JuridischForum.be

Even een kleine schets : 17 jaar geleden affaire met getrouwde vrouw, na beëindigen van relatie nog 1 x seks gehad. Uiteraard kwam ze 14 dagen later al triomferend met een predictorstick zwaaien. Kind draagt naam van nu ex-echtgenoot. Nu willen ze dat ik een dna test doe, omdat kind zogezegd in identiteitscrisis zit en mijn naam wil. Moeder en dochter wonen ondertussen meer dan 10 jaar in Frankrijk. Ik heb altijd netjes een financiële bijdrage geleverd, terwijl ik eigenlijk geen kinderen wilde. Afgelopen vakantie heeft 'mijn dochter' mij gezegd dat ik een vreemde voor haar was en dat ze liever niet meer kwam. Mijn ouders werden ook uitgemaakt voor valse en stoute mensen. Dus uiteraard begrijpt U wel waarom ik vermoed dat hier andere dingen achter zitten. Ik weigerde nl in september meer bij te dragen voor de privé-school waar ze naar toe zou gaan. Sindsdien is de ellende alleen nog maar groter geworden. De 'dochter' is een arrogant, associaal en zeer eigengericht kind. Heeft geen manieren en alles wordt steeds vergoelijkt onder het mom van 'de puberteit'. Daarom zou ik dit minstens willen uitstellen tot ze 18 is, omwille van diverse redenen. Iemand die weet wat de gevolgen kunnen zijn als ik die dna test weiger ???

Kind heeft toch een wettelijke vader?
http://www.elfri.be/vaderschap-en-betwisting-vaderschap" onclick="window.open(this.href);return false;.

‘Het zich onttrekken aan een genetisch onderzoek zonder enige rechtmatige reden geldt als feitelijk vermoeden dat samen met andere feitelijke gegevens en omstandigheden van het dossier,het vermoeden van vaderschap versterkt‘ (Cass. 17 december 1998, R.W. 1998-99, 1144, noot SWENNEN, F.)

De DNA-test kan dus niet tegen uw zin worden afgedwongen, maar de rechter zou de weigering dus wel kunnen interpreteren als een erkenning van het vaderschap.

Bij mijn weten heeft nu toch een wettige vader?
Wordt het dan niet 'iets' moeilijker.

En is er ook niets zoiets als een termijn waarbinnen dat moet gebeuren?
Zie: http://justitie.belgium.be/nl/themas_en ... aderschap/" onclick="window.open(this.href);return false;

De vordering tot betwisting van het vermoeden van vaderschap kan worden ingesteld door:
- De moeder, binnen één jaar na de geboorte.
- Het kind, ten vroegste op de dag waarop het de leeftijd van 12 jaar heeft bereikt en uiterlijk op de dag waarop het de leeftijd van 22 heeft bereikt of binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat de echtgenoot zijn vader niet is.
- De echtgenoot, binnen één jaar na de ontdekking van het feit dat hij niet de vader van het kind is.
- De persoon die het vaderschap van het kind opeist, binnen het jaar na de ontdekking van het feit dat hij de vader van het kind is

Er zijn toch voldoende bewijzen dat het kind + wettelijke vader het al langer wisten en kan bijgevolg de betwisting toch niet meer plaatsvinden?