Vader denkt niet aan belang van de kinderen
Geplaatst: 08 jan 2014 09:34
Ik ben ondertussen 2 jaar samen met mijn vriendin en zij heeft 2 kinderen (8j en 10j) uit een vorige relatie. Deze kinderen zijn week om week bij ons in een co-ouderschapsregeling. Ik probeer als stiefvader mijn best te doen voor deze kinderen zodat ze niets te kort komen en kunnen opgroeien in een zo normaal mogelijke omgeving. Tot op heden lukt dit zeer goed, de kinderen aanvaarden mijn gezag en komen bij ons niks te kort. Het probleem zit hem in de weken dat ze bij hun vader zijn. Hieronder een opsomming van zaken waar ik mij toch vragen bij stel.
- Als we vragen wat ze zoal hebben gegeten 's avonds bij hem komen elke keer dezelfde zaken terug. Pannenkoeken, soep, boterhammen, frietjes met stoofvlees, Quick/McDonald's, bouletten met krieken. Dit is ongeveer hun weekmenu als ze daar zijn. Een gezonde en evenwichtige voeding kan je dit niet noemen kinderen die volop aan het opgroeien zijn. Als ze al eens iets normaal eten, zoals bv spaghetti, dan is dit pasta met ketchup en een eitje over. Dit zijn zaken die de kinderen soms uit zichzelf vertellen en soms zeggen ze zelfs dat ze eigenlijk nog honger hebben als ze gaan slapen. In de weken dat ze bij ons zijn verschijnen er dan wel op sociale media foto's van geflambeerde scampi's, biefstuk met zelfgemaakt bearnaise, en nog vele andere smakelijke gerechten die hij voor zichzelf klaarmaakt, dus je kan niet zeggen dat hij niet kan koken. En dit is voor mij zowiezo nog geen geldig excuus zijn om geen vers eten te voorzien voor de kinderen. Bovengenoemde zaken eten ze bij ons ook wel eens, maar verder voorzien wij zoveel mogelijk in een gezonde, gevarieerde voeding met afwisseling tussen patatjes, pasta en rijst, voldoende groenten en wat vis of vlees.
- Op school doen de kinderen het redelijk goed, maar regelmatig wordt er al eens huiswerk en/of andere taken "vergeten", agenda's en/of kaften geraken kwijt, agenda's worden niet nagekeken, ... Dit is wel zo goed als altijd (wij zijn ook niet perfect) in de weken dat ze bij hem zijn. Bij ons is de regel dat ze niets anders mogen doen, zelfs hun trainingen, voor hun huiswerk klaar is en wij de agenda hebben nagekeken of er niets vergeten is. De kinderen weten dit goed genoeg en komen thuis en beginnen meestal spontaan hun huiswerk te maken op hun kamer. En op een occasionele vergetelheid na, zijn ze bij ons steeds met alles in orde, in tegenstelling tot bij hun vader.
- Bij ons beschikken de kinderen over een kamer vol speelgoed allerhande, alsook toegang tot een tablet en playstation 3, om zich te amuseren. We proberen ze ook te stimuleren met LEGO, puzzels, 3D-puzzels en spelenderwijze wetenschapsdozen. Ook creatief laten we ze volledig hun gang gaan en de tekeningen en knutselwerken die dit soms oplevert zijn geweldig. Vervelen zit er dan meestal ook niet in! Bij hem is het enigszins anders. Van daar krijgen we alleen maar verhalen van de kinderen dat ze op de tablet spelen, op de playstation en op de computer. "Normaal" spelen zit er meestal niet echt in. Vooral het soort spellen dat ze op de playstation spelen stoort me enorm: Call of Duty, GTA 5, en andere shooters. Op een gegeven moment was het zo erg dat de kleinste (toen 6,5!! jaar) begon te vertellen over "headshots", "snipers", en "kills". Dit vind ik echt onaanvaardbaar en is puur te herleiden naar deze games, waar anders leert hij zo'n woordenschat? Nog niet zo lang geleden kwamen ze op maandag bij ons aan, de kinderen komen binnen en hun vader zegt dat ze moeten vertellen wat ze afgelopen weekend hebben gedaan en de ze beginnen doodleuk te vertellen dat ze dronken zijn geweest! Het bleek gelukkig maar in GTA 5 te zijn geweest, maar toch is dit er ver over!! En dan zeker de manier waarop de vader het laat vertellen door de kinderen, hij was er echt trots op!
- Een van de waarden die we de kinderen ook proberen bij te brengen is eerlijkheid. Maar op een gegeven dag had hij iets verteld waaruit bleek dat hij bovengenoemde spelletjes speelde. Enkele ogenblikken later begon hij hysterisch te huilen en roepen. Toen hij gekalmeerd was en we vroegen waarom hij zo deed, bleek dat zijn vader hem had verteld dat hij tegen niemand mocht vertellen over deze spelletjes of dat hij anders nooit nog op de playstation mocht spelen. Dit is jonge kinderen aanzetten tot liegen en dit door middel van chantage. Niet echt waarden die we willen meegeven aan jonge kinderen lijkt me.
- Kwestie van kleding is het bij hem ook niet alles. Over smaak valt niet te discussiëren maar over de juiste maat wel. Als uw hoofd amper nog door de voorziene opening past en uw mouwen komen maar tot halverwege uw onderarm, is de trui te klein. Geen discussie mogelijk en tijd om een nieuwe te kopen. Niet zo bij hem, die kan nog wel paar weken gedragen worden. Hetzelfde met broeken die te kort zijn en amper nog dicht kunnen. Verder ook veel afgewassen kleren, net omdat hij ze zo lang bijhoudt en maar net genoeg kleren heeft om de kinderen een week te kleden. Als hij dan al eens nieuwe kleren koopt, koopt hij ze ineens ruim genoeg zodat ze er zeker lang genoeg mee kunnen rondlopen. Het gevolg is dus dat de kinderen 1/3e van de tijd in te grote kleren rondlopen, dan 1/3 in juist gepast en dan nog 1/3 in te kleine kleren en dan is het tijd om nieuwe te kopen. Ondertussen heeft hij wel geld genoeg om elk half jaar een nieuwe smartphone te kopen, elk jaar een nieuwe tv, de laatste nieuwe tablet, nieuwe computer, nieuwe games, ...
- Onlangs is nog op het nieuws geweest dat veel kinderen risico's lopen op misvormingen aan de voeten door het dragen van foute schoenen. Wij proberen hier dan ook op te letten en hebben voor elk seizoen minstens 1 paar deftige, stevige schoenen en ook voor hun sporten (korfbal en basketbal) besparen we niet op schoenen omdat dit belangrijk is voor de vorming van hun voeten. Daarnaast hebben we meestal ook nog een paar goedkopere schoenen waar ze mee kunnen spelen en ravotten. Bij hem komen schoenen van de decathlon en zijn ze zo goedkoop mogelijk.
- De kleinste is nog een bedplasser. Niet echt problematisch, maar toch in 3/4e van de weken dat ze bij ons zijn hebben we wel een keer een nat bed. Dit is niet leuk voor ons, altijd weer een hoop gedoe en was, maar zeker ook niet voor hem. Hij is 8 jaar en vind het zelf absoluut niet leuk als hij in bed heeft geplast. We hebben al vanalles geprobeerd om dit op te lossen, en zijn er nog steeds mee bezig. Maar nu blijkt dat hij van zijn vader nog elke nacht een pamper-broekje moet aandoen omdat hij wel eens in bed zou kunnen plassen en hij geen zin heeft om dit dan op te kuisen. Nu heb ik veel opzoekingswerk gedaan over bedplassen en hoe dit op te lossen en een manier waarmee het zeker niet opgelost geraakt zijn deze broekjes. Maar hij moet ze aandoen van zijn vader en hij durft er niet tegen in gaan. Op een keer kwam hij weer bij ons en zei hij dat we er ons niet mee moeten moeien volgens zijn vader. Zullen wij wel altijd ons best doen om hem te helpen te stoppen met bedplassen zodat zijn vader alles wegveegt door deze broekjes.
- In de grote vakantie is de regeling anders en zijn ze het ene jaar van de 1e tem de 15e bij ons en het andere jaar omgekeerd. Dit wel zeggen dat ze 2x 2 weken bij ons zijn in de grote vakantie. Wij proberen om elk jaar toch 1x die 2 weken naar het buitenland op vakantie te gaan met de kinderen. De vorige 2 jaren zijn we naar Italië geweest met de auto en volgende zomer wilden de kinderen eens met het vliegtuig, dus ondertussen hebben we een reis geboekt voor 2 weken naar Turkije. In de andere 2 weken dat ze bij ons zijn, gaan we vaak naar pretparken, of maken we korte tripjes van enkele dagen naar zee, ardennen, ... Afgelopen zomer zijn we zo naar Legoland in Windsor geweest en de dag erna nog een bezoekje gebracht aan Londen. In al die tijd is alles wat hij met de kinderen aan vakanties heeft gedaan: 2 weken aan zee met zijn ouders en een midweek op een camping in Nederland. Ook nog enkele keren naar pretparken. Verder zitten ze daar altijd gewoon thuis, en dan nog meestal op de playstation, tablet of pc, zoals hierboven al eens vermeld.
- Dan is er verder nog zijn belachelijke, arrogante gedrag wat het onmogelijk maakt om zelfs maar in discussie te gaan over een van de onderwerpen hierboven. Wat hij doet is goed en daar moet niemand zich mee moeien.
Het is niet zo dat de kinderen echt verwaarloosd worden bij hun vader, maar ik vind toch dat hij op verschillende vlakken zich zou moeten aanpassen in het belang van de kinderen. Momenteel denkt hij vooral aan zichzelf, wat is het gemakkelijste en/of goedkoopste zodat hij zichzelf extra's kan permitteren. Bij ons is het net omgekeerd, wij zorgen er eerst voor dat de kinderen niets te kort komen (ondertussen zelfs 3, want ik heb met mijn vriendin ook nog een kindje) en dan kijken we wat we voor onszelf nog kunnen kopen. En ook wij komen niets te kort, hebben allebei een smartphone, en kunnen nog tripjes maken als de kinderen er niet zijn. Het is ook niet zo dat wij zoveel meer geld hebben dan hij, want hij heeft een niet onaardig loon van +/- 2500 netto per maand en het gecombineerd inkomen van mij en mijn vriendin ligt weliswaar iets hoger, maar niet spectaculair aangezien mijn vriendin maar een werkloosheidsuitkering heeft omdat zij terug aan het studeren is.
Nu is mijn vraag of er een juridische mogelijkheid bestaat de vader te "dwingen" om het belang van de kinderen op de eerste plaats te zetten en indien hij dit niet zou doen, dat hij dan de kinderen minder mag zien dan nu het geval is?
PS: sorry voor de lange post, maar er is dan ook veel te vertellen... bovenstaande lijst is nog lang niet alles, maar al wel de belangrijkste zaken ivm de basisbehoeften van kinderen (voeding, kleding, ontspanning, school,...)
- Als we vragen wat ze zoal hebben gegeten 's avonds bij hem komen elke keer dezelfde zaken terug. Pannenkoeken, soep, boterhammen, frietjes met stoofvlees, Quick/McDonald's, bouletten met krieken. Dit is ongeveer hun weekmenu als ze daar zijn. Een gezonde en evenwichtige voeding kan je dit niet noemen kinderen die volop aan het opgroeien zijn. Als ze al eens iets normaal eten, zoals bv spaghetti, dan is dit pasta met ketchup en een eitje over. Dit zijn zaken die de kinderen soms uit zichzelf vertellen en soms zeggen ze zelfs dat ze eigenlijk nog honger hebben als ze gaan slapen. In de weken dat ze bij ons zijn verschijnen er dan wel op sociale media foto's van geflambeerde scampi's, biefstuk met zelfgemaakt bearnaise, en nog vele andere smakelijke gerechten die hij voor zichzelf klaarmaakt, dus je kan niet zeggen dat hij niet kan koken. En dit is voor mij zowiezo nog geen geldig excuus zijn om geen vers eten te voorzien voor de kinderen. Bovengenoemde zaken eten ze bij ons ook wel eens, maar verder voorzien wij zoveel mogelijk in een gezonde, gevarieerde voeding met afwisseling tussen patatjes, pasta en rijst, voldoende groenten en wat vis of vlees.
- Op school doen de kinderen het redelijk goed, maar regelmatig wordt er al eens huiswerk en/of andere taken "vergeten", agenda's en/of kaften geraken kwijt, agenda's worden niet nagekeken, ... Dit is wel zo goed als altijd (wij zijn ook niet perfect) in de weken dat ze bij hem zijn. Bij ons is de regel dat ze niets anders mogen doen, zelfs hun trainingen, voor hun huiswerk klaar is en wij de agenda hebben nagekeken of er niets vergeten is. De kinderen weten dit goed genoeg en komen thuis en beginnen meestal spontaan hun huiswerk te maken op hun kamer. En op een occasionele vergetelheid na, zijn ze bij ons steeds met alles in orde, in tegenstelling tot bij hun vader.
- Bij ons beschikken de kinderen over een kamer vol speelgoed allerhande, alsook toegang tot een tablet en playstation 3, om zich te amuseren. We proberen ze ook te stimuleren met LEGO, puzzels, 3D-puzzels en spelenderwijze wetenschapsdozen. Ook creatief laten we ze volledig hun gang gaan en de tekeningen en knutselwerken die dit soms oplevert zijn geweldig. Vervelen zit er dan meestal ook niet in! Bij hem is het enigszins anders. Van daar krijgen we alleen maar verhalen van de kinderen dat ze op de tablet spelen, op de playstation en op de computer. "Normaal" spelen zit er meestal niet echt in. Vooral het soort spellen dat ze op de playstation spelen stoort me enorm: Call of Duty, GTA 5, en andere shooters. Op een gegeven moment was het zo erg dat de kleinste (toen 6,5!! jaar) begon te vertellen over "headshots", "snipers", en "kills". Dit vind ik echt onaanvaardbaar en is puur te herleiden naar deze games, waar anders leert hij zo'n woordenschat? Nog niet zo lang geleden kwamen ze op maandag bij ons aan, de kinderen komen binnen en hun vader zegt dat ze moeten vertellen wat ze afgelopen weekend hebben gedaan en de ze beginnen doodleuk te vertellen dat ze dronken zijn geweest! Het bleek gelukkig maar in GTA 5 te zijn geweest, maar toch is dit er ver over!! En dan zeker de manier waarop de vader het laat vertellen door de kinderen, hij was er echt trots op!
- Een van de waarden die we de kinderen ook proberen bij te brengen is eerlijkheid. Maar op een gegeven dag had hij iets verteld waaruit bleek dat hij bovengenoemde spelletjes speelde. Enkele ogenblikken later begon hij hysterisch te huilen en roepen. Toen hij gekalmeerd was en we vroegen waarom hij zo deed, bleek dat zijn vader hem had verteld dat hij tegen niemand mocht vertellen over deze spelletjes of dat hij anders nooit nog op de playstation mocht spelen. Dit is jonge kinderen aanzetten tot liegen en dit door middel van chantage. Niet echt waarden die we willen meegeven aan jonge kinderen lijkt me.
- Kwestie van kleding is het bij hem ook niet alles. Over smaak valt niet te discussiëren maar over de juiste maat wel. Als uw hoofd amper nog door de voorziene opening past en uw mouwen komen maar tot halverwege uw onderarm, is de trui te klein. Geen discussie mogelijk en tijd om een nieuwe te kopen. Niet zo bij hem, die kan nog wel paar weken gedragen worden. Hetzelfde met broeken die te kort zijn en amper nog dicht kunnen. Verder ook veel afgewassen kleren, net omdat hij ze zo lang bijhoudt en maar net genoeg kleren heeft om de kinderen een week te kleden. Als hij dan al eens nieuwe kleren koopt, koopt hij ze ineens ruim genoeg zodat ze er zeker lang genoeg mee kunnen rondlopen. Het gevolg is dus dat de kinderen 1/3e van de tijd in te grote kleren rondlopen, dan 1/3 in juist gepast en dan nog 1/3 in te kleine kleren en dan is het tijd om nieuwe te kopen. Ondertussen heeft hij wel geld genoeg om elk half jaar een nieuwe smartphone te kopen, elk jaar een nieuwe tv, de laatste nieuwe tablet, nieuwe computer, nieuwe games, ...
- Onlangs is nog op het nieuws geweest dat veel kinderen risico's lopen op misvormingen aan de voeten door het dragen van foute schoenen. Wij proberen hier dan ook op te letten en hebben voor elk seizoen minstens 1 paar deftige, stevige schoenen en ook voor hun sporten (korfbal en basketbal) besparen we niet op schoenen omdat dit belangrijk is voor de vorming van hun voeten. Daarnaast hebben we meestal ook nog een paar goedkopere schoenen waar ze mee kunnen spelen en ravotten. Bij hem komen schoenen van de decathlon en zijn ze zo goedkoop mogelijk.
- De kleinste is nog een bedplasser. Niet echt problematisch, maar toch in 3/4e van de weken dat ze bij ons zijn hebben we wel een keer een nat bed. Dit is niet leuk voor ons, altijd weer een hoop gedoe en was, maar zeker ook niet voor hem. Hij is 8 jaar en vind het zelf absoluut niet leuk als hij in bed heeft geplast. We hebben al vanalles geprobeerd om dit op te lossen, en zijn er nog steeds mee bezig. Maar nu blijkt dat hij van zijn vader nog elke nacht een pamper-broekje moet aandoen omdat hij wel eens in bed zou kunnen plassen en hij geen zin heeft om dit dan op te kuisen. Nu heb ik veel opzoekingswerk gedaan over bedplassen en hoe dit op te lossen en een manier waarmee het zeker niet opgelost geraakt zijn deze broekjes. Maar hij moet ze aandoen van zijn vader en hij durft er niet tegen in gaan. Op een keer kwam hij weer bij ons en zei hij dat we er ons niet mee moeten moeien volgens zijn vader. Zullen wij wel altijd ons best doen om hem te helpen te stoppen met bedplassen zodat zijn vader alles wegveegt door deze broekjes.
- In de grote vakantie is de regeling anders en zijn ze het ene jaar van de 1e tem de 15e bij ons en het andere jaar omgekeerd. Dit wel zeggen dat ze 2x 2 weken bij ons zijn in de grote vakantie. Wij proberen om elk jaar toch 1x die 2 weken naar het buitenland op vakantie te gaan met de kinderen. De vorige 2 jaren zijn we naar Italië geweest met de auto en volgende zomer wilden de kinderen eens met het vliegtuig, dus ondertussen hebben we een reis geboekt voor 2 weken naar Turkije. In de andere 2 weken dat ze bij ons zijn, gaan we vaak naar pretparken, of maken we korte tripjes van enkele dagen naar zee, ardennen, ... Afgelopen zomer zijn we zo naar Legoland in Windsor geweest en de dag erna nog een bezoekje gebracht aan Londen. In al die tijd is alles wat hij met de kinderen aan vakanties heeft gedaan: 2 weken aan zee met zijn ouders en een midweek op een camping in Nederland. Ook nog enkele keren naar pretparken. Verder zitten ze daar altijd gewoon thuis, en dan nog meestal op de playstation, tablet of pc, zoals hierboven al eens vermeld.
- Dan is er verder nog zijn belachelijke, arrogante gedrag wat het onmogelijk maakt om zelfs maar in discussie te gaan over een van de onderwerpen hierboven. Wat hij doet is goed en daar moet niemand zich mee moeien.
Het is niet zo dat de kinderen echt verwaarloosd worden bij hun vader, maar ik vind toch dat hij op verschillende vlakken zich zou moeten aanpassen in het belang van de kinderen. Momenteel denkt hij vooral aan zichzelf, wat is het gemakkelijste en/of goedkoopste zodat hij zichzelf extra's kan permitteren. Bij ons is het net omgekeerd, wij zorgen er eerst voor dat de kinderen niets te kort komen (ondertussen zelfs 3, want ik heb met mijn vriendin ook nog een kindje) en dan kijken we wat we voor onszelf nog kunnen kopen. En ook wij komen niets te kort, hebben allebei een smartphone, en kunnen nog tripjes maken als de kinderen er niet zijn. Het is ook niet zo dat wij zoveel meer geld hebben dan hij, want hij heeft een niet onaardig loon van +/- 2500 netto per maand en het gecombineerd inkomen van mij en mijn vriendin ligt weliswaar iets hoger, maar niet spectaculair aangezien mijn vriendin maar een werkloosheidsuitkering heeft omdat zij terug aan het studeren is.
Nu is mijn vraag of er een juridische mogelijkheid bestaat de vader te "dwingen" om het belang van de kinderen op de eerste plaats te zetten en indien hij dit niet zou doen, dat hij dan de kinderen minder mag zien dan nu het geval is?
PS: sorry voor de lange post, maar er is dan ook veel te vertellen... bovenstaande lijst is nog lang niet alles, maar al wel de belangrijkste zaken ivm de basisbehoeften van kinderen (voeding, kleding, ontspanning, school,...)