Ik maak in het schrijven mijn intenties duidelijk over de gevolgen van het niet respecteren van de gestelde eisen. Een daarvan is dat ik al het mogelijke ZAL doen om de kosten die door de weigeraar worden veroorzaakt af te wentelen op die weigeraar. Ik kan onmogelijk verantwoordelijk gesteld worden voor het gelimiteerde interpretatievermogen van de bestemmeling.
Als de schuldenaar niet onder druk geplaatst wil worden zal hij er in de eerste plaats maar voor dienen te zorgen dat er geen schuldeisen zijn.
Met alle respect maar toch min of meer naast de kwestie. "Mogelijke" gevolgen zou al beter zijn. Dat u al het mogelijke zal doen om die kosten op de weigeraar op hem af te wentelen is logisch, maar veronderstellingen of reeds op voorhand min of meer te stellen dat de kosten op hem zullen vallen is een brug te ver, en een glazen-bol bewering. Het is natuurlijk een principekwestie en voor sommigen een muggevitterij, maar de vette tekst in mijn vorige post legt toch duidelijk uit dat het in feite niet toegelaten is. Ik zal zo'n formulering trouwens nooit gebruiken en vind ze een belediging aan mijn intelligentie en gezond verstand indien ik zo'n document met die formulering toegestuurd krijg. Trouwens waar je zegt
"Ik kan onmogelijk verantwoordelijk gesteld worden voor het gelimiteerde interpretatievermogen van de bestemmeling", dat klopt, maar door die formulering te gebruiken beschouw je de tegenpartij als dom en goedgelovig. Het is idd. schering en inslag dat zulke terminologie gebruikt word door advocaten, deurwaarders, immokantoren etc...
Buiten de politiek correcte krijtlijnen durven denken is per definitie reactionair. Kortom, kritisch nadenken is rechts geworden. Dat is niet echt een compliment voor links" : Mia Doornaert in De Standaard