"Stilzwijgend hulpgeroep vanuit de woning"
Geplaatst: 28 mar 2025 11:46
Als interventieleider (officier) bij de brandweer, word ik geregeld geconfronteerd door een verschillende interpretatie op het terrein van de term "stilzwijgend hulpgeroep vanuit de woning" door de Politie.
Bij alarmering via de 112 begeven wij ons prioritair met spoed ter plaatse, en bij onrustwekkende voorvallen (vb: persoon verwacht thuisverpleging maar reageert niet, oudere alleenwonende persoon heeft personenalarm geactiveerd maar antwoord niet meer, alarmcentrale meldt afgaan rookmelders maar kan niemand bereiken, ambulancepersoneel kan de plaats/woning van de oproeper niet betreden... ) verschaffen wij ons toegang tot de woning. Indien mogelijk zonder braak (verwijderen slot, openen kantelraam, ... ), met braak indien niet anders mogelijk om een doorzoeking van de woning te doen.
In onze interpretatie rijden wij bij dergelijke interventies, steeds naar een levensbedreigend incident waarbij wij altijd uitgaan van het ergste scenario op basis van de info die de noodcentrale (112) meegeeft.
Afhankelijk van de betrokken PZ eisen die dat we al dan nie wachten op hun aanwezigheid om toegang te verschaffen !
Persoonlijk geef ik steeds aan mijn manschappen de uitdrukkelijke opdracht om niet te wachten op de aankomst van de Politie, aangezien het per definitie een levensbedreigend incident betreft. (opdracjt wordt via radioverkeer opgenomen als bewijsmateriaal).
Onlangs sommeerde een Inspecteur POL mij dat hij dit niet zo zou laten aangezien de term "stilzwijgend hulpgeroep vanuit de woning" enkel van toepassing is op hen, en enkel vermeld wordt in de Wet op het politie ambt.
Als brandweer officier blijft het voor mij echter een opdracht waarbij ik elke handeling moet uitvoeren om levensreddend te handelen.
Ik zal dan ook steeds die opdracht blijven geven.
Bestaat er hier een juridisch vacuum, of bestaat er jurisprudentie waarbij kan aangetoond worden dat "Stilzwijgend hulpgeroep vanuit de woning" ook van toepassing is/kan zijn op de Brandweer in het bijzonder.
Bij alarmering via de 112 begeven wij ons prioritair met spoed ter plaatse, en bij onrustwekkende voorvallen (vb: persoon verwacht thuisverpleging maar reageert niet, oudere alleenwonende persoon heeft personenalarm geactiveerd maar antwoord niet meer, alarmcentrale meldt afgaan rookmelders maar kan niemand bereiken, ambulancepersoneel kan de plaats/woning van de oproeper niet betreden... ) verschaffen wij ons toegang tot de woning. Indien mogelijk zonder braak (verwijderen slot, openen kantelraam, ... ), met braak indien niet anders mogelijk om een doorzoeking van de woning te doen.
In onze interpretatie rijden wij bij dergelijke interventies, steeds naar een levensbedreigend incident waarbij wij altijd uitgaan van het ergste scenario op basis van de info die de noodcentrale (112) meegeeft.
Afhankelijk van de betrokken PZ eisen die dat we al dan nie wachten op hun aanwezigheid om toegang te verschaffen !
Persoonlijk geef ik steeds aan mijn manschappen de uitdrukkelijke opdracht om niet te wachten op de aankomst van de Politie, aangezien het per definitie een levensbedreigend incident betreft. (opdracjt wordt via radioverkeer opgenomen als bewijsmateriaal).
Onlangs sommeerde een Inspecteur POL mij dat hij dit niet zo zou laten aangezien de term "stilzwijgend hulpgeroep vanuit de woning" enkel van toepassing is op hen, en enkel vermeld wordt in de Wet op het politie ambt.
Als brandweer officier blijft het voor mij echter een opdracht waarbij ik elke handeling moet uitvoeren om levensreddend te handelen.
Ik zal dan ook steeds die opdracht blijven geven.
Bestaat er hier een juridisch vacuum, of bestaat er jurisprudentie waarbij kan aangetoond worden dat "Stilzwijgend hulpgeroep vanuit de woning" ook van toepassing is/kan zijn op de Brandweer in het bijzonder.