Situatie:
- samenwonende ouders met beiden volledig ouderlijk gezag dat gezamelijk wordt uitgeoefend (dus geen echtscheiding, ...)
- 'grootouders': grootmoeder en partner met affectieve band die niet betwist wordt
Relatie grootouders / ouders is totaal verzuurd door allerlei redenen, waar ik liever niet in detail wil over treden
- kleinkind: peuter van 3 jaar
Grootouders zien kleinkind wekelijks minstens één uur bij ouders thuis op een tijdstip dat reeds gebruikelijk was van voor de slechte verstandhouding tussen ouders/grootouders. Indien hier van afgeweken wordt, wordt steeds alternatief in overleg vastgelegd, (communicatie via SMS).
Tegen dit wekelijkse bezoek is nooit verzet geuit door ouders. Het recht op omgang kan tijdens het bezoek ongedwongen worden uitgeoefend door grootouders. Ouders zijn aanwezig, maar blijven totaal afzijdig zodat grootouders kunnen spelen, vertellen, luisteren, ... met kleinkind.
Grootouders spannen rechtszaak aan waarin zij vorderen dat zij het kind iedere week een volledige namiddag (6u) willen bij hen thuis.
Vragen:
Ik heb (denk ik
) al alle discussies op dit forum hierover gelezen en alle andere info op het internet hierover geconsulteerd en stel vast dat er steeds geantwoord wordt dat 'indien er omgang is en hiertegen geen verzet is geuit, grootouders niet zomaar van een rechter gedaan zullen krijgen dat deze een regeling vastlegt'.A - Heeft iemand een idee op welke elementen uit de rechtspraak/rechtsleer dit is gebaseerd ? Zelf kom ik uit bij 'Co-ouderschap en omgangsrecht. Commentaar op de Wet van 13 april 1995' (376 - 380) door Senave P., maar ik weet niet of dit (nog) gangbaar is en/of er nog andere bronnen zijn?
B - Heeft iemand voorbeelden van rechtspraak waarin grootouders naar rechtbank stappen en daar effectief als uitspraak krijgen dat hun vraag niet ontvankelijk is.
C - Er is nu geen bindende regeling (dus niet vastgelegd in een vonnis, schriftelijke overeenkomst, ...), maar het is wel een gebruikelijke regeling die reeds 2 jaar zo wekelijks wordt uitgevoerd. Kan men dan toch naar de rechtbank stappen om de regeling bindend te maken en ondertussen van de gelegenheid gebruik maken ze aan te passen?
D - In welke mate behoort de beslissing van een rechter in soortgelijke tot de 'juridische interpretatie'. Ik bedoel hiermee in welke mate dient een rechter hier rekening mee te houden alvorens hij toch een definitieve regeling uitspreekt. Is dit zwart/wit in de zin van 'aangezien er omgang is, is het onontvankelijk' of is dit vatbaar voor interpretatie.
E - Soortgelijke zaken komen nu voor familieRB: hoe gaat een uitspraak ivm onontvankelijkheid in zijn werk tav de bemiddelingskamer en dergelijke?
Alvast hartelijke dank voor jullie antwoorden.