JuridischForum.be

Goedemiddag,
ik heb een vraag over de invaliditeitsuitkering.
Ik zit sinds januari 2009 ziek thuis. Sinds januari 2010 is dit overgegaan op invaliditeit. Er is nooit enige vraag geweest of ik weer kon werken in de afgelopen tijd. Dat kon en kan ik namelijk niet.
Nu heb ik sinds kort de diagnose 'bipolair II', een chronische psychiatrische ziekte.

Hoe zit het nu met mijn invaliditeit? Het idee dat het altijd maar tijdelijk is en ik mogelijk toch weer zou moeten gaan werken, geeft bij mij heel veel stress. Ik denk namelijk dat ik dat niet kan.
Kun je permanent invalide blijven of kan de adviserend geneesheer dit eindeloos verlengen? Op dit moment weet ik dat ik arbeidsongeschikt sta tot eind 2014 (tenzij...?).

Wie kan me uitleggen wat mijn status en rechten en plichten zijn hieromtrent?
Hartelijk bedankt, Miekiemiek.

Er is een verschil tussen arbeidsongeschiktheid en invaliditeit. In uw geval denk ik dat men het over arbeidsongeschiktheid heeft, en dat wordt bij iedereen op verschillende tijdstippen gecontroleerd. Eenmaal 55 jaar geworden controleert men niet meer (weinig waarschijnlijk dat je dan na jaren thuis nog werk gaat vinden).

Invaliditeit kan wel blijvend zijn maar heeft daarom niet noodzakelijk arbeidsongeschiktheid tot gevolg.

Oei, tegen mij wordt (vanuit de mutualiteit) altijd gesproken over invaliditeit. Ik moet inderdaad zo eens per half jaar nog eens langs bij de adviserend geneesheer. Gesprekje duurt nog geen vijf minuten en ik ben weer klaar.
Dus dan ben ik arbeidsongeschikt en omdat ik langer dan een jaar niet gewerkt heb, val ik onder het statuut 'invalide'?

Kunt u ook de laatste zin nog eens uitleggen?
Bedankt voor uw reactie alvast.

Na dat je 1 jaar afwezig bent wegens ziekte val je op een zogezegde invaliditeit.

Dit gebeurt automatisch door het ziekenfonds, je krijgt dan nog een beperkte procentage van je loon dat nu word uitbetaald door het ziekenfonds.

De aviserend geneesheer van het ziekenfonds kan je, als hij het wil, steeds oproepen om te kijken of je arbeidsongeschikt blijft.
Hij kan bvb. ook een voorstel doen om via arbeidstraject begeleiding een aangepaste job te zoeken.

Jij kan zelf ook voorstellen, als je wat relax bent en het redelijk goed gaat, om na een tijd, opnieuw een job te willen doen maar dan met meer begeleiding bvb.

Als je op controle moet bij adviserend geneesheer, zorg dan je steeds recente verslagen van je psychiater bij hebt.

Om een voorbeeld van mij te geven ivm invaliditeit: ik heb MS en deze invaliditeit is blijvend maar ik mag nog wel deeltijds werken.

De MS gaat nooit genezen.

In jouw geval kan de bipolaire stoornis zich wel stabiliseren met bv therapie en medicatie en zou het kunnen dat je in de toekomst een aangepaste job kan vinden.

Invaliditeit kan wel blijvend zijn maar heeft daarom niet noodzakelijk arbeidsongeschiktheid tot gevolg.

Ik denk dat Krisje hierboven reeds duidelijk heeft gemaakt wat ik met deze zin bedoelde.
Iemand die doof is, is ook invalide maar kan perfect werk vinden bijvoorbeeld.

Er bestaan verschillende definities van invaliditeit,
maar de definitie in de gevraagde zin van de ziekteverzekering ( ziekenfonds )
= zodra men één jaar arbeidsongeschikt is, wordt dit invaliditeit genoemd. Dit wil totaal niet zeggen dat dit blijvend is.
Het heeft ofwel een positieve ofwel een negatieve invloed of soms geen invloed op het dagbedrag van de uitkeringen ( afhankelijk of men al dan niet gezinslast heeft) en men valt dan ook nog eens onnder de controle van de Geneeskundige Raad voor Invaliditeit van het RIZIV, bovenop de controle van de adviserend geneeheer van het ziekenfonds

In de zin van de ziekteverzekering raakt men na 3 maanden WERKGESCHIKTHEID ( werken of stempelen ) UIT de gedefinieerde invaliditeitsperiode.
Bij hervallingen binnen de 3 maanden blijft men in de periode van invaliditeit

Aha, zo is het me helemaal duidelijk. Heel erg bedankt voor alle reacties. Ik had niet verwacht dat er zo goed gereageerd zou worden op iemand die alleen maar vragende partij is (om informatie).
Ik kan hier weer even mee verder. Zal ook eens met de adviserend geneesheer bespreken wat hij er nou zelf over denkt (qua toekomst). Trajectbegeleiding en progressieve tewerkstelling zijn bij mij nooit aan de orde geweest, vanwege mijn té ziek zijn.
En psychiatrische verslagen en andere verslagen (huisarts bv) heb ik altijd meegenomen en was ook nooit een probleem.