Ik zal hier even mijn verhaal doen en het proberen zo kort mogelijk te houden;
Mijn schoonmoeder heeft 1 dag per week bezoekrecht voor ons zoontje opge?ist via de rechtbank.
We hebben de brief vandaag in de bus gehad.
Dit kwam eigenlijk helemaal uit de lucht gevallen.
Het is misschien een klein beetje mijn fout, maar toch, ik zie niet in waarom ze zoiets doet.
Al van in het begin deed ze dingen waar ik niet tegen kon. Bij de geboorte ging ze bij iedereen bedelen om iets te geven aan ons (heel genant), maar zelf heeft ze niets gegeven. Verder, ons zoontje uit zijn slaap halen, jaloers zijn tegenover iedereen, slecht spreken tegen ons zoontje over anderen. Dat ventje is ocharme 1 jaar. En noem maar op. Dit vond ik echt heel erg. Zoiets doe je niet met zo'n klein ventje. Maar om de rustwil te behouden, probeerde ik te zwijgen, en als ze bij ons was, probeerde ik haar wat te ontwijken, om niet uit te vliegen. Want ruzie maken met ons zoontje erbij, doe ik niet.
Ook had ze al van voor de geboorte een bed klaar staan voor hem. Maar ondertussen is hij daar nog geen enkele keer geweest, omdat het nog nooit nodig geweest is (ook niet bij iemand anders). Daar is ze dus heel kwaad om.
Er waren dus heel de tijd spanningen tussen ons.
Omdat ik dit wilde gedaan maken, heb ik een brief naar haar geschreven, na haar huwelijksreis. (Ze is getrouwd met een vreemdeling die ze in aug 2005 leerde kennen, en amper 3 weken gezien heeft).
Daarin heb ik van begin tot einde uitgelegd wat er op mijn lever lag. Dit met de bedoeling om haar eens te vertellen waarom die spanningen er zijn, en in de hoop dat ze een beetje zou nadenken in het belang van ons zoontje en niet meer zo roekeloos zou handelen.
Deze brief was in augustus dit jaar. Ondertussen is het november en we hebben haar nog steeds niet gezien, zelfs niet met ons zoontje zijn verjaardag (zelfs geen kaartje)
Ik kan nog zoveel vertellen, maar dan wordt het hier echt te lang.
Nu eist ze dus 1 dag in de week met hem.
Zonder eens met ons te komen praten. Zonder dat wij haar ooit aan de deur laten staan hebben.
Kan dit zomaar? Gaat ze die dag krijgen?
Ik ben er echt kapot van. We werken allebei full-time. Zij werkt ook 5 dagen op 7. Dus die ene dag in de week, wil zeggen zaterdag of zondag.
We kijken altijd uit naar het weekend, en nu zouden we hem daar 1 dag van moeten afgeven.
Wat moeten wij nu doen.
Het probleem is, mijn vriend is dan zo iemand, die alles maar zijn gang laat gaan. Hij gaat er niet tegenin voor de rustwil.
Weet er iemand raad?