ik ben 30 jaar ondertussen en mijn vader heb ik altijd zat geweten... vroeger toen ik een kind was ,nam hij me mee op cafe enzo en toen ik nog heel klein was vond ik da wel tof,je beseft er het verkeerde nog niet van enzo. maar later wou ik gewoon in de auto wachten...
na vele jaren van het drankgebruik,leerde ik mijn huidige man kennen. nu sinds een 4tal jaar geleden is hij beginnen sukkelen,hij leid ook aan suikerziekte en ondertussen is hij allebei zijn benen kwijt en heeft hij nog 2 vingers. de band tss mijn ouders is dus ook helemaal weg en er is elke dag wel ruzie. mijn vader heeft ook 2 gezichten,naar de buiten wereld is hij heel vriendelijk zodat mensen met hem medelijden krijgen,maar naar ons toe is hij helemaal anders. ik bewonder mijn mama dat ze elke dag voor hem nu moet zorgen,want hij maakt haar het leven echt wel zuur.
nu,vorige week zondag hebben ik en mijn vader een serieuze ruzie gehad, ik ben er nog steeds niet goed van,want zo'n ruzies maken is absoluut niet voor mij,en kan daar ook niet tegen. ben dan ook 22weken zwanger en heb me serieus laten gaan...
kortom,ik merk de laatste tijd dat hij enorm agressief is met woorden en ik vrees dat er nog meer gaat gebeuren...
ik ben zo bang dat er ooit eens iets gaan gebeuren met mijn mama of oma,door hem...
scheiden is voor mijn mama geen optie,we hebben dit al verschillende keren besproken... de dokter wil ook niet echt mee.we staan met onze rug tegen muur... ik wil hen helpen maar weet absoluut niet hoe
in april gaat hij voor een week naar kortverblijf omdat ik en mijn mama op weekend gaan. maar hem naar een rusthuis brengen,lukt niet want hij moet zijn toestemming geven en dit doet hij uiteraard niet... wij knn nix doen en ondertussen blijft hij ons leven kapot maken...Weet er iemand wat we kunnen doen aub??