Enkele jaren geleden had mijn zoon (toen 21 jaar en student, nog thuiswonend) kennis gekregen met een meisje. Vanaf het begin had ik als moeder bepaalde twijfels met betrekking tot haar gedragingen (moederinstict?) en raadde mijn zoon aan om toch maar op te letten.
Op zekere dag vroeg het meisje me om een grote Tupperware kom te mogen lenen. Ik gaf haar die mee. Dezelfde dag vond ik het kleine agendaboekje niet meer dat steeds in mijn keuken lag. Enkele dagen later maakte mijn zoon de relatie uit.
Na een paar weken staat plotseling de politie voor de deur met een huiszoekingsbevel. Het huis wordt doorzocht alsook de tuin. Ergens in de tuin werd een kuil gegraven en ze haalden daar mijn Tupperwarekom uit de grond. Bij opening bleek mijn agenda daar in te zitten maar ook een vrij grote hoeveelheid drugs (achteraf vernomen zonder handelswaarde wegens slechte bewaring en te oud). De tuin was niet afgesloten, ons huis is een open bebouwing.
Ik werd meegenomen en er werden vingerafdrukken genomen die overeenstemden met de afdrukken op de kom (uiteraard). Ze beschuldigden me van drugshandel gezien de grote hoeveelheid drugs en ik heb drie maanden in voorlopige hechtenis doorgebracht in de gevangenis (heb daar mijn zestigste verjaardag "gevierd"). Ook mijn zoon werd ondervraagd maar nooit beschuldigd. Mijn echtgenoot werd nooit ondervraagd. De private detective die mijn man heeft ingeschakeld heeft vastgesteld dat twee broers van het ex-vriendinnetje veelvuldige veroordelingen op hun palmares hadden staan voor onder andere drugsdelicten.
Alhoewel totaal onschuldig werd ik allesbehalve op eerbiedige wijze ondervraagd (ik probeer beleefd te blijven). Mijn naam verscheen zelfs voluit in de pers.
Uiteraard hadden ze geen zaak en er is dus ook nooit proces geweest. Maar sedertdien ben in zenuwziek en depressief. En door het feit dat in mijn streek en kennissenkring veel mensen op de hoogte zijn (vooral door de publicatie in de pers) laten velen mij nu links liggen. We overwegen om nu ons huis te vrkopen en nar een andere stad te verhuizen. Aangezien ik niet beroepsmatig actief was vond vadertje staat dat ik op geen enkele compensatie recht had niettegenstaande ze mij drie maanden tussen het geboefte hebben opgesloten.
Kan ik hieraan nog iets doen? Het zou mij alleszins moreel "opkrikken".
Ik weet ondertussen dat België al terecht is gewezen door het Hof van de Rechten van de Mens voor misbruik van de voorhechtenis.