Beste mensen,
zeer recentelijk heb ik mij verdiept in de plaatsingsvoorwaarden van verkeersborden. Zo blijkt dat de verkeersborden met betrekking tot de parkeergeboden en -verboden op een ORANJE paal geplaatst moeten worden. Andere palen zijn, zo blijkt uit lezing van een ministerieel besluit, niet rechtsgeldig. Hieronder kort de juridische gronden:
11 OKTOBER 1976. - Ministerieel besluit waarbij de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de <verkeerstekens> worden bepaald. (bron: http://www.ejustice.just.fgov.be" onclick="window.open(this.href);return false;)
11.4. Gemeenschappelijke bepalingen betreffende de verkeersborden E1 tot (E9h) <MB 1990-07-20/39, art. 7 , 002; Inwerkingtreding : 01-01-1991>
11.4.1 1° De staanders of steunen en zoveel mogelijk, de achterkant van deze verkeersborden hebben een oranje kleur.
==> slechte vertaling uit het Frans waar de tekst luidt:
11.4. Dispositions communes relatives aux signaux E1 à (E9h) <AM 1990-07-20/39, art. 7, 002; En vigueur : 01-01-1991>.
11.4.1. 1° Les fûts ou les supports de ces signaux et, autant que possible, le dos de ceux-ci sont de couleur orange.
Dat Ministerieel besluit is ter verduidelijking van een Koninklijk besluit:
1 DECEMBER 1975. - Koninklijk besluit houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer [en van het gebruik van de openbare weg]. <KB 2003-04-04/66, art. 1, 025; Inwerkingtreding : 01-01-2004>
Daarin staat niks over de kleur van de palen. De oranje palen zijn verplicht voor sommige palen, niet voor allemaal. In casu de borden E1 tot E9h. Dat zijn allemaal borden die het "stilstaan en parkeren" regelen, zoals in art. 11 van dat Min. Besluit staat
Bij ontbreken van bepalingen omtrent de kleur kunnen we dus concluderen dat de wettelijke regeling van oranje palen enkel geldt voor de parkeerpalen.
Nu vraag ik mij af of er geen jurisprudentie omtrent deze regeling bestaat. Het lijkt mij immers niet uitgesloten dat een rechter besloten heeft dat álle palen eigenlijk oranje moeten zijn omdat het lijkt alsof de wetgever dat vergeten is bij de andere bepalingen. Of omdat hij een zekere analoge redenering maakt (wat voor zover ik weet in het administratief recht niet echt verboden is, enkel in het strafrecht).
Weet iemand hier iets meer van?
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Klopt. De bedoeling is dat je bij het parkeren, ook als je gekeerd bent, steeds kan zien dat er parkeerborden staan, ook al zie je alleen de achterkant.Bij ontbreken van bepalingen omtrent de kleur kunnen we dus concluderen dat de wettelijke regeling van oranje palen enkel geldt voor de parkeerpalen.
Waarom geen aangetekende zending als dat nodig is? "Ik heb geappt, gebeld, gezegd, gemaild, facegeboekt, met krijt op het voetpad geschreven.... " Neem pen en papier en schrijf!
Wat zal er in praktijk gebeuren? Stel je voor dat je een GAS krijgt en weigert te betalen. (deze overtreding is gedepenaliseerd). De gemeente zal verklaren dat de borden reglementair zijn. Als je dan verder wil gaan, zal je zelf een vordering moeten instellen bij de rechtbank van eerste aanleg (ik veronderstel dat dat hier de politierechtbank zal zijn).Eerlijk gezegd heb ik nog niet gehoord van een overheid die veroordeeld is voor welke fout dan ook in het plaatsen van signalisatie. Verder dan aansprakelijk gesteld worden bij een ongeval wegens onduidelijke signalisatie is het (voor zover ik weet) nog niet gegaan.
Waarom geen aangetekende zending als dat nodig is? "Ik heb geappt, gebeld, gezegd, gemaild, facegeboekt, met krijt op het voetpad geschreven.... " Neem pen en papier en schrijf!
Inderdaad, dat is het schandalige aan GAS-boetes. Los daarvan zou ik erop willen wijzen dat ondanks gezegd wordt dat ze gedepenaliseerd zijn het EHRM en de Raad van Europa er beiden op wijzen dat sommige GAS-boetes (afhankelijk van de hoogte) wel degelijk ertoe leiden dat dit deel uitmaakt van straffen met een penaal karakter.
Dit leidt in academische kringen tot de discussie of een moreel element aanwezig moet zijn of niet (maar dit ter zijde).
Dit is inderdaad de politierechtbank - die moet trouwens goed onderscheiden worden van de rechtbank van eerste aanleg. Dit is een rechtbank met verschillende kamers, waaronder een burgerlijke en correctionele kamer. De rechtbank van eerste aanleg is dus geenszins de politierechtbank, al is dit wel de eerste aanleg voor dit soort zaken.
De borden zijn overigens NIET reglementair, daar ze niet op een oranje staander hangen (maar ik begrijp het argument wel). In elk geval is de wet de wet en is hier mijns inziens geen ruimte voor interpretatie.
Dit leidt in academische kringen tot de discussie of een moreel element aanwezig moet zijn of niet (maar dit ter zijde).
Dit is inderdaad de politierechtbank - die moet trouwens goed onderscheiden worden van de rechtbank van eerste aanleg. Dit is een rechtbank met verschillende kamers, waaronder een burgerlijke en correctionele kamer. De rechtbank van eerste aanleg is dus geenszins de politierechtbank, al is dit wel de eerste aanleg voor dit soort zaken.
De borden zijn overigens NIET reglementair, daar ze niet op een oranje staander hangen (maar ik begrijp het argument wel). In elk geval is de wet de wet en is hier mijns inziens geen ruimte voor interpretatie.
Verkeersreglement Art. 5 Bindende kracht van de verkeerstekens
De weggebruikers moeten de verkeerslichten, verkeersborden en wegmarkeringen in acht nemen wanneer deze regelmatig zijn naar de vorm, voldoende zichtbaar zijn en overeenkomstig de voorschriften van dit reglement zijn aangebracht.
Een verkeersteken is ‘regelmatig in vorm’ wanneer het overeenstemt met het model voorzien in het Verkeersreglement (Cass., 12 oktober 1959, Pas., 1960, I, 182; Arr. Cass., 1960, 125).
Oranje palen hebben niets te maken met de regelmatigheid naar de vorm van het verkeersbord. Of een verkeersbord al dan niet op een oranje paal geplaatst is heeft geen invloed op de verplichting voor de weggebruikers om het verkeersbord na te leven.
De weggebruikers moeten de verkeerslichten, verkeersborden en wegmarkeringen in acht nemen wanneer deze regelmatig zijn naar de vorm, voldoende zichtbaar zijn en overeenkomstig de voorschriften van dit reglement zijn aangebracht.
Een verkeersteken is ‘regelmatig in vorm’ wanneer het overeenstemt met het model voorzien in het Verkeersreglement (Cass., 12 oktober 1959, Pas., 1960, I, 182; Arr. Cass., 1960, 125).
Oranje palen hebben niets te maken met de regelmatigheid naar de vorm van het verkeersbord. Of een verkeersbord al dan niet op een oranje paal geplaatst is heeft geen invloed op de verplichting voor de weggebruikers om het verkeersbord na te leven.
Het MB in casu maakt thans deel uit van het Verkeersreglement. Ik zou zeggen dat het niet regelmatig naar vorm is. Anders zeggen zou ertoe leiden dat elke bepaling in het MB die niet expliciet in een hogere norm wordt bepaald niet rechtsgeldig is. Anders gezegd: dit als motivering aanvaarden zou potentieel elke rechtsgeldigheid, zelfs het nut, van een MB onderuit halen.
Een MB dient er (vaak) toe om zeer technische materiae te regelen. Zij wordt daartoe bevoegd uit een hogere rechtsnorm. Het MB maakt thans integraal deel uit van het verkeersreglement. Het bevat zelfs enkele essentiële regels daaromtrent. Indien anders geoordeeld wordt dan zal elke bepaling in een MB onbelangrijk worden.
Ik vraag u: indien het niet deel uitmaakt van het verkeersreglement; waar maakt het dan wel deel van uit? Een MB mag namelijk geen zelfstandige rechtsnorm zijn; dat zou de minister in de plaats stellen van de wetgever (en dat is niet grondwettelijk).
Een MB dient er (vaak) toe om zeer technische materiae te regelen. Zij wordt daartoe bevoegd uit een hogere rechtsnorm. Het MB maakt thans integraal deel uit van het verkeersreglement. Het bevat zelfs enkele essentiële regels daaromtrent. Indien anders geoordeeld wordt dan zal elke bepaling in een MB onbelangrijk worden.
Ik vraag u: indien het niet deel uitmaakt van het verkeersreglement; waar maakt het dan wel deel van uit? Een MB mag namelijk geen zelfstandige rechtsnorm zijn; dat zou de minister in de plaats stellen van de wetgever (en dat is niet grondwettelijk).
Met "dit reglement" bedoelt art. 5 van het Koninklijk besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op
de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg m.i. enkel het Koninklijk besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg en niet de besluiten genomen in uitvoering van dit KB van 1 december 1975. Indien het ook de bedoeling was te verwijzen naar deze uitvoeringsbesluiten zou in art. 5 gestaan hebben "dit reglement en de in uitvoering ervan genomen besluiten".
Het MB werd genomen in uitvoering van art. 60.2 verkeersreglement. Dit artikel geeft aan de Minister de bevoegdheid om "de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de verkeerstekens die niet in dit reglement voorzien zijn, evenals de manier waarop de werken en verkeersbelemmeringen moeten gesignaleerd worden" te bepalen.
Dit betekent nog niet dat het in uitvoering van art. 60.2 verkeersreglement genomen MB integrerend deel uitmaakt van het verkeersreglement en dat wanneer het verkeersreglement naar "dit reglement" verwijst het ook zou verwijzen naar dit MB.
Art. 29 van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer bepaalt trouwens dat de overtredingen van het verkeersreglement strafbaar zijn. Bij mijn weten zijn de overtreding van het MB van 11 oktober 1976 niet strafbaar.
de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg m.i. enkel het Koninklijk besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg en niet de besluiten genomen in uitvoering van dit KB van 1 december 1975. Indien het ook de bedoeling was te verwijzen naar deze uitvoeringsbesluiten zou in art. 5 gestaan hebben "dit reglement en de in uitvoering ervan genomen besluiten".
Het MB werd genomen in uitvoering van art. 60.2 verkeersreglement. Dit artikel geeft aan de Minister de bevoegdheid om "de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de verkeerstekens die niet in dit reglement voorzien zijn, evenals de manier waarop de werken en verkeersbelemmeringen moeten gesignaleerd worden" te bepalen.
Dit betekent nog niet dat het in uitvoering van art. 60.2 verkeersreglement genomen MB integrerend deel uitmaakt van het verkeersreglement en dat wanneer het verkeersreglement naar "dit reglement" verwijst het ook zou verwijzen naar dit MB.
Art. 29 van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer bepaalt trouwens dat de overtredingen van het verkeersreglement strafbaar zijn. Bij mijn weten zijn de overtreding van het MB van 11 oktober 1976 niet strafbaar.
Niettegenstaande miskent u toch op deze manier de uitvoering van een Wet.
<<Het MB werd genomen in uitvoering van art. 60.2 verkeersreglement. Dit artikel geeft aan de Minister de bevoegdheid om "de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de verkeerstekens die niet in dit reglement voorzien zijn, evenals de manier waarop de werken en verkeersbelemmeringen moeten gesignaleerd worden" te bepalen.>>
De plaatsingsvoorwaarden kunnen toch bezwaarlijk gezien worden als iets dat niet relevant is. Het zijn de voorwaarden waarop iets geplaatst dient te worden. Indien dat niet gebeurt, zijn ze niet geplaatst volgens het MB dat haar rechtskracht put uit het artikel 60.2. Wat dus niet geplaatst is op deze wijze is niet reglementair geplaatst. U geeft zelf antwoord op de vraag maar miskent ons staatsbestel.
Uw redenering leidt er toe, als ik zo vrij mag zijn, dat MB geen rechtskracht hebben. Dat er geen strafbepaling is bij overtreding van het MB wil niks zeggen. De strafbepalingen moeten voor elk artikel nader bepaald worden. Dat is het legaliteitsbeginsel van het strafrecht. Geen specifieke strafbepaling is inderdaad niet strafbaar.
Uw redenering doorgetrokken:
Artikel 18 van de wet van 16 maart 1986 betreffende de politie over het wegverkeer (maakt dus wel dégelijk onbetwistbaar, ook door u niet, deel uit van het reglement):
Art. 18. Met het oog op het toezicht op de uitvoering van de voorgaande bepalingen, wordt de Koning gemachtigd bij het ministerieel departement waaronder het wegverkeer ressorteert, een dienst voor het inspecteren van de verkeerstekens op te richten.
Het is nogal wiedes dat indien de Overheid deze dienst niet opricht (een "overtreding" van dit reglement) niet strafbaar is. Dit brengt enkel en alleen overheidsaansprakelijkheid op civielrechtelijk niveau in het gedrang.
Hoe komt u erbij dat het ontbreken van de woorden "dit reglement en de in uitvoering ervan genomen besluiten" in het art. 5 van het KB van 1 december 1975 houdende... (hierna KB verkeersreglement) afgelezen dient te worden dat het MB dan maar geen rechtsgeldigheid heeft. Overigens, in artikel 5 staat enkel en alleen:
"BINDENDE KRACHT VAN DE VERKEERSTEKENS.
De weggebruikers moeten de verkeerslichten, verkeersborden en wegmarkeringen in acht nemen wanneer deze regelmatig zijn naar de vorm, voldoende zichtbaar zijn en overeenkomstig de voorschriften van dit reglement zijn aangebracht."
Inderdaad, art; 60.2 van het KB verkeersreglement bepaalt:
"60.2. De Minister van Verkeerswezen bepaalt de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de verkeerstekens die niet in dit reglement voorzien zijn, evenals de manier waarop de werken en verkeersbelemmeringen moeten gesignaleerd worden."
Dit is wat men in het administratief recht een (toegelaten) bevoegdheidsdelegatie noemt. Wat thans niet in het reglement voorzien wordt moet achteraf nog door de minister bepaald worden. Dat MB heeft dus wel degelijk rechtskracht. Ik wil nu niet moeilijk doen, maar dat is nu eenmaal hoe de staat werkt... U miskent de hele werking van een MB...
In het kort:
- In het MB worden de plaatsingsvoorwaarden bepaald. Een voorwaarde in rechte is uiteraard een noodzakelijke voorwaarde. Wanneer daar niet aan voldaan wordt is dat niet in rechte gebeurd en dus niet rechtsgeldig. Zeggen dat het MB integraal deel uitmaakt van de wet (het "reglement") is in elk geval ontologisch waar;
- Het argument van de strafbaarstelling snijdt geen houdt (en miskent het legaliteitsbeginsel van het Strafrecht);
- Het KB is een deel van de uitvoering van de wet, maar aan de minister is een deel van de bevoegdheid gedelegeerd, in het bijzonder mbt tot de plaatsingsvoorwaarden. Over de betekenis van voorwaarden in juridisch jargon lijkt mij moeilijk te discussiëren.
( Al weet men nooit. Ooit Cassatie geweten voor de definitie van het woord "verlenging" in het kader van de wet op de voorlopige hechtenis.)
<<Het MB werd genomen in uitvoering van art. 60.2 verkeersreglement. Dit artikel geeft aan de Minister de bevoegdheid om "de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de verkeerstekens die niet in dit reglement voorzien zijn, evenals de manier waarop de werken en verkeersbelemmeringen moeten gesignaleerd worden" te bepalen.>>
De plaatsingsvoorwaarden kunnen toch bezwaarlijk gezien worden als iets dat niet relevant is. Het zijn de voorwaarden waarop iets geplaatst dient te worden. Indien dat niet gebeurt, zijn ze niet geplaatst volgens het MB dat haar rechtskracht put uit het artikel 60.2. Wat dus niet geplaatst is op deze wijze is niet reglementair geplaatst. U geeft zelf antwoord op de vraag maar miskent ons staatsbestel.
Uw redenering leidt er toe, als ik zo vrij mag zijn, dat MB geen rechtskracht hebben. Dat er geen strafbepaling is bij overtreding van het MB wil niks zeggen. De strafbepalingen moeten voor elk artikel nader bepaald worden. Dat is het legaliteitsbeginsel van het strafrecht. Geen specifieke strafbepaling is inderdaad niet strafbaar.
Uw redenering doorgetrokken:
Artikel 18 van de wet van 16 maart 1986 betreffende de politie over het wegverkeer (maakt dus wel dégelijk onbetwistbaar, ook door u niet, deel uit van het reglement):
Art. 18. Met het oog op het toezicht op de uitvoering van de voorgaande bepalingen, wordt de Koning gemachtigd bij het ministerieel departement waaronder het wegverkeer ressorteert, een dienst voor het inspecteren van de verkeerstekens op te richten.
Het is nogal wiedes dat indien de Overheid deze dienst niet opricht (een "overtreding" van dit reglement) niet strafbaar is. Dit brengt enkel en alleen overheidsaansprakelijkheid op civielrechtelijk niveau in het gedrang.
Hoe komt u erbij dat het ontbreken van de woorden "dit reglement en de in uitvoering ervan genomen besluiten" in het art. 5 van het KB van 1 december 1975 houdende... (hierna KB verkeersreglement) afgelezen dient te worden dat het MB dan maar geen rechtsgeldigheid heeft. Overigens, in artikel 5 staat enkel en alleen:
"BINDENDE KRACHT VAN DE VERKEERSTEKENS.
De weggebruikers moeten de verkeerslichten, verkeersborden en wegmarkeringen in acht nemen wanneer deze regelmatig zijn naar de vorm, voldoende zichtbaar zijn en overeenkomstig de voorschriften van dit reglement zijn aangebracht."
Inderdaad, art; 60.2 van het KB verkeersreglement bepaalt:
"60.2. De Minister van Verkeerswezen bepaalt de minimum afmetingen en de bijzondere plaatsingsvoorwaarden van de verkeerstekens die niet in dit reglement voorzien zijn, evenals de manier waarop de werken en verkeersbelemmeringen moeten gesignaleerd worden."
Dit is wat men in het administratief recht een (toegelaten) bevoegdheidsdelegatie noemt. Wat thans niet in het reglement voorzien wordt moet achteraf nog door de minister bepaald worden. Dat MB heeft dus wel degelijk rechtskracht. Ik wil nu niet moeilijk doen, maar dat is nu eenmaal hoe de staat werkt... U miskent de hele werking van een MB...
In het kort:
- In het MB worden de plaatsingsvoorwaarden bepaald. Een voorwaarde in rechte is uiteraard een noodzakelijke voorwaarde. Wanneer daar niet aan voldaan wordt is dat niet in rechte gebeurd en dus niet rechtsgeldig. Zeggen dat het MB integraal deel uitmaakt van de wet (het "reglement") is in elk geval ontologisch waar;
- Het argument van de strafbaarstelling snijdt geen houdt (en miskent het legaliteitsbeginsel van het Strafrecht);
- Het KB is een deel van de uitvoering van de wet, maar aan de minister is een deel van de bevoegdheid gedelegeerd, in het bijzonder mbt tot de plaatsingsvoorwaarden. Over de betekenis van voorwaarden in juridisch jargon lijkt mij moeilijk te discussiëren.
( Al weet men nooit. Ooit Cassatie geweten voor de definitie van het woord "verlenging" in het kader van de wet op de voorlopige hechtenis.)
De wegcode is een, de plaatsingsvoorwaarden weer wat anders. Weggebruikers worden nu eenmaal bestraft op basis van de wegcode, tenzij er een flagrante schending van de plaatsingsvoorwaarden is. Dat is nu eenmaal de praktijk.
Waarom geen aangetekende zending als dat nodig is? "Ik heb geappt, gebeld, gezegd, gemaild, facegeboekt, met krijt op het voetpad geschreven.... " Neem pen en papier en schrijf!
Aangezien de plaatsingsvoorwaarden er zijn voor de wegbeheerder, en deze, als overheid (gemeente of gewest), maar hierover kan geïnterpelleerd worden door een hogere overheid, is hier weliswaar weinig of geen controle op. Enige gevallen waarin dit soms naar voor komt, is als een overtreding op dit MB een rol heeft gespeeld in een ongeval, waardoor de betreffende overheid (deels) aansprakelijk wordt gesteld.
Enkele voorbeelden:
MB 11 oktober 1976:
Volgens mij is het antwoord op al die vragen negatief.
MB 11 oktober 1976:
Kan ik als weggebruiker aanvoeren dat de verkeerslichten geplaatst werden op een plaats waar dit niet gerechtvaardigd is overeenkomstig art. 2 zodat ik niet kan bestraft worden omdat ik door het rood licht gereden ben?Art. 2. Plaatsingsvoorwaarden.
Verkeerslichten, andere dan de verkeersknipperlichten voorzien in artikel 64.1.1°, 64.2 en 64.3 van het algemeen reglement op de politie van het wegverkeer, mogen slechts geplaatst worden indien het volume van het voertuigenverkeer en (of) van de voetgangers, de soort en het aantal ongevallen, het zicht, de snelheid van de voertuigen, de moeilijkheid die bij het oversteken van de rijbaan wordt ondervonden vanwege het verkeer, de plaatsgesteldheid of de verkeersvoorwaarden, dit rechtvaardigen.
Kan ik als weggebruiker aanvoeren dat ik geen voorrang moet verlenen omdat op de voorrangsweg geen verkeersbord B9 of B15 staat, alhoewel op mijn weg het verkeersbord B1 staat?Art. 8. Verkeersborden betreffende de voorrang.
8.1. Verkeersbord B1. Voorrang verlenen.
2° Dit verkeersbord wordt slechts geplaatst indien terzelfdertijd het verkeersbord B9 of B15 wordt geplaatst op de openbare weg of op de rijbaan die gevolgd wordt door de bestuurders aan wie voorrang moet verleend worden.
Kan ik als weggebruiker aanvoeren dat niet aan deze voorwaarden voldaan is zodat ik niet verplicht ben te stoppen?8.3. Verkeersbord B5. Stoppen en voorrang verlenen.
1° Dit verkeersbord mag slechts geplaatst worden :
a) indien, ingevolge de plaatsgesteldheid, het uitzicht zodanig beperkt is dat de bestuurders geen voorrang zouden kunnen verlenen zonder te moeten stoppen;
b) in de gevallen voorzien bij artikel 61.3.2. van het algemeen reglement op de politie van het wegverkeer.
Mag ik het verkeersbord C1 voorbijrijden als op het andere uiteinde geen verkeersbord F19 geplaatst werd?9.1. Verkeersbord C1. Verboden richting voor iedere bestuurder.
1° Met ieder verkeersbord C1 dat bij het begin van een wegvak met verboden richting geplaatst is, moet op het andere uiteinde een verkeersbord F19 overeenkomen, rechts in de rijrichting geplaatst.
Volgens mij is het antwoord op al die vragen negatief.
@ Scorpioen:
"Art. 2. Plaatsingsvoorwaarden.
Verkeerslichten, andere dan de verkeersknipperlichten voorzien in artikel 64.1.1°, 64.2 en 64.3 van het algemeen reglement op de politie van het wegverkeer, mogen slechts geplaatst worden indien het volume van het voertuigenverkeer en (of) van de voetgangers, de soort en het aantal ongevallen, het zicht, de snelheid van de voertuigen, de moeilijkheid die bij het oversteken van de rijbaan wordt ondervonden vanwege het verkeer, de plaatsgesteldheid of de verkeersvoorwaarden, dit rechtvaardigen."
Het antwoord op de vraag is tweeledig. Allereerst is door het rood licht rijden een zeer gevaarlijke bezigheid. Gevaarzettende gedragingen in het verkeer zijn hoe dan ook verboden en het negeren van een stoplicht omdat men denkt dat aan deze "voorwaarden" niet voldaan is, is een inbreuk op het zorgvuldigheidsbeginsel.
Dit soort zaken behoren, indien ze willen aangevochten worden, tot het objectief contentieux.
Niettegenstaande ben ik er, inderdaad van overtuigd, dat mocht u een rechter kunnen overtuigen van het feit dat aan deze plaatsingsvoorwaarden niet voldaan is, het thans ook niet rechtsgeldig geplaatst is. Naast de eventuele inbreuk op de zorgvuldigheidsnorm, die weliswaar de burgerrechtelijke aansprakelijkheid in het gedrang brengt, zou op deze manier een strafrechtelijke aansprakelijkheid ontlopen worden. Het aanvechten van deze plaatsingsvoorwaarden is een zware, zo niet onmogelijk taak.
Een plaatsingsvoorwaarde als "oranje staander" daarentegen, is a piece of cake.
Het antwoord op de vragen is thans, juridisch gezien niet negatief. In de praktijk zou dit vaak neerkomen op onbegonnen werk. Een oranje staander of het mankeren ervan echter niet.
Dit antwoord geldt mutatis mutandis voor al uw voorbeelden, zij het dat u uiteraard ook niet mag vergeten (wat de voorrang van rechts betreft) dat indien er geen regeling voorzien is (lees: rechtsgeldig voorzien) teruggevallen wordt op het gemeen recht. Algemene voorrang van rechts bijvoorbeeld. Dit eenvoudig principe van onze rechtsorde had de vragen reeds voor u kunnen beantwoorden.
Ik vrees echter dat uw juridische sparringsmethodiek wat spaak loopt. Ik herhaal dus nogmaals mijn vraag (die steeds onbeantwoord blijft):
- Welke draagwijdte rekent u dan toe aan het MB, indien niet afdwingbaar in rechte? Een vodje papier dat nodeloos werk is?
@Oude Belg: idem
@ Turaki: U slaat de bal mis. De overheid moet zich aan zijn eigen voorschriften houden. Patere legem quam ipse fecisti. Indien de Overheid dat niet doet zijn haar handelingen niet rechtsgeldig. De rechter kan ze dan wel niet nietig verklaren (dit dient te gebeuren middels een objectief contentieux), in een subjectief contentieux kan hij ze wel buiten beschouwing laten.
Zonder werkelijk mensen te willen bruskeren zou ik toch willen vragen dat, vooraleer de verder hoogst interessante discussie voortgaat, enkele werken ter hand worden genomen. Dit is geen vraag meer over wetgeving, doch veeleer over de rechtsorde en de hiërarchie der normen. Het aanhalen van verdere voorbeelden van wetgeving leidt nergens toe indien die niet op een serieuze manier juridisch besproken worden.
"Art. 2. Plaatsingsvoorwaarden.
Verkeerslichten, andere dan de verkeersknipperlichten voorzien in artikel 64.1.1°, 64.2 en 64.3 van het algemeen reglement op de politie van het wegverkeer, mogen slechts geplaatst worden indien het volume van het voertuigenverkeer en (of) van de voetgangers, de soort en het aantal ongevallen, het zicht, de snelheid van de voertuigen, de moeilijkheid die bij het oversteken van de rijbaan wordt ondervonden vanwege het verkeer, de plaatsgesteldheid of de verkeersvoorwaarden, dit rechtvaardigen."
Het antwoord op de vraag is tweeledig. Allereerst is door het rood licht rijden een zeer gevaarlijke bezigheid. Gevaarzettende gedragingen in het verkeer zijn hoe dan ook verboden en het negeren van een stoplicht omdat men denkt dat aan deze "voorwaarden" niet voldaan is, is een inbreuk op het zorgvuldigheidsbeginsel.
Dit soort zaken behoren, indien ze willen aangevochten worden, tot het objectief contentieux.
Niettegenstaande ben ik er, inderdaad van overtuigd, dat mocht u een rechter kunnen overtuigen van het feit dat aan deze plaatsingsvoorwaarden niet voldaan is, het thans ook niet rechtsgeldig geplaatst is. Naast de eventuele inbreuk op de zorgvuldigheidsnorm, die weliswaar de burgerrechtelijke aansprakelijkheid in het gedrang brengt, zou op deze manier een strafrechtelijke aansprakelijkheid ontlopen worden. Het aanvechten van deze plaatsingsvoorwaarden is een zware, zo niet onmogelijk taak.
Een plaatsingsvoorwaarde als "oranje staander" daarentegen, is a piece of cake.
Het antwoord op de vragen is thans, juridisch gezien niet negatief. In de praktijk zou dit vaak neerkomen op onbegonnen werk. Een oranje staander of het mankeren ervan echter niet.
Dit antwoord geldt mutatis mutandis voor al uw voorbeelden, zij het dat u uiteraard ook niet mag vergeten (wat de voorrang van rechts betreft) dat indien er geen regeling voorzien is (lees: rechtsgeldig voorzien) teruggevallen wordt op het gemeen recht. Algemene voorrang van rechts bijvoorbeeld. Dit eenvoudig principe van onze rechtsorde had de vragen reeds voor u kunnen beantwoorden.
Ik vrees echter dat uw juridische sparringsmethodiek wat spaak loopt. Ik herhaal dus nogmaals mijn vraag (die steeds onbeantwoord blijft):
- Welke draagwijdte rekent u dan toe aan het MB, indien niet afdwingbaar in rechte? Een vodje papier dat nodeloos werk is?
@Oude Belg: idem
@ Turaki: U slaat de bal mis. De overheid moet zich aan zijn eigen voorschriften houden. Patere legem quam ipse fecisti. Indien de Overheid dat niet doet zijn haar handelingen niet rechtsgeldig. De rechter kan ze dan wel niet nietig verklaren (dit dient te gebeuren middels een objectief contentieux), in een subjectief contentieux kan hij ze wel buiten beschouwing laten.
Zonder werkelijk mensen te willen bruskeren zou ik toch willen vragen dat, vooraleer de verder hoogst interessante discussie voortgaat, enkele werken ter hand worden genomen. Dit is geen vraag meer over wetgeving, doch veeleer over de rechtsorde en de hiërarchie der normen. Het aanhalen van verdere voorbeelden van wetgeving leidt nergens toe indien die niet op een serieuze manier juridisch besproken worden.
Gelet op het feit dat hier geen actueel geval wordt besproken, er buiten een flink dosis theoretisch sophisme geen enkel actueel vonnis wordt aangehaald waarin deze redeneringswijze wordt gevolgd, is het tijd een slotje op deze discussie te plaatsen.
TS zou er best aan doen ermee rekening te houden dat dit forum er niet is voor het voorbereiden van een verdediging van een theoretisch standpunt in een juridische paper, doch dat bezoekers van dit forum juist concrete oplossingen of handelswijzen wensen te ontvangen voor de reële problemen waarmee ze worden geconfronteerd. Het liefst van al dan nog oplossingen of handelswijzen die gestoeld zijn op bestaande vonnissen en juridisch reeds geaccepteerde procedures.
TS zou er best aan doen ermee rekening te houden dat dit forum er niet is voor het voorbereiden van een verdediging van een theoretisch standpunt in een juridische paper, doch dat bezoekers van dit forum juist concrete oplossingen of handelswijzen wensen te ontvangen voor de reële problemen waarmee ze worden geconfronteerd. Het liefst van al dan nog oplossingen of handelswijzen die gestoeld zijn op bestaande vonnissen en juridisch reeds geaccepteerde procedures.