incest
Geplaatst: 08 sep 2018 20:33
Ik ben een man van 53 jaar, en ik ben jaren misbruikt geweest door mijn broer toen ik 10, 11 jaar was en dat heeft jaren geduurd. Hij kwam op mijn kamer, deed mijn slip uit, en begon zich te masturberen bovenop mij, tot hij kwam, en dan direct terug naar zijn kamer ging.
In 1997 heb ik een heel zwaar verkeersongeval gehad,en daardoor PTSS gehad, en bij een psychologe geweest, jaren, aan een stuk.
En door veel te praten, zijn die dingen uit mijn jeugd naar boven gekomen, en ben ik ingestort. Ik had het beter nooit geweten. Mijn broer is de peter van mijn dochter, en van toen af heb ik veel op mijn tanden moeten bijten om niets te zeggen.
Verleden jaar is de bom ontploft en heb ik hem vastgehad, en alles eruit gegooid, waar mijn dochter erbij was. Mijn dochter gelooft me wel, denk ik, maar ik kan het niet vergeten wat er gebeurd is. En telkens ik hem zie komt die haat en walging naar boven. Ik heb eens aan mijn ma gevraagd of ze nooit iets gehoord heeft, dat hij snachts opstond om bij mij te komen, maar tot op vandaag nog nooit een antwoord erop gehad, maar hij was en is nog altijd het moederskindje, dus ik ben de leugenaar.
Ik weet niet wat te doen, maar lang gaat het niet meer mogen blijven duren, want er gaan ongelukken van komen. Ik heb hem al eens vastgehad bij zijn keel, en toen bijna een pak slaag gegeven.
Wat kan ik er nog aan doen, is er een verjaringstermijn of dergelijke? De psy waar ik bij ging heeft nog mijn hele dossier,
Dank voor de hulp.
In 1997 heb ik een heel zwaar verkeersongeval gehad,en daardoor PTSS gehad, en bij een psychologe geweest, jaren, aan een stuk.
En door veel te praten, zijn die dingen uit mijn jeugd naar boven gekomen, en ben ik ingestort. Ik had het beter nooit geweten. Mijn broer is de peter van mijn dochter, en van toen af heb ik veel op mijn tanden moeten bijten om niets te zeggen.
Verleden jaar is de bom ontploft en heb ik hem vastgehad, en alles eruit gegooid, waar mijn dochter erbij was. Mijn dochter gelooft me wel, denk ik, maar ik kan het niet vergeten wat er gebeurd is. En telkens ik hem zie komt die haat en walging naar boven. Ik heb eens aan mijn ma gevraagd of ze nooit iets gehoord heeft, dat hij snachts opstond om bij mij te komen, maar tot op vandaag nog nooit een antwoord erop gehad, maar hij was en is nog altijd het moederskindje, dus ik ben de leugenaar.
Ik weet niet wat te doen, maar lang gaat het niet meer mogen blijven duren, want er gaan ongelukken van komen. Ik heb hem al eens vastgehad bij zijn keel, en toen bijna een pak slaag gegeven.
Wat kan ik er nog aan doen, is er een verjaringstermijn of dergelijke? De psy waar ik bij ging heeft nog mijn hele dossier,
Dank voor de hulp.