wat gebeurt er met mijn kind als ik overlijd (niet-betrokken vader woont in Frankrijk)?

[hannnne]

De context:
Mijn dochter is 3 jaar. Haar vader en ik zijn uit elkaar gegaan toen ze 1,5 jaar oud was. Tot dan woonden we feitelijk samen. De vader is een Fransman en keerde na de breuk terug naar zijn woonplaats (500km afstand). Sindsdien woont en leeft mijn dochter permanent bij mij. Enkele keren per jaar komt de vader op bezoek of ga ik samen met haar bij haar vader (en diens moeder) op bezoek. Omdat ik het belangrijk vind dat ze een band heeft met haar vader, probeer ik mijn dochter Frans te leren, zodat er toch een minimum aan communicatie kan zijn met haar vader en mamie, maar dat is niet eenvoudig op deze leeftijd.

We hebben nooit een regeling over het verblijf en het ouderlijk gezag op papier gezet of laten zetten. Ik heb daar bewust voor gekozen, omdat de situatie zoals ze nu is (ik neem 100% de zorg voor mij en alle kosten - hij betaalt geen alimentatie omdat hij geen vast inkomen heeft) de meest stabiele situatie is voor mijn dochter. Gezien de labiele persoonlijkheid van de vader, vreesde ik dat een rechtszaak alleen maar slapende honden zou wakker maken en veel emotionele ellende te weeg zou brengen die ik er in deze fase van het alleenstaand ouderschap liever niet bij heb.

Mijn vragen:
- Wat gebeurt er als ik - door een ongeval bijvoorbeeld - plots overlijd?
Ik heb begrepen dat hij als vader sowieso het ouderlijk gezag heeft en dat mijn dochter dus sowieso aan hem zal worden toegewezen. Alleen: zij spreekt geen Frans, ze heeft geen vertrouwensband met haar vader en hij heeft niet de financiële middelen noch de woonruimte om haar op te vangen.
- Moet mijn dochter dan sowieso naar Frankrijk verhuizen of wordt de vader dan geacht naar hier te verhuizen, zodat zij in haar huis (dat ze van mij zal erven) en haar vertrouwde leefomgeving kan blijven wonen?
- Kan ik op een of andere manier ervoor zorgen dat ze alsnog zal worden opgevangen door mijn broer en zijn gezin of door mijn ouders, die haar veel meer vertrouwd zijn dan haar Franse vader? Bijvoorbeeld via de notaris?
- Moet ik dan eerst een uitspraak hebben van de rechter die haar vader uit zijn ouderlijk gezag ontzet?
-> In dat geval: hoe verloopt zo'n procedure? Met welke argumenten houdt een rechter rekening om tot de uitspraak van het ontnemen van het ouderlijk gezag over te gaan?

[Jabbe]

Dit is sowieso geen gemakkelijke materie. Om echt goede antwoorden te vinden zou ik in ieder geval een notaris raadplegen die u de juiste uitleg kan geven. Zo'n eerste gesprek is meestal kostenloos.
In een eerste reactie:
De vader is in eerste plaats de ouder die de zorg voor het kind voor zich neemt als u zou overlijden. Hij is dan ook gerechtigd om zijn kind bij hem in huis te nemen. Indien u daar echter niet akkoord mee zou gaan, kan u een voogd (een vertrouwenspersoon uit uw omgeving, bvb uw broer) laten aanstellen of aanbevelen.
Ik denk niet dat u de vader uit zijn ouderlijk gezag ontzetten in dit geval. Hou er ook rekening mee dat de grootouders van uw kind ook (bezoek)rechten hebben.

[hannnne]

De context:
Mijn dochter is 3 jaar. Haar vader en ik zijn uit elkaar gegaan toen ze 1,5 jaar oud was. Tot dan woonden we feitelijk samen. De vader is een Fransman en keerde na de breuk terug naar zijn woonplaats (500km afstand). Sindsdien woont en leeft mijn dochter permanent bij mij. Enkele keren per jaar komt de vader op bezoek of ga ik samen met haar bij haar vader (en diens moeder) op bezoek. Omdat ik het belangrijk vind dat ze een band heeft met haar vader, probeer ik mijn dochter Frans te leren, zodat er toch een minimum aan communicatie kan zijn met haar vader en mamie, maar dat is niet eenvoudig op deze leeftijd.

We hebben nooit een regeling over het verblijf en het ouderlijk gezag op papier gezet of laten zetten. Ik heb daar bewust voor gekozen, omdat de situatie zoals ze nu is (ik neem 100% de zorg voor mij en alle kosten - hij betaalt geen alimentatie omdat hij geen vast inkomen heeft) de meest stabiele situatie is voor mijn dochter. Gezien de labiele persoonlijkheid van de vader, vreesde ik dat een rechtszaak alleen maar slapende honden zou wakker maken en veel emotionele ellende te weeg zou brengen die ik er in deze fase van het alleenstaand ouderschap liever niet bij heb.

Mijn vragen:
- Wat gebeurt er als ik - door een ongeval bijvoorbeeld - plots overlijd?
Ik heb begrepen dat hij als vader sowieso het ouderlijk gezag heeft en dat mijn dochter dus sowieso aan hem zal worden toegewezen. Alleen: zij spreekt geen Frans, ze heeft geen vertrouwensband met haar vader en hij heeft niet de financiële middelen noch de woonruimte om haar op te vangen.
- Moet mijn dochter dan sowieso naar Frankrijk verhuizen of wordt de vader dan geacht naar hier te verhuizen, zodat zij in haar huis (dat ze van mij zal erven) en haar vertrouwde leefomgeving kan blijven wonen?
- Kan ik op een of andere manier ervoor zorgen dat ze alsnog zal worden opgevangen door mijn broer en zijn gezin of door mijn ouders, die haar veel meer vertrouwd zijn dan haar Franse vader? Bijvoorbeeld via de notaris?
- Moet ik dan eerst een uitspraak hebben van de rechter die haar vader uit zijn ouderlijk gezag ontzet?
-> In dat geval: hoe verloopt zo'n procedure? Met welke argumenten houdt een rechter rekening om tot de uitspraak van het ontnemen van het ouderlijk gezag over te gaan?

[hannnne]

Dank voor je antwoord. Ik vreesde al zoiets. Laten we hopen dat het nooit zover komt.

[Franciscus]

Uiteraard heeft de vader het ouderschap.Maar kind woont hier en verblijft hier ook bij de familie van moeder. Een niet te onderschatten elementen.
Er zijn zelfs in beroep ook internationaal waar tegen het oorspronkelijk vonnis in uiteindelijk beslist is kind in zijn 'natuurlijke' omgeving te laten.
Rechtbanken kijken steeds naar het belang van het kind en niet de belangen van de ouders. Daarom lijken sommige vonnissen 'raar'.