Onderstaande vraag ontving ik vandaag:
"Ik ben begonnen werken nu bijna 10 jaar geleden als verkoopster in een natuurwinkel full-time. Na een eerste lichte hernia had ik toen zelf besloten wat minder te gaan werken, nl 26 uren. Na enige jaren kreeg ik er andere zware rug- , heup & nekproblemen bij, nog verscheidene zwaardere hernia's, lumbago's en overal arthrose....van de dokter werd ik toen 100% arbeidsongeschikt verklaard.
Ik heb dit zelf na een goed half jaar laten veranderen bij de adviserend geneesheer van mijn ziekenfonds naar 50% (13 uren werken - 13 uren tussenkomst) omdat we financieel niet toekwamen met die 100% invaliditeitsuitkering.
Zo werk ik nu al enkele jaren dus 13uren nog verder. De laatste tijd word het echter altijd maar moeilijker en moeilijker. Mijn bazin zal me echter niet direct opzeggen aangezien ze mij een goeie verkoopster vind (vooral voor de voedingssupplementen kan ik goed uitleg geven aan klanten) maar het constant rechtstaan en rondlopen in de winkel wordt me teveel en thuiskomende moet ik me dan altijd enkele uren neerleggen of een pijnstiller nemen om te "bekomen".
Ik denk er dan ook aan mijn ontslag te geven.
Maar verlies ik dan mijn halftijdse invaliditeitsuitkering uitbetaald door het ziekenfonds ?
Want dit zou uiteraard een grote financiële ramp betekenen anders voor ons. Zonder mijn loon van 13 uren (11,2€ bruto/uur) zien we het echter zitten om verder te kunnen leven.
Of ben ik beter dat ik het eens bespreek met mijn bazin en dat het misschien beter is dat zij mij mijn ontslag geeft.
M.a.w. : wat is het beste om de arbeidsongeschiktheid-invaliditeitsuitkering niet te verliezen of zo weinig mogelijk (misschien in de opzegperiode ofzo) : zelf je ontslag geven of krijgen ?"