#1 , 20 mei 2010 15:59
Eind vorig jaar werd ik ontslagen na iets meer dan 2.5 jaar vast in dienst te zijn geweest. Mijn baas vertelde me dat mijn frequent te laat komen niet meer door de beugel kon, en dat hij daarom had besloten mij te ontslaan. Dat ik te laat kwam, kan ik niet ontkennen, maar dat het met meer dan alleen laksheid had te maken wisten we allebei. Bij het ingaan van mijn termijn, liet ik me door specialisten behandelen, om de onderliggende oorzaken grondig aan te pakken.
"Uw beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt wordt onderzocht."
Toch: ik bleef ontslagen, dus ik schreef me in bij de werkwinkel, ik solliciteerde fanatiek tijdens mijn vooropzeg (en erna), en werkte -als ik mijn collega's mag geloven- beter dan ooit tevoren. Na drie maanden vroeg ik een werkloosheidsuitkering aan bij de HVW. Enige tijd later kwam het bericht dat mijn dossier bij de dienst betwiste zaken van de RVA lag, en ik werd uitgenodigd voor een gesprek. "Uw beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt wordt onderzocht.".
Een beetje ongerust belde ik naar de RVA, maar daar vertelden ze mij dat het om een standaardprocedure ging, en dat, als ik écht beschikbaar ben voor de arbeidsmarkt, ik me geen zorgen hoefde te maken.
Op het gevraagde tijdstip was ik dus van de partij. Ik was nog even bij mijn voormalige baas langs geweest, met een korte tekst waarin ik de feiten die aan mijn ontslag vooraf gingen nog eens op een rijtje zette. Dit klinkt misschien wat raar, maar ik heb begrip voor de beslissing die hij nam, dus was er voor mij geen betere revisor. Ook hij stelde me wat gerust door te zeggen dat ik inderdaad niet te veel te vrezen had...
Ik deed mijn verhaal, antwoordde rustig op alle vragen die me werden gesteld en tekende de neergeschreven verklaring, die was misschien wat beknopt, maar alle elementen die betrekking hadden tot mijn beschikbaarheid stonden erin.
"8 weken effectief geschorst"
Vandaag kreeg ik een brief in de bus, met daarin het besluit van de RVA: 8 weken schorsing van het recht op uitkering. De reden: ik werd ontslagen als redelijk gevolg van een foutieve houding. Tot zover kan ik akkoord gaan, maar de brief gaat verder: "U bent bijgevolg werkloos geworden wegens omstandigheden afhankelijk van uw wil.". Dit gaat, naar mijn gevoel iets te ver: ik heb epilepsie, en neem daar zware medicatie voor. De bijwerkingen (vermoeidheid, sufheid, depressie,...) zijn omstandigheden die ik OOK heb vermeld, die NIET afhankelijk zijn van mijn wil.
Elke neuroloog zal dit bevestigen: epileptici zijn gebaat met regelmaat, voldoende slaap en moeten stress vermijden als de pest. In mijn job was er helemaal geen sprake van regelmaat in de uren, des te meer van stress -zeker in de eindejaarsperiode- en slaaptekort is iets waar alle personeelsleden onder lijden. Dit heb ik gecommuniceerd naar mijn werkgever, én de RVA.
Daarnaast heb ik ook nog eens last van een andere aandoening die helaas niet wordt erkend. Toch heb ik, na mijn ontslag, besloten mij ook hiervoor te laten behandelen. Niet evident, want de behandeling bestaat ook uit zware medicatie die epilepsie-aanvallen net in de hand werkt. De bluts met de buil. Ik had ook financiële problemen, en een aandoening die niet erkend wordt behandelen, kost behoorlijk wat geld (200 euro/ maand). Eerlijk is eerlijk: mijn baas was hiervan niet op de hoogte, en dit verzwijgen was wel afhankelijk van mijn wil.
Toch zijn het dingen waarmee je niet graag te koop loopt, dat telt ook mee...
Ik stel me hieromtrent dus een aantal vragen:
1) -> Als de RVA mij oproept in kader van een onderzoek naar mijn beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt, is zij dan gerechtigd beslissingen te nemen op grond van andere zaken dan 'beschikbaarheid'? Ik heb namelijk de indruk dat dat is wat mij overkomt.
2) -> Ik kan me niet vinden in het argument dat de omstandigheden omtrent mijn ontslag uitsluitend afhankelijk zijn van mijn wil, is dit reden om beroep in te stellen?
3) -> Zoja: hoe lang duurt de procedure en hoeveel kans loop ik dat de rechter oordeelt dat mijn beroep roekeloos of tergend is?