Hallo iedereen,
Wegens een familiale onverdeeldheid ben ik na 28 jaar zelfstandige moeten stoppen met mijn zaak. Ik was toen pas 60 geworden.
Ik werkte heel graag en het was mijn bedoeling om nog heel lang te werken. Maar dit werd mij afgenomen.
Aangezien ik van de ene op de andere dag zonder enige vorm van inkomsten zat, ben ik "heel actief" op zoek gegaan naar werk.
Ik "wil" ook werken, want ik ben nog heel actief en ik ben heel graag onder de mensen.
Na één jaar en ongeveer 300 sollicitaties, talrijke inschrijvingen in interimbureaus, talrijke goed doorstane testen enz.... ben ik nog steeds werkloos.
Ik heb het er helemaal mee gehad. Iedereen houdt mij aan het lijntje, maar doet niks, tenzij poen scheppen op de rug van een werkloze ex-zelfstandige.
Aangezien ik geen vervangingsinkomen heb, ben ik niet ook belangrijk voor de VDAB, RVA en consoorten, ik kost hen toch niks.
Voor de interimkantoren daarentegen ben ik wel een leuke aanwinst, alle dagen telefoontjes en mails dat ze "de job" hebben voor mij.
Na één jaar heel intensief solliciteren ben ik pakken geld aan vervoerskosten en tijd verloren. En voor wat? Niet omdat ze het goed voorhebben met mij, integendeel, het zijn allemaal acteurs die daar zitten, en het probleem is dat je ze telkens opnieuw gelooft en denkt dat ze eindelijk de job gevonden hebben. Die laten me dan ook nog eens testen doen, waar ik, geloof het of niet, altijd heel goed uitkom voor die bepaalde job.
Maar éénmaal ze mijn copie van mijn paspoort hebben, mijn handtekening en mijn bankrekeningnummer, is het gedaan met de vriendjespolitiek en is alle aandacht plotseling weg. Met deze gegevens kunnen ze veel geld incasseren en dit is waar het om draait bij interimbureaus, zoveel mogelijk inschrijvingen. Kijk naar Philip Cracco, die is stinkend rijk geworden met zijn Accent-interimkantoren. Ze rijzen als paddestoelen uit de grond!!! Overal waar er een winkel leeg komt te staan, komt er een interimkantoor, de steden staan er vol van.
En als ze dan al eens mensen een interimjob aanbieden, dan mogen de werkgevers hen ook nog een pak centen betalen, dus willen ze hun klanten zo lang mogelijk als interim te werk stellen. Ik weet dat niemand voor niks werkt, maar dit is echt wraakroepend! Zo profiteren van mensen die het goed bedoelen en die echt op zoek zijn naar een job. Ik ben helemaal op, voel me onbelangrijk en heb gisteren mijn allerlaatste sollicitatie gedaan bij een notariskantoor, waar ik ook wel niks meer zal van horen, maar als klant zijnde, konden ze praktisch niet verder dan mij uitnodigen na mijn sollicitatie. Ze gaan me zeker binnen de 2 weken iets laten weten! Waar heb ik dit nog gehoord????
Ik heb pakken diploma's en pakken ervaring, zie er jonger uit dan ik ben, verzorg me goed en ben altijd jong en netjes gekleed, maar niemand moet mij hebben. Spijts ze ook nog een heel belangrijke loonkostvermindering kunnen opstrijken als ze iemand van boven de 58 aannemen.
Omdat ik een 'strijder' ben ga ik nu intensief op zoek naar mensen die hetzelfde meemaken, mensen die ook onbezoldigd werkloos zijn na de stopzetting van hun zaak. Mensen die eerlijk gestopt zijn en zich niet failliet hebben laten gaan, want dan krijg je wel hulp.
Ik moet nog 4 jaar wachten op mijn zelfstandigen-pensioentje, en leef nu volledig van mijn echtgenoot, die werknemer is. Nog een geluk dat hij nog niet op pensioen gegaan is, of het was een nog grotere ramp. In deze fase zouden we moeten kunnen genieten, maar ik kan niet genieten.
Ik was van plan om nog terug iets kleins op zelfstandige basis te doen, maar daar is geld voor nodig en dit heb ik niet, en krijg ik niet.
Aangezien wij nog steeds met kosten zitten van de stopgezette zaak (alles was onverwacht), is het heel lastig.
Daarom wil ik werken en terug een inkomen verwerven.
Nu ga ik iedereen die verantwoordelijk is voor deze toestand van zaken aanschrijven om te vragen wat mij te doen staat. Want ik krijg nergens hulp of tips. Desnoods breng ik alles in de pers. Ik hoor zopas dat terugkerende Syriëstrijders een inkomen en kindergeld krijgen!!!
Ik gun iedereen heel veel, maar dit is toch wraakroepend???
Ik betaal al 61 jaar "heel veel" belastingen, maar krijg van niemand hulp. Ik ben al overal te rade geweest, ze kunnen mij niet helpen omdat mijn echtgenoot een inkomen heeft. Verschrikkelijk vind ik dit. Ik word er ziek en depressief van en dit komt echt niet goed, ik voel het.
Mijn ontelbare inspanningen hebben mij niks opgeleverd, en dat voelt absoluut niet prettig. Ik ben boos, heel boos!
Dus, lieve mensen, wie heeft tips voor mij? Wie kan mij helpen? En zijn er hier nog mensen in dezelfde situatie? Laat het mij dan weten aub.
Sorry voor dit lang onderwerp, maar om alles te begrijpen moet ik de ganse uitleg doen. Alvast bedankt.