werknemer thuis met kanker

[marajuyo]

een werknemer van mij is al sinds augustus 2014 thuis met kanker.
Gisteren heeft ze nog tot eind van het jaar bijgekregen.

Nu is deze situatie wel zeer vervelend, gezien er juist iemand is komen solliciteren voor een full-time job met de nodige ervaringen die ik zocht.
Deze persoon wil natuurlijk een vast contract en geen vervangingscontract.

De werknemer met kanker is wss niet meer in staat om terug te komen werken, maar dit is nog niet bevestigd door haar controledokter. ( werkonbekwaam bedoel ik hiermee )
Daar er een long is weggenomen, een tumor en verzakking van het lichaam.
De job op de werkvloer eist toch een vlotte tewerkstelling en is redelijk zwaar. ( heffen en bukken ) ( supermarkt: groenten en fruit, camion aannemen en aanvullen, kassa, ... )

Wat is de beste manier om hiervoor een oplossing te vinden?
Deze persoon is geliefd door onze klanten en ook door ons zelf. Dus gewoon ontslag lijkt me dan ook niet de oplossing?

groetjes

[JPV]

zou je een deeltijdse werknemer (via progressieve tewerkstelling later) zien zitten?

Als je reserves hebt voor een 1,5 voltijdse tewerkstelling, is dat misschien een optie. Gezien ze waarschijnlijk toch nooit meer voltijds terug kan komen, kan je het mogelijks zo oplossen.

Alles zal uiteindelijk toch afhangen van je middelen/visie op toekomst en de werknemer's visie op de toekomst.

[marajuyo]

tegen collega's zegt ze blijkbaar dat ze op invaliditeit wil gaan, en tegen mij zegt ze dat ze zeker wil terug komen werken maar dan beginnen met minder uren en zo terug opbouwen.
Op deze manier is het moeilijk om verder te denken voor de toekomst, omdat ik met haar ook graag rekening hou.

[Vandebos]

Gewoon eens een duidelijk openhartig gesprek voeren waarin men haar verzekert dat er een plaats voor haar is als ze die wenst maar dat jullie wel duidelijkheid dienen te hebben om het werk nu en in de toekomst op te vangen.
Dat is niet makkelijk, zeker niet als je als arbeider geconfronteerd wordt met longkanker en er een deel van, of een volledige, long dient weggenomen te worden.
Ik heb dit gezien met ondertussen drie collega's, de eerste 9 maanden na de ingreep is het beklimmen van de trap een prestatie die vergeleken kan worden met de 400m spurt... De frustratie en wanhoop die daaruit groeit doet ze continue schommelen van depressie door hun zwakte tot euforie omdat ze er nog zijn.
Andere soorten van kanker en de ingrepen die erdoor nodig zijn hebben doorgaans zo geen duidelijke continue aanwezige finaliteit.