Toen ze 2 was wenste de vader over te gaan tot erkenning en dit "in belang van het kind" in der minne te doen.
Na overleg met advocaat gaf ik mijn schriftelijke toestemming.Hij besloot zich ook te engageren tot betalen van onderhoudsbijdrage,maar gezien hij moest rondkomen met leefloon en schulden had,was een concreet voorstel te moeilijk...

Zo'n 1,5 jaar later kreeg ik een dagvaarding omdat ik zogezegd weigerde mijn dochter te laten erkennen.Dus eind 2008 gaf ik nogmaals mijn uitdrukkelijke toestemming tot erkenning.Kort daarop kwam de vraag om verblijfsregeling.M'n advocate zei dat ik best wachtte tot de erkenning definitief was.
Na een stilte van een half jaar kwam er een verzoekschrift i.v.m. co-ouderschap.Hij wenste het gezamenlijk ouderlijk gezag te bekomen over de persoon én goederen(!)van dochter.De vader woonde toen in een kraakpand.
Op de zitting kwam hij niet eens opdagen en erkenning was nog steeds niet in orde dus de zitting werd voor onbepaalde duur uitgesteld...
Ik leef van invaliditeitsuitkering(+66% gehandicapt)en nooit heeft de vader iets bijgedragen aan de opvoeding van het kind.
Ik zie een omgangsregeling nu ook helemaal niet meer zitten wegens zijn onverantwoordelijke houding maar zou een alimentatie wel goed kunnen gebruiken want ik kan het financieel niet meer bolwerken...
wat kan ik doen?