: de verhuurder is tijdens de collectieve bevoorrecht, zijn lopende schulden zijn boedelschulden. Met andere woorden, alle betalingen die moeten gebeuren ná de toekenning toelaatbaarheid, worden betaald door de schuldbemiddelaar. Zo blijft de verhuurder langs de kassa passeren nog vóór dat er van énige afbetaling sprake is!

Kortom, en ik besluit, het is nog steeds jammer dat vele mensen de diverse onderscheiden tussen wel of niet collectieve schuldenregeling niet vatten. De situatie in collectieve vergelijken met een situatie zonder schulden is uiteraard eenvoudig en enorm verschillend! Maar een situatie in collectieve met schulden of buiten collectieve met schulden: ik wil velen nog wel eens die verschillen zien bestuderen....

(Voor de duidelijkheid: dit bericht is géén persoonlijke aanval op gelijk wie, het is vanuit mijn ervaringen dat ik telkens weer merk dat hierover heel wat misverstanden bestaan...)

Als de schuldenaar nog steeds bij u huurt op het ogenblik dat hij in schuldbemiddeling gaat kan dat wel kloppen dat je een prioritaire positie hebt. Als je als ex-verhuurder echter een kopie van je vonnis doorstuurt aangezien de schuldenaar door het OCMW erop werd gewezen dat schuldbemiddeling je mogelijkerwijs een kwijtschelding kan opleveren is het een heel ander verhaal.

Ik ken een aantal huurders die via schuldbemiddeling uit de problemen zijn geraakt maar de ervaring leert mij en vele andere verhuurders dat deze procedure zeer vaak enkel wordt aangegrepen om een bodemloze put nog eventjes te kunnen uitdiepen... ( En geloof me dat ik dit kan bewijzen, ik volg mijn schuldenaars nauwkeurig en kan dan ook aantonen via oproepingen bij het vredegerecht dat hun uitgavenpatroon en modus operandi niet verandert nadat ze in schuldbemiddeling zijn gestapt)

Ik ben daar spijtig genoeg de laatste jaren relatief hard in geworden.

Iemand met financiële problemen krijgt zijn kans om afspraken te maken om deze problemen te overbruggen (ben daar heel geduldig in tenzij je een schuld van € 2000 afbetalen à rato van € 50/maand zonder rente anders wilt noemen), deze worden dan via een verzoening bij de vrederechter op papier gezet (kracht van vonnis is altijd handig als stok achter de deur) Ik wil één afwijking van de afspraken nog wel door de vingers zien, maar vanaf de tweede vertrekt het vonnis naar de deurwaarder en wordt via een 1344bis een uitzetting opgestart.

Kijk je geeft een pand van laten we zeggen gemiddeld € 150.000 in gebruik aan in feite onbekenden. Dit pand kost je jaarlijks gemiddeld €2500 - €3000. ( KI, belastingen, verzekering, mogelijk rentmeester en kosten onderhoud gemiddelde op 20 jaar) Daarmee kan je je niet permiteren dat je huurders tolereert die afspraken niet respecteren. Het resultaat zal dan vaak ook zijn dat je als ex-verhuurder met een schuldbemiddelingsprocedure wordt geconfronteerd.

PS: ik voel me niet aangevallen. Onderbouwde kritiek is goede kritiek. Deze discussie zal echter altijd een heet hangijzer blijven aangezien het hier gaat 2 groepen van personen die diametraal tegenover elkaar staan. Men ( en dan bedoel ik de wetgevende macht) zou echter als voorwaarde van een schuldbemiddeling de schuldenaar moeten verplichten werk te vinden of van de RVA te aanvaarden, dat zou de procedure beduidend makkelijker maken, de schuldeiser gelukkiger en de werklast voor de bemiddelaars een stuk lager aangezien er een objectieve filter wordt ingebouwd die het aantal succesvolle schuldbemiddelingen aanzienlijk zou verhogen. ( Niets verhindert de overheid een aantal uitzonderingsgroepen in de tekst op te nemen)

Als u toch weet dat de huurder in collectieve zal gaan, waarom wacht u dan niet met een uithuiszetting?

Eens een beschikking toelaatbaarheid er is, bent u zeker van de maandelijkse betaling zonder achterstand. Het staat u dan nog altijd vrij overeenkomstig het contract op te zeggen....

En wat de gederfde huurgelden betreft, verwijs ik nogmaals naar art. 1675/10 §4 Ger.W.: u heeft dan zelfs een voorrecht op terugbetaling!

Trouwens: schuldbemiddelaar en verhuurder staan helemaal niet diametraal tegenover elkaar. Schuldeiser en schuldenaar staan diametraal tegenover elkaar, de schuldbemiddelaar heeft een verzoenende rol.

Om toch maar enige misverstanden uit de wereld te helpen:


- Het is pas na de uitzetting en dat de ex-huurders zijn gaan aankloppen bij het OCMW dat ze een schuldbemiddelingprocedure opstarten. ( Vermoedelijk op advies van dat OCMW)

- ik doelde ook op schuldenaars en schuldeisers wanneer ik het had over twee groepen die diametraal tegenover elkaar staan. Excuses als de formulering hier zou impliceren dat ik op schuldbemiddelaars mik, dat was absoluut niet de bedoeling.

- Toch nog maar eens art 1675 afgehaald en de 2 actieve schuldbemiddelingen uit de kast gehaald.

is dit de paragraaf naar dewelke u verwijst?

§ 4. De schuldbemiddelaar zendt het ontwerp van minnelijke
aanzuiveringsregeling bij een ter post aangetekende brief met ontvangstbericht
naar de schuldenaar, in voorkomend geval diens echtgenoot, en de schuldeisers.
De regeling moet door alle belanghebbende partijen goedgekeurd worden. Ieder
bezwaar moet ofwel bij ter post aangetekende brief met ontvangstbericht ofwel
door middel van een verklaring bij de schuldbemiddelaar uiterlijk twee
maanden na toezending van het ontwerp worden ingebracht. Bij ontstentenis van
bezwaar onder die voorwaarden en binnen die termijn, worden de partijen
geacht met de regeling in te stemmen.

Bij nazicht op kopie van de mij toegezonden en terug verzonden documenten verzoek ik inderdaad telkens om voorrecht op terugbetaling. In één geval levert me dit dan €14 per maand op. (Betrokken persoon had/heeft ook nog een openstaande schuld van € 13000 bij belastingen wegens frauduleus inbrengen van gehandicapt kind??)

Ga in elk geval deze wettekst in zijn totaliteit bijvoegen aan de dokumenten die iedereen hier kan afhalen.

U verwijst naar de oude tekst van het artikel. Bij wet van 13 december 2005 (inwerkingtreding 31 december 2005) is in de voornoemde paragraaf ingevoegd: "In het kader van die regeling ziet de schuldbemiddelaar toe op de prioritaire betaling van de schulden die het recht van de verzoeker en zijn gezin om een menswaardig leven te leiden in het gedrang brengen.".

Daarenboven: u krijgt toch een minnelijke aanzuiveringsregeling toegestuurd? Daarop staat het u altijd vrij uw bedenkingen te uiten aan de schuldbemiddelaar....

Ten andere: is het niet ergens logisch dat een persoon met zware schulden én een achterstallige huur aangeraden wordt in collectieve te gaan?

En tenslotte: ik weet dat het voor natuurlijke personen bijster moeilijk is om een terugbetaling over een enorm lange termijn te accepteren, maar is het niet beter dan dan niets?

Ik krijg inderdaad iets terugbetaald in één van de drie gevallen. In totaliteit zo'n € 840 op 5 jaar. (hetgeen neerkomt op zo'n 25% van het verschuldigde bedrag zonder rentes) Als u mijn vorige post leest zal u bemerken dat ik absoluut niets heb tegen lange termijn afbetalingen als dat de schuldenaar helpt en hij zich aan de afspraken houdt.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb absoluut niets tegen een collectieve schuldenregeling als dat de schuldenaar erbovenop kan helpen.

Echter:

- een collectieve schuldbemiddeling op zich helpt niets als de schuldenaar(s) in kwestie niet wordt geleerd vanaf heden hun uitgave patronen aan te passen. Ik verhuur vele panden en kom dan ook regelmatig op het vredegerecht ( spijtig genoeg bijna altijd als eisende partij) Als ik dan de rol bekijk zie ik daar steeds opnieuw dezelfde namen opduiken. Als ik dan even blijf hangen of de zaak is voor de mijne (ondertussen voldoende ervaring om de meeste 1344 bis ger w zelf af te handelen zonder advokaat) dan blijkt het meestal te gaan om nieuwe schulden voor auto's, TV, huurachterstal in nieuwe woonst etc... Bij collectieve schuldbemiddeling zou de schuldenaar verplicht dienen te worden een soort van cursus te gaan volgen om te leren omgaan met de middelen die hij heeft. "Ja maar er zijn ook velen die zonder eigen fout diep in de schuld terechtkomen" hoor ik u al opwerpen, 110% akkoord, geef dan aan de bemiddelaar de bevoegdheid om op eigen oordeel de schuldenaars al dan niet te verplichten deze cursus te gaan volgen.

- Zeer vaak zie je bij dergelijke dossiers ook dat één of beide personen werkloos zijn en reeds een beladen dossier bij de RVA hebben. bouw de mogelijkheid in dat de schuldenaars verplicht zijn werk aangeboden door de RVA te aanvaarden en voor minstens een periode van X maanden te behouden. Geef hen bij de RVA desnoods een prioriteit, dat zal de ernstige schuldenaars die met een schone lei willen beginnen alleen maar een impetus om de regeling aan te vragen en te respecteren. Het kan toch niet dat iemand een collectieve aanvraagt, weigert in te gaan op werkaanbiedingen van de RVA, full time in het zwart tuinen aanlegt en onderhoudt en dan nog tracht een kwijtschelding van zijn schulden te bekomen?

- Bedenkingen kan je inderdaad uiten aan de bemiddelaar, doch wat mij tegen de borst stuit is dat er absoluut geen enkele respons wordt gegeven op die bedenkingen. Ik ga absoluut niet pretenderen het heilige woord te verkondigen dat dogmatisch aanvaard dient te worden, maar enige feedback over een dossier op drie jaar tijd is toch niet teveel gevraagd?

- Een laatste ding dat me ergert is dat het hier wel gaat om een collectieve schuldbemiddeling doch dat de overheid wel zichzelf als eerste belanghebbende plaatst. Op die wijze betaal je als burger 2 maal voor de schuld van een ander aan de overheid:

a) de som die je zou kunnen recupereren wordt beknot door de primordialiteit van de overheid.

b) diezelfde overheid belast me als verhuurder nogmaals op niet gederfde inkomsten via KI en inkomstenbelasting waar ik de KI voor panden niet in eigen gebruik dien in te brengen. (vroeger posten 1105 tot 1110 als ik me juist herinner)