Mijn schoonzus, op de grens van 17 jaar, wilt het vaderlijke huis uit (moeder gestorven).
Ik herken de situatie, mijn echtgenote heb ik indertijd ook uit het huis weggehaald wegens onhoudbare situatie (toen was zij echter wel al meerderjarig); ook al zijn we ondertussen vele jaren verder (er is een groot leeftijdsverschil tussen beide zussen), de vader is er niet op verbeterd.
Kortweg gezegd: hij kan het niet verkroppen dat er iemand van zijn kinderen van straat is, want de problemen zijn pas begonnen toen ze een vriendje had.
Maar goed, ik heb de situatie een tijdje gevolgd als buitenstaander, en kan inderdaad oordelen dat er daar iets gaande is.
Ik zal de details besparen, maar het is er niet echt meer houdbaar momenteel.
Dus ik wil alles doen in mijn macht om haar te helpen.
Voor zover ik de wet kan terugvinden, kan ze enkel maar iets doen als ze haar vader ontvoogd, en zolang ze nog minderjarig is, een andere voogd zou krijgen.
Maar ik vrees dat de procedure voor ontvoogding lastiger zal zijn dan dit laatste jaar uit te zitten.
Dat heb ik haar ook al aangeraden: nog een jaar op je tanden bijten, en eenmaal ze de grens van 18 heeft, is ze "vrij" om te doen wat ze wilt.
Morgen heeft ze alvast al een afspraak bij het JAC, zij zullen haar hopelijk verder kunnen helpen, maar ik dacht: ik steek ook eens hier mijn licht op.
Qua huisvesting zou ze in het begin geen probleem hebben: zolang ze nog naar school gaat, zou ze haar domiciliëring bij mijn gezin mogen plaatsen.