- in welke studiejaar zit je (of hoeveel studiepunten heb je reeds afgewerkt)?
- wat heb je gedaan van je 18e tot je 26e?
- waar wonen je ouders en wat doen ze van werk?
Ik ben op mijn 14de in België gearriveerd. Daardoor heb ik in totaal 3 jaar achterstand opgebouwd, eerst anderhalve jaar nederlands voor anderstalige kinderen gevolgd daarna moest ik mijn laatste jaar van mijn opleiding in Oekraïne dubbelen uit "veiligheidsredenen". Ik heb mijn middelbaar diploma op mijn 21ste gekregen. Van mijn 21ste tot mijn 23ste ben ik gaan rechten studeren ook op mijn eigen krachten, alles wat ik spaarde van mijn vakantiejobs gebruikte ik om te studeren, daarbij woonde ik nog bij mijn ouders. Rechten bleek een zware studie te zijn, ik had mijn capaciteiten misrekend en daarbij hoe langer hoe minder bleek het niet mijn ding te zijn. Alhoewel ik wat vooruitgang geboekt had, ik had mijn eerste jaar bijna afgerond, ben ik er mee gestopt omdat wonen thuis miet meer evident was, mijn moeder en vader konden het niet goed begrijpen dat het studeren hier en daar in Oekraïne niet hetzelfde is (daar heeft elke 2de een diploma). Dit heeft me een psychologische diep bezorgd en zogezegd uit protest ging ik gaan werken. Ik heb ongeveer een jaar als een operator in een hoogtechnologisch bedrijf gewerkt (=bandwerk), er kwamen geruchten dat de cleanroom zou sluiten en de sfeer was gespannen, toen besloot ik naar een deeltijds job te gaan zoeken en zo terug herbeginnen met mijn studies. Ik was toen 24, bijna 25, ik verjaar in maart. Van mijn rechtenstudie had ik voor opleiding Slavistiek maar een vak vrijstellig gekregen, namelijk wijsbegeerte, dus moest ik eigentlijk vanaf begin starten. Eind september 2013 startte ik dan aan de opleiding Slavistiek (Oost-Europese Talen en Cultuur) in Gent in het eerste jaar. Ik begon aan Slavistiek (en vind het spijtig dat ik dat vroeger niet had gedaan, zo zou ik 2 jaar verder zitten en dit jaar al mijn bachelor diploma op zak hebben) het bleek echt mijn ding te zijn, op het einde van het eerste semester had ik gemiddeld 14 op 20 voor voor de afgelegde vakken. Maar omdat het begon echt zwaar op mij te wegen, dat onbegriep van uit mij baas en stijgende prestatiedruk op het werk (ik kwam vaak om 20 uur 's avonds thuis) en het feit dat ik geen één vrije dag per week had en geen vakantie, had me naar een nooit tevoren gezien dieptepunt gebracht.
Ik heb nu nog meer als 65 studiepunten over dus ik kan nog verder studeren. Ik mag nu ook in 2de jaar beginnen. En ik wil wel een weekend job doen (dit keer met minder uren), maar momenteel is het echt wel zwaar ik zit na 2 jaar werken zonder enig vorm van inkomens, en ik heb ook moeten bijdragen, hoor, toen ik werkte, maar nu wanneer het met mij slecht gaat word ik aan mijn lot overgelaten. En wat is dat nu voor iets, als ge niet werkt of niets wilt bereiken word je wel gesteund, ik ken mensen die al jaren op werkloosheid zitten en steun krijgen of vaste klanten van het OCMW zijn en worden door de maatschappij voor niets betaald. ik wil iets bereiken en een diploma behalen zodat ik later niet hoef op sociale zekerheid te vallen en ook kan dan meer bijdragen, maar ik word nu het echt moeilijk gaat zelfs niet tijdelijk gesteund, toch tot dat ik weekend job vind of iets dergelijks niet. Is het niet de bedoeling van de OCMW om mensen naar arbeidsmarkt te helpen? En heb ik met een universitair diploma dan geen meer kansen op werk?
Mijn ouders wonen hier in België, mijn vader werkt als een elekto-mechanicien en verdient netto 1350 euro, hij heeft een lening lopen op een auto, op het einde van de maand kan hij juist alles afbetalen. Mijn moeder heeft lang van een rughernia moeten revalideren en nu is ze een huismoeder. Daarbij heb ik nog een broer die ook naar school gaat. Ze kunnen mijn studies, wonen en rekeningen niet betalen, ik kan toch moeilijk vragen dat ze alles wat ze hebben aan mij geven?!