Mijn zoon woont enige tijd samen met een meisje. Hij is een knappe verstandige, hardwerkende maar oh zo naieve jongen die blind is voor al wat zijn vriendin doet en zegt. Niet dat het zo'n schoonheid is, maar ja liefde is blind.
We ondervonden van in't begin dat dit meisje vol leugens zat. Zij en haar familie beheersten heel ons gezinnetje dat tot voor haar komst echt heel hecht was. Haar ouders hebben haar zo snel mogelijk buitengewerkt om bij mijn zoon te gaan wonen zodat hij voor haar kon zorgen want dat was een goede partij ! Gaan werken is er praktisch niet bij zoals de rest van haar familie. Het laatste anderhalf jaar heeft ze 16 jobs gehad, telkens wordt ze afgedankt en komt ze met de onmogelijkste verhalen af maar nooit is het haar schuld. Mijn zoon gelooft alles wat ze zegt en trapt met zijn 2 voeten in die leugens. Elke maand kregen we te horen dat ze misschien wel zwanger was, als we dan vroegen of ze de pil wel innam bevestigde ze volmondig van wel. Tot in begin december ze kwamen zeggen dat ze 2 weken (!) zwanger was en ze zou moeten bevallen begin augustus. Onze zoon weende maar niet van blijdschap. Ik trooste hem met de woorden dat hij dit kindje wel groot zou krijgen, hij anwoorde dat heel zijn toekomst in't water viel maar dat hij voor het kindje zou zorgen waarop het meisje antwoorde dat het zeker de naam van mijn zoon moest krijgen. Hij is tenslotte 25 jaar maar er klopte al iets niet met haar uitleg en voor de lieve vrede hebben wij niet gereageerd om onze zoon niet te verliezen. Later vertelde ze dat haar gyneacoloog haar had gezegd dat haar pil afgebroken was omdat ze in november in het ziekenhuis medicatie had gekregen. Vanaf maart heeft de gynecoloog haar gezegd dat het zeker een vroeggeboorte zou zijn alhoewel het een zeer normale zwangerschap is.(??) Ze gaat altijd door de dag naar haar gyneacoloog omdat hij s'avonds geen tijd heeft ! Mijn zoon kan bijgevolg nooit mee en gelooft alle fantastische verhalen en kan ze vertellen wat ze wil, soms valt ze grandioos door de mand, maar hierop reageert mijn zoon niet. Vlak voor ze zwanger werd is ze een tijd van mijn zoon weggeweest omdat ze iets had met andere mannen ! Omdat ze zo halstarrig blijft beweren dat ze op 34 weken zal bevallen van een voldragen dochter, zijn we ervan overtuigt dat ze iets verzwijgt en dat onze zoon erin geluisd werd. Mijn man zou peter worden maar doordat ik voor 2 weken toen ze met weeen in het ziekenhuis even was opgenomen mijn zoon er op wees dat ze vroeger zwanger moet zijn geweest, is mijn zoon heel kwaad vertrokken en hebben ze het geld van de suikerbonen s'anderendaags teruggebracht. Zij lachte mijn man vierkant uit en vertrok met een big smile. Sindsdien hebben we niks meer van hen gehoord (wel via via de leugens natuurlijk, dat we ze hebben buitengesmeten en zo)
Onze bezordheid is hetvolgende : Als onze zoon dit kindje erkent en het blijkt niet van hem te zijn, moet hij daar dan zijn leven lang alimentatie voor betalen als het misloopt ? Moet hij voor zijn partner waarmee hij nu samenleeft ook alimentatie betalen ? Zij blijft al zeker thuis tot het kindje 3 jaar is en trekt op dit moment halftijds dop.