JuridischForum.be

Ik heb sinds een tijdje een mooie jonge vriendin.

Alles gaat in principe vrij goed, maar er is sinds een paar maand een vrij grote kinderwens ontstaan, langs haar kant voornamelijk...

Tot voor kort zag ik er niet echt problemen van komen, en kon ik de boot nog afhouden. Nu verdenk ik er haar van halvelings om het langs mijn rug te doen.

Moest ze toch zwanger geraken, maakt het dan ook maar iets uit dat ze buiten mijn weten om stappen heeft ondernomen om zwanger te geraken?

Ik vrees dat je jezelf in ernstige moeilijkheden aan het steken bent. Maar zoals ze zeggen: "Een kei kan je niet stropen.".

Waarom neemt U zelf niet Uw voorzorgen?

Alles gaat in principe vrij goed, maar er is sinds een paar maand een vrij grote kinderwens ontstaan, langs haar kant voornamelijk...

Typisch natuurlijk maar waarom hebt u dat niet conditio sine qua non gesteld in het begin ? Ik vind en dat is en blijft mijn persoonlijke mening totaal onverantwoord om nog kinderen te maken. 7 miljard is wel genoeg dacht ik. Ik begrijp niet wat u bedoelt met "maakt het dan ook maar iets uit dat ze buiten weten om stappen heeft ondernomen om zwanger te raken" ?

Ik had een goede kameraad en die was echt wel vast van plan om single tot in de kist te blijven, en als het hem dan toch zou overkomen om toch zeker en vast nooit geen kinderen te willen. Hij reed met een mooie sportwagen, verdiende goed zijn brood en partyde er in de WE op los. Geraakt verliefd > getrouwd (beide nog elk 1 wagen) > 1 kind > nog een een kind > beide auto's weg > moto in de plaats > nu moto weg en met de fiets dagelijks 2x 15km. Heeft natuurlijk niets te zeggen thuis.

Doe ik nu ook Lanox... Met vreemde reacties tot gevolg.

Ik vroeg het mij gewoon af.

Misschien moet je een keer overleggen met je echtgenote.

Na het huwelijkskontrakt het coitus kontrakt?
Als uw vriendin kinderen wil en u niet trek dan toch verdomd uw conclusies!

Misschien moet je een keer overleggen met je echtgenote.

Euh ... jullie gaan ervan uit dat de brave mens getrouwd (= dus normaal) is. Ik dacht gewoon aan een vriendin zonder getrouwd te zijn.

Geraakt verliefd > getrouwd (beide nog elk 1 wagen) > 1 kind > nog een een kind > beide auto's weg > moto in de plaats > nu moto weg en met de fiets dagelijks 2x 15km. Heeft natuurlijk niets te zeggen thuis.

Het nut om een gezin met twee kinderen te hebben en dan de auto weg te doen en een moto te kopen ontgaat me volkomen. Wat doen ze met de kinderen als ze weg willen? in de zijspan steken?

Misschien moet je een keer overleggen met je echtgenote.

Euh ... jullie gaan ervan uit dat de brave mens getrouwd (= dus normaal) is. Ik dacht gewoon aan een vriendin zonder getrouwd te zijn.

Hij spreekt over een 'echtgenote' en financiële problemen in een andere post. Dus als zijn vriendin zwanger wordt, kan ze nog alimentatie gaan eisen ook.

Doe ik nu ook Lanox... Met vreemde reacties tot gevolg.

Ik vroeg het mij gewoon af.

Een vrouw kan inderdaad stiekem de pil nemen, of een onzichtbaar vijfjaarlijks spiraaltje laten steken, maar een man kan niet zo stiekem aan geboortebeperking doen.
Dit is een probleempje.

Ik ben nog niet zolang getrouwd, vandaar de verwarring. Mijn excuses. :$

Ik heb de neiging om mijn echtgenote nog mijn vriendin te noemen... kan verwarrend zijn.

Dus om het even recht te zetten, ik ben recentelijk getrouwd. Mijn vrouw, heeft al sinds jaar & dag een kinderwens en is de laatste maanden nogal opdringerig op dat vlak geworden.

Er is altijd al sprake geweest van kinderen, alleen wil ik nog wat wachten. Ik zit in een financieel wat moeilijkere periode, vandaar... Maar mijn vrouw zou heel graag tegen einde dit jaar zwanger zijn. Blijkbaar voelt ze zich anders te oud... iets typisch vrouwelijks misschien?

Afgelopen week sprak ze mij van pillen die ze bij de dokter was gaan halen, en die haar zouden helpen om sneller zwanger te geraken. Vandaar mijn vraag..

Ik neem de laatste tijd wel mijn voorzorgen, maar krijg daar nogal wat opmerkingen over... Eerst jaren zonder condoom, en dan nu met condoom... U begrijpt...

Er zijn vanwege de huidige situatie (de financiele en haar kindplannen) erge spanningen in het huwelijk gekropen, ook zijn het er dit weekend harde woorden gevallen... Daarom dat ik me dit afvroeg.

Ik zou liever wachten tot alles gekalmeerd is en de plooien weer gladgestreken zijn, maar zij wil echt voor het einde van het jaar zwanger geraken. Met alles wat er nu gaand e is vrees ik een beetje voor ons huwelijk.

Ik klink waarschijnlijk wat verward, maar zo voel ik me momenteel ook... waarvoor mijn excuses

Om op de initiële vraag te antwoorden: Neen, dat maakt niets uit.

Zou je niet eens dringend rond detafel gaan zitten en je hart luchten? Haar vertellen hoe jij het ziet? Dat je ooit wel kinderen wilt, maar nu nog niet? en het haar eens echt duidelijk zeggen?

Blijkbaar voelt ze zich anders te oud... iets typisch vrouwelijks misschien?

zou kunnen hé.
Ik heb mannen nog niet horen zeuren over moeilijker bevallingen na veertig jaar.

Beste duma... Dat gesprek hebben wij vrijwel dagelijks. Vandaar ook de spanningen.
Dank u voor het antwoord op mijn intiele vraag in elk geval.

Mariette: mijn echtgenote is er 30. Op die leeftijd kan me bezwaarlijk al beginnen klagen over moeilijke bevallingen vanwege een "te hoge" leeftijd.

Maar goed, wat mij betreft mag dit onderwerp afgesloten worden.