Hallo,
Ik kom hier een vraag stellen die me al een kwartjaar het leven zuur maakt en het ziet ernaar uit dat het gaat blijven duren.
Ik ben momenteel 19jaar en woon alleen door omstandigheden (je kan niet je leven lang in een instelling blijven) en ben in september werkonbekwaam verklaard voor een zware depressie en posttraumatisch stress syndroom.
In september 2014 ben ik door mijn mentale toestand gestopt met school en is de klok van 1jaar recht op kinderbijslag beginnen tikken.
Sinds april 2015 woon ik op een apartement te Mechelen, en krijg ik leefloon van het OCMW.
Dit jaar, september 2015, kreeg ik dus een brief van het kinderbijslagfonds waar in een hoop grote woorden uitgelegd werd dat de periode waarin ik als werkzoekende recht had op kinderbijslag, was afgelopen. Maar ik had (grotendeels door mijn mentale toestand) twee evaluaties gemist en die werden dus als negatief opgeschreven. Daardoor zou ik juist weer wel recht hebben op de bijslag. Het ocmw meldde mij dat zij het konden overnemen, maar na verder overleg besloot ik om een situatie waarin ik het bijslagfonds, dat mij nog zou moeten betalen, volgens hun woorden in de gecompliceerde brief, zou moeten terugbetalen.
Op diezelfde dag heb ik de ogen uit mijn kop geschreeuwd bij de huisarts, op aanrading van de jeugdtherapeut, en kreeg ik de stempel depressief en een doosje medicatie.
Ik bracht mijn ziektebriefje binnen bij het ocmw en meldde de hele situatie met de kinderbijslag, maar het zou wel in orde komen en als het fonds niet wou betalen zouden zij dat wel doen.
Hier is de situatie met leefloon en kinderbijslag. Bij wet moet je een minimum leefloon krijgen van pakweg 850 euro (ik ken het exacte bedrag niet). Als je dan recht hebt op kinderbijslag, dan trekken ze dat bedrag (plus minus 120euro) van je leefloon af, want het fonds zal dat wel betalen.
Tenzij je voor onbepaalde duur ziek bent verklaard...
Dat depressief zijn... Ik wou daar vanaf. Ik ben jong, de wereld ligt voor mijn voeten (ja echt, ik heb een verloofde in de usa en we zijn hard aan het werk met de advocaat) en ik wou terug leren voor plezier te hebben in het leven. Ik heb me ingeschreven voor intensieve therapie, 5dagen in de week is dat, en ik ga nu al een maand praten, knutselen en wandelen. En het werkt verdorie nog ook.
De eerste maand, september dus, dat je moet leven van 350 euro in plaats van 470, kan je wel wat aan je spaargeld zitten om de laatste boterhammen te betalen. Eten voor mezelf, en voor mijn dieren, niets speciaal kopen en braaf de rekeningen betalen. Nog eens even checken en mijn ziekte zou geen probleem moeten zijn, oke, oef.
De tweede maand ging hetzelfde voorbij. Alhoewel... Het moest toch stilaan in orde komen? Ik nam terug contwct op met beide instanties (ocmw en kinderbijslag) en het ging allemaal in orde komen. Zeiden ze... Maar dan werd mijn ziekte wel een probleem, want wanneer eindigd die? God, ik zou het zelf niet weten. Maar er zou wel een oplossing komen. Enkel... Mijn spaargeld was op, en ik heb mijn vader om zijn laatste beetje geld gevraagd zodat ik ook een boterham had.
De derde maand, die is nu net voorbij. Ik sta ondertussen in het rood, want ik krijg mijn rekeningen niet meer betaald. Ik heb veel brood gegeten, maar dat was niet zo heel erg want in het ziekenhuis hebben ze warme maaltijden. Mijn spaargeld is op, en ik krijg schrik voor de komende maand. Ik verwacht een rekening van mijn opname in het ziekenhuis. En zelfs met die warme maaltijden weet ik niet of ik het wel betaald ga krijgen.
December word maand vier. Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik in januari pas de aanvullende 120euro ga krijgen die het ocmw in november al had moeten beginnen geven (dit heb ik vorige week op een gesprek met de collega van mijn huidige ocmw assistente gehoord gekregen) Er blijkt weinig tot geen contact of moeite te komen van beide instanties en de geldzorgen zijn het laatste dat ik nu nodig heb. Als ik dan nog te horen krijg dat ik pas op het einde van mijn ziekte te horen krijg wie mij nu 360euro "verschuldigt" is, en die dus dan pas ga krijgen... Kijk ik naar een jaar van aanlopende schulden.
Zouden jullie mij alstublieft kunnen helpen met wat ik nu kan doen, en of dit wel legaal is? Elke keer dat ik bel naar het ocmw of het bijslagfonds dan krijg ik moedeloze antwoorden en word er elke keer gezegd "ik ga het zo snel mogelijk bespreken maar het is druk"
Het is al moeilijk om te leven van het kleine bedrag dat ik normaal zou moeten krijgen, maar 120euro minder maakt van oncomfortabel een situatie waarin ik elke nacht wakker lig van de geldzorgen, en probeer te beslissen welke schulden ik het eerst ga proberen af te betalen. Het is zowat de meest ongepaste moment in mijn leven voot zulke miserie en ik dool al tijdlang door het donker.
Alvast bedankt, zelfs al is het maar voor het lezen,
M.