JuridischForum.be

Mijn dochter was 5 jaar als haar vader en ik een 9 jaar geleden uiteengingen. Via een bemiddelingsbureau kwamen we overeen dat hij 125 euro alimentatie zou betalen en om de 14 dagen was ze een weekendje bij hem. Dit is echter NOOIT voor een jeugdrechtbank bekrachtigd. In die periode werkte hij nog.
Hij is ondertussen een 5 -tal jaar zijn werk kwijt en aan lager wal geraakt. Hij ontvangt geen werkloosuitkering meer en ik geloof dat hij leeft van een leefloon.
Nu een goede 2-jaar geleden is hij gestopt met alimentatie te betalen, wat ik gezien de situatie nog begrijp, maar hij is ook gestopt mijn dochter op te zoeken.
We waren schriftelijk overeengekomen dat hij in de grote vakantie onze dochter week op/af ging bijhouden. Nu 2 jaar geleden net voor de grote vakantie niets van gehoord, nog snel oplossingen zoeken terwijl ik ook als alleenstaande moeder fulltime werk. Daarna kwam hij wanneer het hem zinde om de 3 maanden eens een uurtje of 2 bij mij thuis langs. Hij is ook sinds januari 2 jaar geleden dakloos en logeert eens hier of daar. Met de vakanties had hij gerust bij mij thuis zijn dochter kunnen opzoeken of entertainen tijdens de dag omdat hij zelf dakloos is. Momenteel hebben we al een 5-tal maanden niets meer van hem gehoord of gezien. Waar hij ergens is, weet ik niet, want hij logeert dan eens hier of daar en een gsm heeft hij (denk ik) niet...Mijn dochter lijdt hier verschrikkelijk onder, ze is nu 14 jaar een puber. Sinds haar 12 jaar heeft ze hem bijna niet meer gezien. Wat kunnen wij hier tegen doen? Wij woonden samen en hadden geen samenlevingscontract. Volgens mij moet volgens de wet zowel vader als moeder instaan voor hun dochter. Stel u voor dat ik in zo een situatie geraak, moet ik er ook staan voor mijn dochter en normaal probeer je ook iets aan die situatie te doen. De dupe is mijn dochter die niet verstaat dat haar vader haar achterlaat en hem blijft graag zien ondanks alles. Wat kan ik doen?

uit je verhaal blijkt dat de vader op de dool en aan lagerwal is. Om de relatie met je dochjer te herstellen zal hij eerst zelf zijn leven weer op spoor moeten krijgen. en ik denk dat dat iets is wat hij zelf weer in de hand moet krijgen. Druk van buitenuit heeft her géén zin; hij kan blijkaar amper voor zichzelf zorgen.
Het enige wat je bestkan doen:
bezorg hem (via kenissen of wie dan ook..) een brief waarin je uitlegt dat zijn dochter lijdt onder het gemis van haar vader. Dat je wenst dat hij af en toe contact met haar heeft (bjvoorbeeld op bezoek bij de grootouders zoals je suggereerde) dat je hem totaal vrij laat om dit contact in te vullen hoe en wanneer hij dat zelf aankan.
Vraag aan je dichter of ze ook een kort briefje wil schrijven aan haar vader waarin ze uitlegt dat ze hem graag af en toe zou ontmoeten.

Misschien dat hij er in slaagt om af en toe eens contact met zijn dochter te hebben en dat die momenten een positieve motivatie voor hem kunnen worden om zijnleven weer (iets meer) op de rails te krijgen.
en vandaaruit kan je werken naar een regelmatiger contact en wie weet krijgt hij weer zelfrespect en kan hij ook mee zorg dragen voor haar.
Maar belangrijk is dus dat hij zelf die stappen kan ondernemen, druk zal niets oplossen omdat hij in een neerwaartse spiraal zit waat hij alleen zelf uit moet klimmen.
Ik vermoed dat hij geen contact meer met je dochter zoekt omdat hij zich diep schaamt, zowel voor zijn dakloos-zijn als voor het feit dat hij géén financiele steun kan leveren aan zijn dochter.

Je dochter heeft momenteel nood aan duiding waarom haar vader haar niet meer "wil". Met hulp van een therapeute kan ze haar gevoelens uiten en kan haar uitgelegd worden dat haar vader in een moeilijke situatie is verzeild die niet haar fout is. Maar dat het mensen wel kan overkomen dat ze niet meer voor hun naasten kunnen zorgen omdat ze tijdelijk of zelfs heel lang niet eens voor zichzelf kunnen zorgen. Een therapeute kan haar ook uitleggen wat een depressie is.