Naar Rusthuis

[Canarias]

Wij zijn met 3 kinderen. Ik ben de oudste zoon. Mijn moeder is 78 jaar. Mijn zuster, de jongste van de drie heeft nu zonder mij te raadplegen mijn moeder ingeschreven op een wachtlijst in een rusthuis. Zij heeft ook van een sociaal assistente de tarieven ontvangen. Mijn moeder wil de eerste tien jaar zeker niet naar een rusthuis. Ze is nog zeer goed te been, zeer gezond zeker geen persoon voor rusthuis. Kan één van de kinderen ( mijn zuster en of broer ) zomaar beslissen om moeder naar een rusthuis te sturen of op een wachtlijst te plaatsen voor later ? Kan ze eventueel bij een vrije plaats nog weigeren ?

[Franciscus]

Weigeren kan uiteraard vraag zelf eens na wat de modaliteiten zijn in dat rusthuis.
En het kan geen kwaad dat ze ingeschreven is misschien ziet uw moeder het wel al als een zekerheid, iets achter de hand.
Onze moeder heeft dat zo'n 10 jaar geleden zelf gedaan ondertussen woont ze nog steeds thuis met de nodige huishoudhulp.
Er zijn trouwens een aantal diensten die verschillende vormen van thuishulp aanbieden ...van poetshulp over helpen in huishouden, bijstaan in aankleden, wassen , enz enz
Doe daar via uw mutualiteit ook eens navraag naar.
Zoals u ziet zijn er nog veel stappen tussen alleen wonen en een rusthuis.

[roharro]

Gelet op de lange wachttijden om een plaats te bemachtigen in een rusthuis -wanneer het ogenblik daarvoor is aangebroken- is het inderdaad aangewezen om zich in te schrijven op een wachtlijst.
Dat houdt geen enkele verplichting in om een vrije plaats te moeten aanvaarden. En het spreekt vanzelf dat geen enkele van de kinderen uw moeder kan verplichten om naar een rusthuis te gaan. Zeker niet indien ze - zoals u schrijft - ze nog in goede doen is.

[drien]

Heb nochtans al gehoord dat men bv maar twee handtekeningen nodig heeft om iemand in een rusthuis te steken en dat men de eigenlijke bewoner (ouderling) niks laat tekenen. Klopt dat?
Dus buiten de wil om van de ouderling.

[roharro]

Heb nochtans al gehoord dat men bv maar twee handtekeningen nodig heeft om iemand in een rusthuis te steken en dat men de eigenlijke bewoner (ouderling) niks laat tekenen. Klopt dat?
Dus buiten de wil om van de ouderling.

Dat klopt niet. Kinderen kunnen hun ouders niet zomaar verbannen naar een rusthuis.
Trouwens: wanneer wordt men een "ouderling"?

[drien]

Wat moet ik dan zeggen? Bejaarde? Oude vader of oude moeder?

Blij te horen dat dat onzin is. Ik wil de bewoners van rusthuizen de kost niet geven die tegen hun zin en tegen hun eigen keuze verplicht worden de kinderen in een rusthuis weg te zitten kwijnen.

[roharro]

Het enige dat ik wilde meedelen is dat de handtekening van twee kinderen niet volstaat om een ouder zomaar in een rusthuis te laten opnemen zonder enige reden. Tegenwoordig moet men al halfdood zijn om een plaats te bemachtigen in een rusthuis (Katz -schaal met punten).

Er bestaat ook geen wet die zegt vanaf wanneer men een "ouderling" wordt.

[drien]

http://www.ouderenhart.be/KEUZE_RUSTHUI ... havong.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

Ontluisterend om te lezen: alles wordt ondertekend door de opgenomene of door de vertrouwenspersoon (kinderen). In realiteit gebeurt het dat de opgenome niks tekent (noch de aanvraag tot inschrijving wachtlijst, noch de effectieve opname) en alles over zijn/haar hoofd gebeurt. Of zou dit eindwerk leugens bevatten?

Mbt tot de term ouderling: als er dan toch geen wet is wanneer men een ouderling wordt, is de woordkeuze dus vrij en hoef je me er dus niet op aan te vallen.

[roharro]

http://www.ouderenhart.be/KEUZE_RUSTHUI ... havong.pdf

Ontluisterend om te lezen: alles wordt ondertekend door de opgenomene of door de vertrouwenspersoon (kinderen). In realiteit gebeurt het dat de opgenome niks tekent (noch de aanvraag tot inschrijving wachtlijst, noch de effectieve opname) en alles over zijn/haar hoofd gebeurt. Of zou dit eindwerk leugens bevatten?

Mbt tot de term ouderling: als er dan toch geen wet is wanneer men een ouderling wordt, is de woordkeuze dus vrij en hoef je me er dus niet op aan te vallen.

Ik heb aan vraagsteller een juridisch antwoord trachten te geven. Zijn moeder is mentaal volledig in orde. In dat geval is er geen sprake van "vertrouwenspersonen". Dat is enkel indien de opgenomen persoon handelingsonbekwaam is.

[drien]

Eindwerk toont duidelijk aan dat de vertrouwenspersonen de kinderen zijn, zelfs als de opgenomene handelingsbekwaam is.
Maar ieder z'n kijk op de zaken.

Theorie vs praktijk, noemt men zoiets.
Voor de opname van een handelinsbekwame grootmoeder (kort verblijf in rusthuis XX) hebben er twee kinderen getekend (grootmoerder barstte in tranen uit en wou niet tekenen) . Gelukkig hebben andere kinderen ze uit het rusthuis gehaald (andere kinderen wouden verlengen).
Ik praat over 2011.
Zal wel geen alleenstaand geval zijn..

[Vandebos]

Gelet op de moeilijkheid personen die in een rusthuis moeten worden opgenomen tijdig te plaatsen ga ik niet stellen dat bovenstaand voorbeeld een enig geval is doch wel dat ze behoort tot een extreem kleine minderheid. Wachttijden van vijf jaar en meer zijn geen uitzondering..

Verder wens ik iedereen in deze thread vriendelijk te verzoeken de zaken beschaafd te houden en de replieken niet op de man te mikken doch op het onderwerp van de gestelde vraag.

[roharro]

Het klopt wel dat kinderen soms ook moeten tekenen. Maar dat is dan als borg (zoals ik zelf heb mogen ondervinden).
Ik zie het niet zomaar gebeuren dat mijn twee kinderen een opname gaan tekenen om mij naar een rusthuis te verbannen zonder mijn akkoord!!!
Op grond van mijn leeftijd (ouderling, bejaarde,..???) zou ik in principe inderdaad tot een rusthuis kunnen worden toegelaten...

[k.b.]

De grootvader van mijn vrouw is tot zijn 92 jaar alleen in zijn veel te groot huis gebleven ...
Hij wist nog heel goed wat hij wou ... en overschatte blijkbaar zijn eigen mogelijkheden ... hij vond immers dat hij nog "voldoende mobiel" was om alleen te blijven.

Er is nooit geprobeerd deze man in een rusthuis onder te brengen ...
maar op een dag brak hij zijn heup ...

en na een hospitalisatie volgde een rusthuisopname ... die overigens niet zo lang heeft geduurd.

Het moet toch mogelijk zijn dat men met alle kinderen de beste oplossing zoekt met respect voor het leven van de "hulpbehoevende" . En ik sluit helemaal niet uit dat deze hulpbehoevende tranen in de ogen krijgt als hij zijn woonst verlaat ... Dit is een uitting van emotie en kan zelfs los staan van het besef dat zelfs deze hulpbehoevende kan hebben ...

Anderzijds ... wie niet hulpbehoevend is (en in bredere zin natuurlijk ook de mensen die enkel hulp behoeven die aan huis kan aangeboden worden , maaltijd , schoonmaak , dagelijkse verzorging) ... moet perfect zelf kunnen bepalen waar hij woont.

Ik hoor wel eens van mensen die naar een "lokaal rusthuis" gaan ... "nu ze nog goed zijn" want als men te erg hulpbehoevend is kan men niet opgevangen worden op de eiegen gemeente ...

Persoonlijk heb ik één grootouder gehad die deelnam aan kaartnamiddagen en bingo-speelnamiddagen in het rusthuis toen ze nog thuis verbleef.
Dit maakte dat deze grootouder
1. Een beeld had van het rusthuis dat toch niet zo wit / zwart was ...
2. In het desbetreffende rusthuis al vrienden en vriendinnen had ...

Dat was elk jaar met nieuwjaar een andere "insteek" ...
Op een bepaald moment vond deze grootouder het zelf logisch zich in te schrijven ...

k.b.