Vader neemt geen verantwoordelijkheid

[saskia2006]

Beste
Ik zit met een probleem, en ik weet niet wat ik kan doen. Ik zal proberen mijn verhaal zo kort mogelijk te houden.

In 2000 is mijn zoon geboren, Dylan, toen had ik nog een relatie met zijn papa, X. Na een half jaar zijn we uit elkaar gegaan. Een jaar later heb ik iemand anders leren kennen, Y., en nog een half jaar zijn we gaan samenwonen. Y. heeft steeds de functie van vader ingenomen tov Dylan, omdat X. er meer niet was voor hem dan wel. Ik ben naar de rechtbank moeten stappen om alimentatie te krijgen, omdat X. dat gewoonweg weigerde. Omdat X. toen kon aantonen dat hij in schuldbemiddeling zat, moest hij slechts 125 euro betalen. Dylan was ondertussen al 4 jaar. We hebben afgesproken dat het alimentatie terug bekeken zou worden als Dylan naar het middelbaar ging. Omgangsrecht is gestart met één zaterdag om de twee weken, omdat X. niet meer wou. Ik heb bijna moeten smeken dat hij zijn kind niet zou vergeten. Na verloop van tijd is het aangepast naar een weekend om de twee weken, maar daar houdt hij zich niet altijd aan.

In de komende jaren is als van erg naar erger gegaan. X. kwam Dylan meer niet halen dan wel, Y. en ik moesten onze plannen daarom geregeld aanpassen. X. zou ons meer als een 'goedkope babysit' wanneer hij Dylan niet wou/kon komen halen. Op zich niets ergs, ik heb liever mijn kind bij mij. De reden waarom hij hem niet kwam halen, is omdat hij dan net dat weekend wedstrijden had (hij is triathleet) of op vakantie was. X. is steeds uitgenodigd geweest voor belangrijke dingen: oudercontacten, schoolfeesten, hij was op de hoogte van zijn judotrainingen, paardrijlessen, ... maar hij heeft nooit de moeite gedaan om langs te komen. Wel zei hij altijd (tegen Dylan) dat dit mijn schuld was, dat hij niet mocht komen van mij (wat niet waar is).

In 2010 is mijn relatie met Y. gestopt, en zijn we als vrienden uit elkaar gegaan. Dylan en ik zijn verhuisd, en alles ging verder. Ik begrijp dat zo'n verandering ingrijpend kan zijn voor een kind, maar hier was weinig aan te doen. Dylan begreep het wel, we zijn Y. nog geregeld, en hij komt Dylan ook nog geregeld halen. Dylan is vanaf dat moment meer beginnen leunen op X., als vaderfiguur in zijn leven, maar hij merkte al snel dat X. er niet wilde zijn voor hem als een vader.

Emotioneel is het heel moeilijk geweest voor Dylan, zelfs zo erg dat hij voelde alsof hij niet gewesnt was. Ik ben er steeds voor hem geweest, en we konden wel praten, maar hij was gewoon nog te jong om het allemaal goed te vatten. Op een gegeven moment werd het zo erg dat hij briefjes schreef waarin hij zei dat hij dood wilde. Heel moeilijk voor mij als mama.
Ik heb hulp gezocht en gevonden, en het gaat beter met Dylan. Maar toch nog niet zoals het zou moeten.
X. is ook al uitgenodigd geweest door de psychologe, om het met te bespreken, hoe moeilijk Dylan het heeft met zijn 'afwezige' vader. X. is dus op de hoogte van Dylan zijn emotionele toestand. Toch verandert hij niet.

Vorig jaar september ging Dylan naar het middelbaar. In augustus gevraagd het alimentatie op te trekken, maar X. weigerde. Weer een heel gedoe om het in orde te krijgen, terug langs de rechtbank, waar X. zelfs bij de vrederechter heeft zitten roepen dat hij niet meer wilt betalen. Uiteindelijk is het in orde gekomen, hij betaalt nu 225 euro.

Toch verandert er niets aan het af en toe niet komen ophalen van Dylan, en zo. Dylan mag ook niet naar verjaardagsfeestjes gaan van een klasgenootje in zijn weekend, of iets anders. Hij zegt dat Dylan geen rechten heeft, dat Dylan niet mag kiezen, en dat Dylan naar hem moet komen! Klopt dat, mag Dylan niet zelf kiezen op een bepaalde leeftijd of hij naar zijn papa wilt gaan of niet? Oh ja, bijna vergeten, bij X. mag hij ook geen huiswerk maken!
Na de examens van december had Dylan 3 buizen op zijn rapport. Toen X. hem kwam halen zei hij hierop, waar Dylan bijstond: "Hij is zo lomp als mij, hij zal dat nooit kunnen! Hij kan beter gaan werken, dan moet ik geen alimentatie meer betalen!". Zoeits geloof je toch niet! Eind januari zei hij ook zoiets, waar Dylan bijstond, dat niet hoort. Hij had toen problemen met zijn voet, en had al verschillende onderzoeken gedaan, maar ze vonden het niet. Zijn 'sportcarrière' stond op de helling. Hij zei: 'ik heb nog altijd één uitweg als ik niet meer kon sporten: euthanasie!". Dat zeg je toch niet waar je kind bijstaat.
In mei 2013 is Dylan alleen het eerste weekend naar X. gegaan, de rest van de maand was hij op vakantie. Deze maand is hij alleen maar op 1 juni naar X. gegaan, maar dit heeft ook te maken met het examen van Dylan, Dylan vroeg zelf om thuis te blijven om te studeren. Toch was er afgesproken dat X. Dylan zou komen halen op zaterdag 15/06 van 12h tot 16h, om toch iets ontspannends met hem te doen. Donderdag van X. een mail gekregen dat hij nog liever naar de zee ging dan Dylan voor die paar uurtjes te komen halen. Dat vond hij niet de moeite. Ik vermeld graag dat hij nu op amper 15 minuten rijden woont van ons. Dylan zakt weer in put.

Dit alles heeft een zeer slechte invloed op zijn schoolresultaten en op zijn concentratie. Dylan heeft geen ADHD of ADD, dat is al gestest, maar volgens de psychologe komt dit door emotionele problemen.
De school is wel op de hoogte van dit probleem, maar kunnen zich uiteraard enkel baseren op schoolresultaten. Dylan zal het dit schooljaar niet halen om naar het tweede middelbaar te gaan. School vraagt zich af of hij niet beter naar een 'makkelijkere' school gaat. Voor lij is het dat de kansen van Dylan worden vergooid door zijn vader.

Mijn vraag nu is misschien heel extreem, maar ik wil alleen maar het beste voor mijn kind. Het is wel duidelijk dat X. nooit zal veranderen en als dit niet verandert, zal dit steeds blijvende gevolgen hebben op Dylan.

Wat kan ik hieraan doen? Kan ik X. van iets aanklagen? Ik denk vaak dat het voor Dylan beter zou zijn als X. gewoon volledig uit het beeld zou verdwijnen. Nu blijft Dylan steeds hopen dat het verandert, en daar lijdt hij onder.

Wat kan ik doen?

Dank u.

S.

[Franciscus]

Is er een vonnis?
Hebt u steeds bij politie melding gemaakt dat X zijn zoon NIET komt halen?
ook het sms-je aangeven.
Er op staan dat X zijn zoon komt halen zoals voorzien in het vonnis.
U moet een dossier hebben opgebouwd zodat u voor de jeugdrechter beter de zaak uit de doeken kan doen.

Verder... bestaat de mogelijkheid dat u vb via een bemiddelaar samen te X eens zou overleggen over het gedrag van uw zoon en zijn aandeel in het probleem?
Neem best een therapeutische bemiddelaar
http://www.juridat.be/bemiddeling/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.voba.be/page.aspx?pId=2041&m ... mIdd=0&lid" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.bemiddelingvzw.be/index.php? ... &Itemid=28" onclick="window.open(this.href);return false;

[saskia2006]

Er is een vonnis, waarin staat dat hij omgangsrecht heeft elke 2 weken, telkens een weekdn.

Ik ben niet steeds melding gaan doen bij politie, maar houd alles wel heel goed bij, en zet alles ook in een soort 'logboek'. Op geregelde tijdstippen bracht ik hiervan mijn advocaat op de hoogte, maar meer niet. Zij liet hem dan wel steeds shcriftelijk weten dat zijn gedrag niet aanvaardbaar is en zo, maar volgens mijn advocaat heeft een vader enkel de plicht om te betalen en is het komen halen een recht (geen plicht). Dus ik kan hier in principe niets tegen beginnen.
Als X. Dylan bv. 6 maanden aaneensluitend niet zou komen halen, dan zou ik wel iets kunnen doen.

Toch heb ik het er moeilijk mee omdat hij dylan psychologisch aan het verprutsen is. Dit zal Dylan zeker meedragen als hij ouder wordt, en ik kan er niets aan doen. Als er sprake zou zijn van fysieke mishandeling, dan kan je wel stappen ondernemen, maar hoe zit het dan met pshychologische mishandeling?

En geloof me, ik heb dit zelf ook al vaak met X. proberen te bespreken, maar hij vindt zichzelf een topvader, een vader van het jaar! Hij ziet zelf niet hij hij Dylan kwetst. Dylan is in therapeutische behandeling, maar ik voel me machteloos.
Hij is al eens meegegaan naar de psychologe, zodat zij kan bemiddelen, maar het heeft niets uitgehaald.

S.

[Franciscus]

Ook psychische mishandeling kan hoor.
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 89&t=46358" onclick="window.open(this.href);return false;

[j.demoor]

“Art.3.1. Bij alle maatregelen betreffende kinderen, ongeacht of deze worden genomen door openbare of particuliere instellingen voor maatschappelijk welzijn of door rechterlijke instanties, bestuurlijke autoriteiten of wetgevende lichamen, vormen de belangen van het kind de eerste overweging.2. De Staten die partij zijn, verbinden zich ertoe het kind te verzekeren van de bescherming en de zorg die nodig zijn voor zijn welzijn, rekening houdende met de rechten en plichten van zijn ouders...en nemen hiertoe alle passende wettelijke en bestuurlijke maatregelen...Art.9...3. De Staten die partij zijn, eerbiedigen het RECHT van het kind dat van een ouder of beide ouders is gescheiden, op REGELMATIGE basis persoonlijke betrekkingen en rechtstreeks contact met BEIDE ouders te onderhouden, tenzij dit in strijd is met het belang van het kind...”(20 NOVEMBER 1989. - Verdrag inzake de Rechten van het Kind ). België is partij bij dit verdrag (Belgisch Staatsblad 17 januari 1992).

‘Er is een vonnis, waarin staat dat hij omgangsrecht heeft elke 2 weken, telkens een weekdn‘

De ook in gerechtelijke kringen ruim verspreide mening dat er enkel een ouderlijk omgangsRECHT (zonder plicht) bestaat is met voornoemde verdragsbepalingen onverenigbaar.

‘De staat kan aansprakelijk worden gesteld op grond van de art.1382 en 1383 voor een schadeverwekkende fout begaan door een orgaan van de staat wanneer het optrad binnen de perken van zijn wettelijke bevoegdheid of wanneer het door ieder redelijk en voorzichtig persoon geacht moet worden binnen die perken te zijn opgetreden...De eis tot schadevergoeding kan enkel ingewilligd worden als de aangevochten handeling ingetrokken,hervormd of vernietigd wordt door een in kracht van gewijsde getreden beslissing wegens schending van een juridische norm‘[Cass. 19 december 1991(Anca-arrest), J.L.M.B. 1992,42,noot PIEDBOEUF,F.,Journ.proc. 1992,afl.209,20,noot PANIER,C.,J.T. 1992,142,Cah.dr.jud. 1992,1,R.R.D. 1992,411,noot JASSOGNE,C.,T.B.B.R. 1992,60,noot VAN OEVELEN,A..

Noch het beginsel van de scheiding der machten noch de artikelen 33,36 en 42 van de Grondwet staan eraan in de weg dat een rechtbank van de rechterlijke orde een dergelijke fout vaststelt en de Staat veroordeelt tot herstel van de schadelijke gevolgen ervan,Cass. 28 september 2006(Min.Just./F.J.),R.W.2006-07,1123-1128,Noot VAN OEVELEN,A.,De aansprakelijkheid van de Staat voor het foutieve verzuim zijn wetgevende bevoegdheid uit te oefenen.

Hoelang nog ‘wachten op Godot’ ?

In een gerechtelijke of conventionele omgangsregeling kan ook een beding worden opgenomen waarbij de omgangsgerechtigde een VERGOEDING verschuldigd is aan de andere ouder telkens hij nalaat zijn omgangsrecht uit te oefenen.