#2 , 04 sep 2016 15:31
eerste punt: de term hoedrecht is sedert 1990 al uit het wetboek verdwenen. Ouders oefenen gezamelijk de ouderlijke authoriteit uit. Los daarvan staat de verblijfsregeling. Minderjarige kinderen mogen nooit beslissen waar ze gaan wonen, ook niet vanaf 12 jaar. Dat is een foute interpretatie van het wetsartikel... Kinderen van 12 kunnen "gehoord" worden door de rechter in de zaak voor de verblijfsregeling (in geval van scheiding) . De rechter gaat daar niet zozeer in op de "Wens" van het kind, maar hoe het komt dat dit kind dit zegt én welke verblijfsregeling het beste is voor dit kind. Ik vergelijk het steeds met hetvolgende: als een kind niet naar school, de dokter of de tandarts wil, gaan we dat verzoek toch ook niet inwilligen.
Maar deze zaak is nog wat ingewikkelder: als ik het goed begrijp, logeert het meisje soms bij de grootouders en wil ze na zo'n logeerperiode niet terug naart haar ouders. Ouders kunnen zomaar niet ontzet worden uit hun rechten én plichten. Grootouders kunnen wel omgangrecht aanvragen, maar ik heb de indruk dat dit toegestaan wordt, dus daar zit het probleem niet.
In eerste instantie moet er geprobeerd worden te achterhalen waarom het kind niet naar de ouders wil. De grootouders zouden dit dus best aankaarten bij de ouders. Dus neen, zomaar iemand kan niet zomaar hoederecht aanvragen over een kind. Voor zo'n situaties moet er een grondig onderzoek gevoerd worden met aantoonbre bewijzen. Op basis van "geen zin hebben" om naar de ouders terug te keren is totaal geen grond om de ouderlijke authoriteit te ontnemen. Het zou me wat worden als het zo simpel was...