#4 , 05 mar 2016 10:04
Daarmee bedoel ik dat in de meeste huurovereenkomsten bedongen wordt dat (simpel gezegd) elk van de ondertekenaars kan aangesproken worden voor het volledige bedrag indien er niet wordt betaald, niet enkel voor zijn of haar 'deel'. Vb.: stel dat nu de partner van uw vriendin stopt met betalen: de verhuurder kan dan (mits hoofdelijkheid) de volledige huur komen opeisen bij haar alleen. Zo'n bepaling is een garantie voor de verhuurder want die kan dan kiezen bij welke schuldenaar hij aanklopt.
Enkel een brief schrijven naar de verhuurder dat ze wil geschrapt worden is uiteraard niet voldoende: de verhuurder moet hiermee akkoord gaan want bij schrapping kan hij zijn huur niet meer bij haar gaan halen indien de andere bewoner niet betaalt. Da's dus een bijkomend risico. Komt nog bij dat er in plaats van 2 verdieners na die schrapping nog maar 1 verdiener zal zijn.
Indien u verhuurder was en iets verhuurde aan, laat ons zeggen 700 Euro. En er waren twee huurders die elk 1200 Euro verdienden: geen probleem. Maar als er nu 1 van die 2 de biezen pakt: zou u er dan nog gerust op zijn dat de overblijvende zou kunnen betalen / zou u verhuurd hebben aan 1 persoon met 1200 Euro inkomen? Ik niet.
Dus: akkoord van schrapping op papier zetten met verhuurder, ofwel opzeggen en dat zal er dan waarschijnlijk op neerkomen dat beiden moeten verkassen, al dan niet na een trip langs de vrederechter indien de overblijvende niet akkoord is.
Verhuurders anticiperen daar best op door expliciet te bepalen dat de overeenkomst is aangegaan met beide huurders, gebaseerd op het gecombineerde inkomen en dat de opzeg door één van beiden beschouwd wordt als een gezamenlijke opzeg.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.